Een kasteelstad met paleizen

Vrijdag 27 februari 2015

Palácio da Pena van Sintra

Een dag naar Sintra en omgeving

Tijdens ons voorjaarsverblijf in het Portugese Estoril zijn we al westwaarts naar Cascais en oostwaarts naar Lissabon geweest, en aangezien de Atlantische Oceaan ten zuiden ligt, resteert ons vandaag nog een dagreis naar het noorden. We hebben als bestemming voor vandaag de stad Sintra gekozen; een stad met een kasteel en nota bene vier paleizen. Het kasteel en twee van de vier paleizen gaan we vandaag bezoeken.

Daartoe nemen we om 11.20 uur de bus vanuit Estoril naar Sintra, die ons in ruim een half uur bij het treinstation van Sintra brengt. Het kasteel en de paleizen van Sintra liggen verspreid in het gebied ten zuidwesten van de stad. Op grond van de toeristische regioplattegrond en de aanvullende informatie van het toeristenkantoor van Sintra besluiten we om het kasteel en twee paleizen wandelend te bezoeken.

Centro Historico da Sintra

Het openbaar vervoer en het toeristisch vervoer is hier prima geregeld. Je kunt met een bus, met een koets, met taxi’s en met tuc-tucs op verschillende plaatsen langs de route langs het kasteel en de paleizen in- en uitstappen. Omdat we de hele lange middag nog voor de boeg hebben, het prachtig weer is en de route door een mooi bebost heuvelgebied gaat, laten we al het toeristisch vervoersaanbod voor wat het is, en gaan we vanuit het centrum van Sintra wandelend op pad.

Eerst wandelen we naar het buiten het betrekkelijk nieuwe Sintra liggende oude, historische stadscentrum. Daar bekijken we het Nationaal Paleis van oud-Sintra, en wandelen we door de smalle opgaande straatjes van dit historische stadscentrum, waar het overigens nu (het is nog maar februari) al behoorlijk druk is met een betrekkelijk groot aantal toeristen en groepen schoolkinderen.

Palacio da Pena

Palácio da Pena

Vanuit Sintra nemen we eerst de Estrada da Pena en een eind verderop de Calcada da Pena. Dit is een kilometers lange geplaveide weg, die met veel haarspeldbochten heuvelopwaarts gaat in de richting van het Paleis van Pena. Hoog op de beide heuveltoppen zien we tijdens onze wandeling af en toe al even het Kasteel van de Moren en het Paleis van Pena.

Op de splitsing waar je kunt kiezen om (eerst) naar het kasteel of naar het paleis te gaan, kopen we toegangstickets voor beide attracties, en dan gaan we eerst verder heuvelopwaarts naar het Paleis van Pena.

Het oudste (klooster)deel van dit paleis is eeuwen geleden al door de Moren gebouwd. Pas veel later heeft de adellijke Ferdinand von Sachsen–Coburg und Gotha hier nog een evenzo indrukwekkend paleis bij aangebouwd. Het hele paleiscomplex is uitzonderlijk bijzonder; buitengewoon kleurrijk, opvallend gevarieerd qua vormgeving, extreem gedecoreerd en daarmee op grote afstand en zeker ook nabij een opvallende verschijning. Het is dan ook geen wonder dat dit paleiscomplex wordt beschouwd als het meest bijzondere voorbeeld van de romantische bouwkunst in Portugal. Wandelend rond en door de gebouwen waan je je in een Arabische sprookjeswereld. Ogenschijnlijk zijn nergens kosten noch moeite gespaard om hier op de heuveltop iets bijzonders op de kaart te zetten. Je valt van de ene verbazing in de andere qua kleur, vorm en omvang van dit Paleis van Pena.

Op de kasteelmuur van Castelo dos Moros

Castelo dos Moros

Na een behoorlijk lang verblijf in het Paleis van Pena vervolgen we onze weg in de richting van het Kasteel van de Moren. Voorbij het toegangsgebouw volgen we een mooi heuvelpad langs de flank van de beboste heuvelhelling.

Tot nu toe scheen de zon volop, bij een schitterend helderblauwe lucht. De wind wakkert trouwens wel behoorlijk aan, en naarmate de tijd vanmiddag vordert, daalt de temperatuur weer. Als we na ongeveer een kilometer arriveren bij het Kasteel van de Moren, waait het hard en nogal koud. Gelukkig maakt de zon veel goed, want die blijft wel schijnen. Een prachtige dag blijft het dus ook qua weer.

Het boven op een hele hoge heuvel gelegen kasteel is door de Moren gebouwd in de 10^e eeuw, in de periode waarin de Moren heer en meester waren op het Iberisch schiereiland. Dit kasteel van de Moren is een uitgebreid complex met zelfs twee tegen en op de heuvel hoogopgaande burchtmuren. Als we boven op de omloop van de stadsmuren lopen, waait het bijzonder hard, dus we moeten oppassen dat we door de harde windvlagen tussen de kantelen door aan de binnenkant van de kasteelomgang niet op de meters lager liggende binnenplaats vallen. Met enige heroïek volbrengen we onze rondgang over de kasteelmuren echter veilig.

In het lagere deel van het kasteel bezoeken we ook de ondergrondse delen, waar door jarenlang archeologisch onderzoek veel zeer oude delen van het kasteel zijn blootgelegd en geconserveerd. Oude waterputten, dierenverblijven en opslagputten voor graan en groente zijn zichtbaar voor het passerende publiek. Je krijgt hier een aardig beeld van de wijze waarop de Moren zo’n duizend jaar geleden hier werkten, woonden en zich verdedigden tegen hun vijanden.

Van Sintra terug naar Estoril

Na dit kasteelbezoek vervolgen we onze wandelroute als afdaling langs de beboste heuvelhelling. Dit heuvelpad heet de ‘Caminho de Santa Maria’. Beneden passeren en bezoeken we de oude, sober ingerichte Sint-Mariakerk van Sintra.

Daarna lopen we weer door het historische stadscentrum met snelle pas terug naar het veel nieuwere gedeelte van de stad Sintra. Daar hoeven we dan nog slechts tien minuten te wachten op de bus, waarmee we weer terugrijden naar Estoril.

En uiteraard kunnen we pas naar thuis nadat we hier ook een Portugese paëlla-maaltijd hebben genuttigd. Daarom gaan we vanavond naar restaurant Jackpoint tegenover het casino van Estoril, dat zich profileert als ‘seafood restaurant’. Een middelgroot restaurant met vijf oudere Portugese heren in de bediening, dus met de Portugese gastvrijheid spreekt het voor zich dat wij als eerste gasten met alle egards worden ontvangen en bediend. Daar komt nog bij dat de zesde aanwezige Portugees – kennelijk de baas – ons met passie en enthousiasme vertelt over de beide Portugese kaasjes – twee regionale streekproducten - die we als voorgerecht krijgen geserveerd.

Stadswandelen in Lissabon

Donderdag 26 februari 2015

Wijds uitzicht over Lissabon, Castelo Sao Jorge en de Rio Tejo

Bairro Alto

Na het ontbijt wandelen Durkje en ik naar het treinstation, om van daar uit de trein naar het centrum van Lissabon te nemen. Ruim een half uur later staan we aan de oever van de Rio Tejo, bij Cais do Sodré, in het centrum van deze Portugese hoofdstad.

We kopen in het station een stadsplattegrond en starten onze lange stadwandeling van vandaag. Eerst lopen we heuvelopwaarts naar Bairro Alto, een oude stadswijk van Lissabon, die ook wel bekend is vanwege de vele café’s waar je ’s avonds kunt genieten van de beroemde Portugese Fado-muziek. Aan de andere zijde van de Bairro Alto komen we uit op een mooi en hooggelegen uitzichtspunt, vanwaar we een prachtig panoramisch overzicht hebben over de grote stad, de rivier de Rio Tejo en diagonaal tegenover ons het Castelo Sao Jorge, het kasteel dat op de hoogste berg van Lissabon is gebouwd.

Sint Rochus ook in Lissabon

Vanaf dit panoramapunt lopen we door naar de Sint-Rochuskerk, die we eerst willen bezichtigen. In deze uitbundig versierde kerk vinden we uiteraard ook enkele afbeeldingen van Sint Rochus als pelgrim, met zijn hondje, en wijzend op zijn pest-wonden.

Na dit kerkbezoek wandelen we weer een eindje terug, om dan door het straatje van Da Gloria af te dalen naar een veel lager gelegen deel van Lissabon, waar de brede laan van de vrijheid eindigt bij het Restauradorus-monument. Daarvandaan wandelen we om het stadstheater heen, naar het plein van Pedro IV, waar we terecht komen in een grote groep voetbalsupporters, die hier in kleine groepjes vrolijk wachten op de voetbalwedstrijd van vanavond.

Farmaciestudentes musiceren bij het Carmen Convent

Door het oude stadscentrum willen we eigenlijk naar het grote kasteel, maar eerst willen we nog het door een aardbeving geruïneerde Carmen Convent bezoeken. Daarom lopen we door enkele straten verderop weer heuvelopwaarts, om op het pleintje tegenover dit Carmen Convent even een broodje te eten. Als we daar genoeglijk in de februarizon op een bankje zitten, komt een groep studentes het pleintje op. Ze dragen allen het tenue van hun studentenvereniging, hebben muziekinstrumenten en hun clubvlaggen bij zich, installeren zich in een ommezien op het plein, en kondigen dan aan dat ze voor ons op het plein een aantal liedjes gaan zingen. Binnen de kortste keren is het een sfeervolle entourage, met mooie zang en muziek, en rondom een groeiend publiek. Eén van de studentes vertelt me in haar collecte-rondgang tussen de songs door dat ze een vereniging vormen van studentes die allen farmacie studeren aan de universiteit van Lissabon.

Kasteel in de Moorse wijk

We gaan weer verder, door het oude winkelcentrum, en dan door een aaneenschakeling van allemaal smalle straatjes alsmaar heuvelopwaarts, de hoogste berg van Lissabon op, naar de toegangspoort van het kasteel Sao Jorge. We kopen toegangskaartjes en lopen door de kasteelpoort dit uitgebreide kasteel binnen. In de gidsbrochure lezen we dat de eerste nederzetting al in de 7^e eeuw vóór Christus is gebouwd. Het huidige kasteel is gebouwd in de 11^e eeuw; door de Moren als verdedigingswerk gebouwd. Zij zwaaiden een millennium geleden hier de scepter. Het blijft toch elke keer weer heel bijzonder om door zo’n enorm kasteelcomplex te wandelen, in de wetenschap dat zo’n imposant gebouw zo’n duizend jaar geleden hier al met veel krachtsinspanningen op grote hoogte is gebouwd.

Afdaling en terugreis

Na het kasteelbezoek volgen we allerlei dalende straten die op een of andere wijze in de richting van de Rio Tejo gaan. Onderweg passeren we de kathedraal van Lissabon, die we bezoeken, alvorens we verder afdalen.

Beneden aangekomen drinken we eerst een kop koffie op één van de buitenterrassen langs het Commércioplein, met aan de ene zijde het monumentale pand van het Ministerie van Justitie en aan de overzijde de rivieroever van de Rio Tejo. Het is hier gezellig druk op het stadsplein.

Na onze koffiepauze wandelen we langs de rivieroever weer terug naar het treinstation van Cais do Sodré. Van daaruit nemen we de trein weer terug naar Estoril.

De Mandarijn Chinees van het Casino

Vanavond verlaten we het hotel weer, om in het Mandarijn-Chinese restaurant in het immense gebouw van het Casino van Estoril te dineren. Het restaurant is bijna vol vanwege alle reserveringen, maar voor ons resteert nog één van de drie plaatsen aan de voorzijde van het restaurant, met het prachtige uitzicht op de kleurrijke fonteinen in het stadspark van Estoril. We genieten van een heerlijke avondmaaltijd in een gezellige entourage, waarin ook het bedienend personeel er alles aan doet om haar gasten een aangename avond te bieden.

Kustwandelen tussen Estoril en Cascais

Woensdag 25 februari 2015

Strandwandelen tussen Estoril en Cascais

Langs de Atlantische Oceaankust tussen Estoril en Cascais

Omdat de weersvooruitzichten voor deze week de dag van vandaag als de mooiste, meest zonnige dag aankondigen, besluiten we er vandaag een wandeldag van te maken. Na een stevig ontbijt verlaten we ons hotel, om direct af te dalen naar de brede boulevard langs het strand van Estoril. We zijn van plan om via de Portugese kustplaatsen Monte Estoril en Cascais een kustwandeling te maken naar Boca do Inferno, dat iets verder ten noorden van Cascais ligt.

Het is gezellig druk op de brede wandelpromenade langs de kust, die hier uit voornamelijk zandstranden en enkele rotspartijen bestaat. Er wordt hier volop gewandeld, door Portugezen en - getuige de verschillende talen die we onderweg horen - ook door toeristen. Dat alles maakt het tot een gezellige wandeling langs een mooie kust.

Als Jona toch weer terug op het goede pad

We hadden zojuist hier en daar langs de boulevard al de ons welbekende rood-witte routemarkeringsstrepen gezien, die wijzen op een langeafstandsroute. Tot onze verrassing zien we ter hoogte van Monte Estorel een routepaal, waarop staat dat we momenteel wandelen op de Camino van Fátima, één van de Portugese pelgrimsroutes naar onder andere Santiago de Compostela (een Camino de Santiago). Voor ons wel heel bijzonder is dat je niet van plan was om in deze voorjaarsvakantie een camino te bewandelen, en dat dan onverwachts blijkt dat je toch toevallig op één van de Europese pelgrimsroutes (camino) wandelt in de richting van het Spaanse bedevaartsoord Santiago de Compostela. Gewoontegetrouw volgen we dan maar weer de gele caminopijl en de rood-witte markering in noordelijke richting. Wij lieten deze vakantie – dachten we althans - de camino even los, maar de camino laat ons dus kennelijk niet los. We voelen ons een beetje als de bijbelse Jona: weer terug op weg naar de plaats waarheen je kennelijk moet gaan.

Jacobus niet aangetroffen in Cascais

Verderop wandelen we het mooie Cascais binnen. Een gezellig stadje, met hier en daar smalle centrumstraatjes vol kleine winkels en andere eenmanszaken. Bij het gemeentehuis van Cascais lopen we langs alle grote tegeltableau’s die tegen de gevel van dit oude gemeenthuis zijn bevestigd. Het zijn afbeeldingen van de apostelen van Jezus, maar helaas treffen we hier buiten en ook binnen de apostel Jacobus (Santiago) niet aan. Navraag bij en nader onderzoek door de bode van het gemeentehuis leert ons dat inderdaad het tegeltableau van de apostel Jacobus ontbreekt. En dat nota bene langs de route van de Camino van Fátima, die naar Santiago (Sint Jacob) leidt. De bode beaamt dat het hier in Cascais ontbreken van het tegeltableau van Jacobus inderdaad wel opmerkelijk is.

Van Cascais naar Boca do Inferno

Aan de  westzijde van Cascais – voorbij de vissershaven - lopen we om het grote fort met de omringende burchtmuren heen in de richting van de jachthaven. Bij Ponte de Santa Marta brengen we een bezoek aan de opvallende witte vuurtoren van Cascais.

Daarna lopen we langs de kust verder in de richting van Boca do Inferno, waar we de branding met zware golfslagen door de smalle rotsdoorgang ver beneden ons naar binnen zien komen in de diepe rotskloof.

Nóg iets verder lopen we door, totdat we in een lange bocht in de verte de plaats Guia zien liggen. Hier keren we om. Het prachtig zonnige weer slaat hier ter hoogte van Guia plotseling om. Het begint hard te waaien en ondertussen begint het heel licht te regenen. Omdat we net op dat moment al op een bankje in de luwte waren gaan zitten, deren ons de wind en de licht bui niet.

En weer terug naar Estoril

We wandelen weer terug naar Cascais, waar we een wandeling door het gezellige stadscentrum maken. Hier is het wegdek droog, dus de lichte regenbui van zojuist en verderop heeft Cascais niet eens bereikt. Daarna gaan we verder via dezelfde kustroute via Monte Estoril weer terug naar Estoril. Onderweg drinken we op een terras langs de kustpromenade nog even een kopje koffie, terwijl ondertussen de zon al weer volop en behoorlijk warm schijnt.

In Estoril lopen we over de boulevard de strandopgang naar ons hotel voorbij, om nog een eindje verder langs de oceaankust te wandelen. Aan het eind van Estoril klimmen we vanaf het strand omhoog naar het centrum van Estoril, om dan weer terug te gaan naar ons hotel.

Portugees dineren

Vanavond gaan we eerst weer terug naar de zeepromenade, om daar van ons avondeten te genieten in één van de restaurants aan de zeepromenade. Die blijken vanavond echter gesloten te zijn. Dat is ook geen wonder, want het toeristenseizoen is in februari uiteraard nog niet begonnen. Daarom wandelen we door naar het hoger gelegen stadscentrum, waar we een restaurant vinden om ons avondeten te nuttigen. Dit restaurant heeft een groot buitenterras vóór het restaurant. Vanwege de avondtemperatuur kiezen we er – in tegenstelling tot veel Portugese gasten – voor om binnen te dineren. Even later zien we trouwens dat de Portugezen die eerst nog buiten op het terras zaten, ook naar binnen komen voor de avondmaaltijd. En zo werd het ook in dit Portugese restaurant weer een gezellige, gemoedelijke avond.

Op zoek naar voorjaar in Portugal

Dinsdag 24 februari 2015

Avondwandeling door het park langs het Casino van Estoril

Van de regen naar de zon

Durkje en ik waren aanvankelijk van plan om in deze voorjaarsvakantie vier dagen aaneengesloten te gaan wandelen op het Pelgrimspad tussen Amsterdam en Maastricht. Maar omdat de weersvoorspellingen in de voorafgaande dagen onheilspellend alleen maar dagen van zware bewolking, buien, regen en zelfs natte sneeuw beloofden, hadden we het in Nederland snel voor gezien. Tijdens de vakantiedagen genieten we graag van wat buiten is en wat buiten kan, en het mag best af en toe even onaangenaam weer zijn, maar zoveel dagen voorspeld aaneengesloten slecht weer gaf ons toch ook wel een goed excuus om het deze voorjaarsvakantie maar iets zuidelijker te gaan zoeken. Het reisbureau van Stiens kwam op grond van een nogal open zoekopdracht afgelopen donderdagmiddag met een leuk bestemmingsaanbod, dus daar zijn we maar dankbaar op in gegaan.

Bestemming Portugal

Dat is de reden dat we vanmorgen al om 7.00 uur in de auto zitten, op weg naar Schiphol. Daar vertrekken we om 11.45 uur naar het Portugese Lissabon, bijna drie uren zuidwaarts vliegen. Na bijna drie kwartier wachten bij de bagageband is het eindelijk zover dat we deze Portugese luchthaven kunnen verlaten, om van daaruit met een airportshuttle naar het centrale treinstation Cais do Sodro te rijden. Daar kopen we een treinkaartje voor de direct daarop aansluitende treinreis van Lissabon naar de plaats Estoril, enkele kilometers buiten Lissabon, aan de Costa Lisboa, aan een mooi zandstrand aan de Atlantische Oceaan. Vanuit het treinstation wandelen we naar ons hotel in Estoril. Daar checken we in om ongeveer 16.30 uur. Nadat we in de nabijgelegen buurtsupermarkt enkele boodschappen hebben gehaald voor de komende dagen, installeren we ons in het hotel.

Estoril

Aan het begin van de avond wandelen we het hotel uit, in de richting van het centrum van Estoril. Daar vinden we achter het casino van Estoril een geschikt restaurant, waar we genieten van een goede avondmaaltijd. Tegen 21.00 uur wandelen we door het mooi verlichte stadspark van Estoril weer terug naar ons hotel. Aan de andere zijde van het stadspark ligt het immense en majestueuze Casino van Estoril, waar het getuige het aantal geparkeerde auto’s in de wijde omtrek van het casino op dit moment van de avond vast en zeker nogal druk is. Kennelijk is het casino van Estoril ook een ware publiekstrekker.

Prima voorjaarsweer in Portugal

Toen we vanmiddag de Spaanse noordkust naderden, hadden we in het vliegtuig enige hinder van een lichte turbulentie. Maar toen we vanmiddag op de televisie de lange Spaanse tv-reportage zagen van de metershoge golven die vandaag op de Noord-Spaanse kust beukten in Galicië en Asturië (met spannende brandingsbeelden uit onder andere San Sebastián en Santander) was dat toch wel andere koek dan de lichte turbulentie die we enkele kilometers boven deze kust gelijktijdig ervoeren. Hier in Estoril was het vanmiddag zo rond de 15 graden Celsius, met af en toe korte zonnige perioden, en ook vanavond is het aangenaam weer met een genoeglijke buitentemperatuur als wij door het schilderachtige stadspark van Estoril weer naar ons hotel terugwandelen.