Pelgrimeren van Oude Bildtzijl naar Goutum

Zaterdag 31 januari 2015

Het Jabikspaad gaat langs de Christelijke Hogeschool Nederland

De eerste 31 pelgrimsdagen
De eerste pelgrimstocht van Durkje en mij - van het Friese Sint-Jacobiparochie naar het Spaanse Santiago de Compostela - duurde 152 dagen, in de periode van 16 mei 2005 tot en met 21 oktober 2012. Daarna liepen we aansluitend nog vier dagen door naar het ultieme eindpunt van deze pelgrimage op Cabo Fisterra, op de West-Spaanse rotskust van de Atlantische Oceaan.
Van alle 156 pelgrimsdagen schreven we een verslag, dat in combinatie met de onderweg gemaakte foto's een bijzonder document is geworden van een al evenzo bijzondere pelgrimage.
Vanaf dag 32 zijn alle dagverslagen in de loop van de jaren gepubliceerd op mijn (deze) weblog. De eerste 31 dagverslagen zijn hier nog niet gepubliceerd, omdat ik in die periode nog geen weblog bijhield.
Om toch het verslag van die hele pelgrimstocht op deze blog te kunnen lezen, ga ik met terugwerkende kracht nog de ontbrekende eerste 31 wandelverslagen op deze weblog plaatsen. Af en toe zal ik zo'n dagverslag hier publiceren. Vandaag ga ik daarmee verder, met het verslag van pelgrimsdag nummer 2, over het traject van Oude Bildtzijl naar Goutum.

Van Sint-Jacobiparochie naar Santiago de Compostela
Jabikspaad van Oude Bildtzijl via Stiens en Leeuwarden naar Goutum
Zondag 22 mei 2005 – 20 km.
Dag 2: 17 – 37 km

Wandelweer
De eerste zondag na Pinksteren. Vanmorgen een hele mooie jeugdkerkdienst van de Teamcatechesanten bijgewoond over het jaarthema “Helden”. Na het koffiedrinken en de maaltijd is het prachtig weer. Af en toe breekt de zon door en er waait een straffe zuidwesten wind. Prima wandelweer dus.

Finkum
Jan Wijbe brengt ons met de auto naar ons vorige eindpunt, vlakbij Oude Bildtzijl. We starten op de Oude Koedijk, vlakbij de Vijfhuisterdijk. Vanaf de Oude Koedijk, lopen we enkele honderden meters over de Vijfhuisterdijk in zuidelijke richting, om linksaf over de Monnikebildtdijk richting Finkum te gaan. Vlakbij het voormalige klooster Mariëngaard lopen we zuidwaarts over de Mariëngaarderweg, die halverwege richting Finkum over gaat in de Hege Hearewei. Vlak voor Finkum steken we de Finkumervaart over, de plaats waar tijdens de laatste Elfstedentocht op schaatsen de grote feesttent van de gemeente Leeuwarderadeel langs de Elfstedenroute stond. Daar ontmoeten we het echtpaar (Stienser makelaar) Germeraad. Halverwege de Hege Hearewei tussen Finkum en Stiens ontmoeten we Hiltsje Zijlstra, en verderop ook nog op de fiets Ate Atema (van Atema Byld & Lûd), de Stiensers die daar beiden met hun honden passeren.

Stiens
Bij de wijk “Het Skil” komen we onze woonplaats Stiens binnen. Via de Hege Hearewei en de Pieter Jellessingel arriveren we aan de voet van de toren van de Stienser Grote of Sint Vituskerk, de Hervormde kerk die in de verre omtrek wordt herkend om haar hoge dubbele bomenrij rondom de hele kerk. In de bomen van de singel is het een lawaai van jewelste vanwege de honderden – meer dan duizend - kauwen die daar af en aan vliegen; heel karakteristiek voor Stiens. Bij de kerk passeert ons nog een rode oldtimer; waarschijnlijk één van de laatste auto’s die dit weekend in Stiens verbleef tijdens de jaarlijks terugkerende oldtimerdag die gisteren weer in het centrum van Stiens werd georganiseerd.
Bij deze middeleeuwse kerk eindigt etappe 3 van Oude Bildtzijl naar Stiens.
Omdat we ongeveer één kilometer buiten Oude Bildtzijl startten, hebben we nu ongeveer zes kilometer gelopen.
We wandelen door het ons welbekende Stienser winkelcentrum van de Langebuorren. De bouw van het pleinafsluitende gebouw met winkels beneden en woningen boven vordert zichtbaar. De dorpsstraat ligt vanwege de inmiddels verwijderde bomen kaal te wachten op de renovatie van de Langebuorren.
Langs het monument van Pieter Jelles Troelstra lopen we via de Âldlânsdyk naar de voormalige spoorbaan tussen Stiens en Leeuwarden. Langs dat oude spoor ligt een smal voetpad tussen hoog opschietend fluitekruid. Bij de fietsovergang lopen we door het parkje en daarna over de Felixwei naar de Griene Leane. Daar steken we de Stienser Vaart over en komen dan al snel in Britsum.

Britsum
Omdat we dat stukje in de afgelopen jaren al zo vaak gelopen hebben en omdat we de oude Hervormde kerk van Britsum van binnen en buiten goed kennen, kiezen we ervoor dat stukje naar de kerk van enkele honderden meters heen en weer over te slaan en direct door te lopen richting Cornjum.
Tussen de christelijke basisschool 'De Foarikker' en de Gereformeerde Kerk 'De Hoekstien' ontmoeten we de Britsumers Hans en Loes Westra, beiden ook werkzaam in het onderwijs. Dan passeren we De Hoekstien en zien we boven in de toren van deze kerk het onlangs na jaren weer geplaatste grote kruis; ’s avonds op grote afstand te zien vanwege de verlichting die erin is aangebracht.

Cornjum
We verlaten Britsum en lopen richting Cornjum. Vlak voordat we Cornjum binnen wandelen, komt er vanuit Cornjum een kleine groep wandelaars met een Friese vlag in onze richting. Mariska Heiligers – die met Durkje in de Stienser werkgroep van de Stichting Rusland Kinderhulp zit - loopt voorop en vertelt ons dat ze meedoen aan de zogenaamde 'Stienser Omloop', een georganiseerde wandeltocht rond Stiens.
In het centrum van Cornjum gaan we linksaf om door de oude toegangspoort (voorheen in Leeuwarden) van Martena State het park van deze oude state binnen te gaan. Dit park staat bekend om haar stinsenflora, die we jaarlijks in de periode van eind april/mei bewonderen.
Dit parklandschap verlaten we bij de oude dorpskerk van Cornjum. Over het oude Kerkpad en door een steeg gaan we richting Jelsum.

Jelsum
Op de grens tussen Cornjum en Jelsum staat ter hoogte van de voetbalvelden aan beide zijden van de smalle weg een lange rij auto’s en een grote touringcar van Deiman uit Winschoten. Op één van de velden wordt nog gevoetbald, op het andere worden de veldlijnen al opgerold.

Als we dan via de Skierhústerwei Jelsum binnenwandelen, lopen we even ons vervolgpad voorbij om in het theehuis van Dekamastate een kop thee te drinken. Daar horen we van twee vrijwilligers dat binnenkort mevrouw Truide Dankert daar zal komen vertellen over haar ervaringen omtrent haar fietstocht naar Santiago de Compostela. Deze tocht heeft ze gefietst met haar echtgenoot Klaas Dankert, voorheen burgemeester van Het Bildt, mij o.a. bekend van enige jaren geleden, toen hij ons als burgervader vergezelde, toen ik met Teun Simonides voor VU-Podium een kuierdag organiseerde vanuit het Bildtse cultureel centrum 'De Witte Klok' in Oude Bildtzijl.

Omdat we benieuwd zijn naar haar ervaringsverhaal, hebben we ons direct opgegeven om binnenkort haar trektochtervaringen aan te kunnen horen.

Na het theedrinken steken we langs de oude dorpskerk van Jelsum de weg over om dan langs de tuinmuur van Dekemastate de afgesloten hoofdingang van deze state te passeren.

Vierhuisterweg en Leeuwarder Bos

Ter hoogte van die ingang begint een mooie, onverharde wandellaan, die uitkomt op de Finsterbuorren, de weg die in oostelijk richting naar de Dokkumer Ee loopt.

Wij gaan echter aan de oostzijde, via de Dekemawei, in de richting van Leeuwarden, om langs de statige boerderij Haskerzathe weer het veld in te wandelen richting Leeuwarder Bos.
Hier, op de Vierhuisterweg, eindigt de vierde etappe van het Jabikspaad. Vanaf Stiens hebben we op dat moment weer ruim 7 km gelopen, totaal vanmiddag ruim 13 km.
Omdat het nog maar halverwege de middag is, gaan we verder door het Leeuwarder Bos langs de minicamping “Taniaburg”.

Bilgaard en Rengersparkgebied
Daarna arriveren we in Leeuwarden. Door de wijk Bilgaard lopen we langs het filiaal van Albert Heijn, waar onze twee oudste kinderen Jan Wijbe en Baukje als werkstudent werkzaam zijn, naar het tunneltje, dat ons onder de Dammelaan door naar de kinderboerderij voert. Voorbij die kinderboerderij passeren we het grote groene complex waarin enkele honderden van onze buitenlandse CHN-studenten wonen. Als we er achter langs lopen, horen we her en der flarden muziek en zien en horen we groepen internationale CHN-studenten in hun woonunits gezellig bij elkaar. Vanwege het zonnige weer staan de meeste ramen wijd open.
Op het wooncomplex zijn veel posters aangeplakt, waarop allerlei studentenfeesten en foto’s van bewoners uit allerlei landen en culturen zijn aangeplakt. Tussen de twee lange woonblokken is het afvalblok, waartussen door studenten een lange rij lege winkelwagentjes is gestald. Wagentjes van Albert Heijn, maar vooral ook van de Aldi. Daar achtergelaten, omdat het waarschijnlijk teveel moeite is om weer dat eind terug te lopen met een leeg winkelwagentje, terug naar het winkelcentrum van Bilgaard.

Door het Rengerspark lopen we langs de beide standbeelden van de Friese hondenrassen en langs het monument ter nagedachtenis aan de omgekomen Indiëgangers naar de Spanjaardslaan, om die over te steken, om uiteindelijk via de Singelstraat te arriveren bij de stadgracht achter de Prinsentuin, precies achter de Koperen Tuin. Er is een muziekevenement in de Prinsentuin, althans we horen muziek en daarna applaus.

Stadscentrum Leeuwarden

Langs de stadsgracht komen we bij de Noorderbrug, die we oversteken.

Voorbij de rotonde richting Bredeplaats ontmoeten we CHN-collega Rommy Schaap met haar echtgenoot. Over de Bredeplaats lopen we naar de Grote of Jacobijnerkerk, waar we even bij het grote informatiebord over het Jabikspaad en over de pelgrimsroute naar Santiago de Compostela blijven staan om de informatie van dat bord te kunnen lezen.

Door het oude centrum van Leeuwarden komen we uiteindelijk uit op de Nieuwstad. We lopen dan over de Wirdumerdijk langs de Mercuriusfontein en voor het gebouw van de Openbare Biblioheek Leeuwarden over de Wirdumerpoortsbrug en dan over het Zuiderplein naar de spoorwegovergang die ons naar de Schrans leidt.

Na de Schrans komen we op de Verlengde Schrans. Als we aan het eind van die weg bij het Oostergoplein de Âldlânsdyk willen oversteken, belt Jan Wijbe ons om te vragen wat wij nog verder van plan zijn te gaan doen.

Goutum
We vragen hem alvast met de auto naar McDonalds in Goutum te rijden, om ons daar af te halen.
Wij steken alvast het Harinxmakanaal over en arriveren dan bij McDonalds restaurant in Goutum. Daar wachten we tot Jan Wijbe ons weer af haalt om ons naar Stiens terug te rijden.
We hebben dan ook bijna de vijfde etappe afgerond. Vanaf de Vierhuisterdijk tot aan Goutum was dat ongeveer 6 kilometer.

Uiteindelijk hebben we vanmiddag ongeveer 20 kilometer gelopen. De zon heeft het gedurende deze middag aan kracht gewonnen van de wind. Het is nu, om kwart voor zes, nog prachtig lenteweer.

Bij McDonalds is het voortdurend een komen en gaan van (veel) mensen. Het is er gezellig druk.
Hier eindigt ons tweede deel van het Jabikspaad. We zijn voorbij Leeuwarden en hebben totaal nu ongeveer 37 kilometer van deze tocht gelopen.

Bestuursvergadering Nederlands Bijbelgenootschap

Vrijdag 30 januari 2015

Leestafel en vitrine in de ontvangsthal van het NBG in Haarlem

Aandacht in het bestuur voor de Mina-bijbel van Togo
Rond het avonduur vergadert vandaag het verenigingsbestuur van het Nederlands Bijbelgenootschap in het kantoor van het NBG aan de Zijlweg te Haarlem. Het is de eerste bestuursvergadering van dit kalenderjaar, nadat we het feestelijke jubileumjaar 2014 - het NBG bestond toen 200 jaar - hebben afgesloten.
De vergadering begint met een korte terugblik op een andere feestelijke bijeenkomst, die ook met een bijbelpresentatie te maken had. In Nederland publiceerde het NBG vorig jaar de 'Bijbel in Gewone Taal', maar in Togo heeft het NBG in de afgelopen jaren bijgedragen aan de bijbelvertaling en bijbelpublicatie in de Mina-taal, waaraan in Togo ruim 16 jaar is gewerkt. NBG-Hoofd Buitenlandwerk Joyce van de Veen en NBG-bestuurslid Job Leene laten ons een presentatie zien van hun werkbezoek aan Togo, waar zij deze Mina-bijbelpresentatie bijwoonden.

Evaluatie van het jubileumjaar 2014
Na het passeren van de agendapunten over de notulen, mededelingen, externe contacten en fondsenwerving bespreken we de evaluatierapportages met betrekking tot het bijzondere jubileumjaar 2014 van het NBG.
De eerste rapportage gaat over de ins en outs van het tweede eeuwfeest van het NBG, waarin bijvoorbeeld aandacht voor de Jubileumtentoonstelling 'Thuis in de Bijbel', het Bijbelfestival, de Decentrale Dankvieringen, het Grow and Learn-project voor Guatamala, en de diverse jubileumuitgaven van het NBG: de 'Super Samaritaan', de Jeugdbijbel, het jubileumboek 'De wereld in'.
Het tweede evaluatierapport gaat over de Introductie van de 'Bijbel in Gewone Taal', waarin bijvoorbeeld aandacht voor de evenementen in Vlaanderen en in Nederland (zoals de workshops en de BGT-presentatie in Den Haag), de communicatie, de uitgeefzaken, en de positieve wijze waarop de Bijbel in Gewone Taal in Nederland en in Vlaanderen is ontvangen. De BGT-introductie is succesvol verlopen; een belangrijk en waardevol element van ons NBG-jubileumjaar 2014.

Bestuurszaken
Nadat we ook de voortgaande contacten met een behoorlijk aantal samenwerkingspartners de revue hebben laten passeren, bespreken we de procedures, vacatures, voordrachten en aanstaande benoemingen van onder andere de leden van verdienste, van bestuursleden, van Ledenraadsleden en van onze bestuursadviescommissie Financieel-Economische Zaken. Voorts bespreken we de planning van onze eerstvolgende periodieke ontmoeting met deze Commissie FEZ, en blikken we kort vooruit op de voor mei 2015 geplande Studiemiddag voor het bestuur.
Deze bestuursvergadering wordt afgesloten met enkele directiezaken, en met de vaststelling van het verslag van onze jaarlijkse bestuursevaluatie, die in onze vorige bestuursvergadering plaatsvond.

Sneeuw in Holland
Dan is het al avond en de hoogste tijd om voorzichtig weer huiswaarts te keren. Vanwege de sneeuwbuien en de plaatselijke verkeershinder door die sneeuwval rijd ik langzaam door een besneeuwde kop van Noord-Holland, en dan over de Afsluitdijk weer richting Fryslân, waar de neerslag van sneeuw is veranderd in regen. Met een drie kwartier langere reistijd dan te doen gebruikelijk arriveer ik veilig en wel in Leeuwarden.

Bijbeltekst als Zondagsgroet

Woensdag 28 januari 2015

De voorzijde van een Zondagsgroet

Zondagsgroet vroeger en nu

Bij het opruimen van een partij boeken op zolder gleden er enkele weken geleden twee klein kaartjes uit één van de boeken. Het blijken zogenoemde 'Zondagsgroeten' te zijn.

Dat zijn kleine gekleurde kaartjes (geel en blauw) ter grootte van een visitekaartje (9 x 5,5 cm), die aan beide zijden zijn bedrukt.

Op de voorzijde van deze twee Zondagsgroeten staat een Bijbeltekst en op de achterzijde staat een korte, andere tekst, die past bij de Bijbeltekst op de voorzijde.

Dergelijke Zondagsgroeten circuleerden in elk geval eind zestiger jaren van de vorige eeuw (in bijvoorbeeld 1968).

Ze zijn trouwens ook nu nog steeds te koop, getuige een aanbod dat ik recent op internet vond. De nieuwe kaartjes van de Zondagsgroeten zijn iets groter dan voorheen; ze zijn kleurrijker met bijvoorbeeld ook afbeeldingen van planten en van vogels, en ze zijn op de achterzijde iets luchtiger, met bijvoorbeeld een versje of een gedichtje.

Ook in de Verenigde Staten kent met de Zondagsgroet, waar ze 'Sunday Card' worden genoemd. En - het ligt ook wel voor de hand tegenwoordig - deze Sunday Cards zijn uiteraard ook al zelf te maken en te verzenden als E-card.

 

Bijbelteksten vroeger en nu

Maar nu eerst weer even terug naar de blauwgekleurde Zondagsgroet van zo'n 50 jaar geleden.

Op de blauwe Zondagsgroet staat bovenstaande Bijbeltekst, zijnde vers 39 van Handelingen 8; met een kleine verduidelijkende bewerking, waarbij het woord 'hem' uit de NBG-Bijbelvertaling van 1951 is vervangen door de naam van de apostel 'Filippus'.

• In de NBG-bijbelversie van 1951 staat: de kamerling zag hem niet meer, want hij ging zijn weg met blijdschap.
• In de NBV-bijbelversie van 2004 staat: de eunuch zag hem niet meer, maar vervolgde zijn weg vol vreugde.
• En in de BGT-bijbelversie van 2014 staat nu: De man uit Ethiopië zag hem niet meer. Daarna reisde de man verder, blij en gelukkig.

Hieronder is te lezen welke bijpassende tekst op de achterzijde van deze Zondagsgroet staat:

Tentoonstelling van Examenwerk van CT-verkort

Dinsdag 27 januari 2015

Expositie van examenwerk van CT-studenten van Stenden

Beroepsopleiding tot Creatief Therapeut
In de afstudeerfase van hun HBO-Bachelor-opleiding Creatieve Therapie (CT) geven de studenten van de verkorte route van deze beroepsopleiding tot beeldend therapeut vorm aan hun eigen thema's.
De CT-studenten die een verkort opleidingstraject volgen, doen dat op grond van vrijstellingen die worden verleend op basis van voordien reeds gevolgde vooropleidingen en/of van aantoonbaar  relevante werkervaring.

Expositie van afstudeerwerk
Deze CT-studenten toetsen in hun afstudeerperiode ook de relevantie van hun beeldend werk voor de beroepspraktijk in het werkveld van de creatieve therapie, waarvoor zij in de afgelopen jaren zijn opgeleid.
Op dit moment zijn een aantal van die examenwerken tentoongesteld in de vitrine van de opleiding CT, gelegen langs de Kennisboulevard in het gebouw van Stenden Hogeschool op de Kenniscampus Leeuwarden.

Stenden Samenscholingsdag 2015 op de Ameland en op Terschelling

Maandag 26 januari 2015


Micha de Winter is ook spreker tijdens de Samenscholingsdag 2015 van Stenden

Op de Ameland naar Terschelling
Een lange rij bussen vol met medewerkers van Stenden Hogeschool vertrekt iets na 8.00 uur vanmorgen vanaf de Kenniscampus Leeuwarden naar de zeehaven van Harlingen. Ook vanuit onze hogeschoolvestigingen Emmen, Assen, Groningen en Meppel komen de bussen met collega's naar de haven, waar we inschepen op de Ameland, het voormalige passagiersschip dat vroeger de veerdienst tussen Holwerd en Ameland onderhield. Deze tot salonboot omgebouwde veerboot vaart ons in vier uren naar Terschelling, waar we vandaag een deel van onze jaarlijkse Samenscholingsdag zullen hebben.
Deze Samenscholingsdag staat in het teken van ontdekken en onderzoeken, belicht vanuit verschillende invalshoeken; als een soort ontdekkingsreis.

Fleur Deuling
Na het inchecken op de veerboot worden we bij de aanvang van het ochtendprogramma welkom geheten door de leden van ons College van Bestuur: Klaas-Wybo van der Hoek en Leendert Klaassen. Het dagprogramma in de boot staat onder leiding van collega Onno Sprey, en de goochelaar Bert Wijnholds toont af en toe zijn kunsten. Het dagprogramma zal voornamelijk in het teken staan van sprekers.
Eerste spreker is Fleur Deuling, afgestudeerd aan onze Opleiding tot leraar Basisonderwijs, die vertelt over haar onderzoek naar de effecten van realistisch rekenen op taalzwakke kinderen. Met dit onderzoek heeft ze de Onderwijs Top Talent Prijs 2013 gewonnen.

Micha de Winter
Tweede spreker is Micha de Winter, hoogleraar Pedagogiek aan de Universiteit Utrecht. Hij vertelt over zijn onderzoek naar Burgerschapsontwikkeling, in het kader van een programma over de Vreedzame School, in een tijd van radicalisering, en over jongeren die zich vastklampen aan sterke idealen.
Micha de Winter:

• De motor van de ontwikkeling van kinderen wordt gestart en blijft draaien als kinderen een toekomstperspectief hebben.
• Zorg voor kinderparticipatie.
• Elke generatie denkt dat het met de volgende generatie helemaal fout gaat.
• Verbeter de wereld, en begin bij de opvoeding.
• Opvoeden is meer dan reguleren van gedrag. Opvoeden gaat ook over het bieden van perspectief.
• Kinderen moeten worden opgevoed en opgroeien in een rijke sociale omgeving.
• Je moet met kinderen ook praten over zaken als (hun) Identiteit en (hun) Idealen.

Johan Braeckman
Derde spreker is Johan Braeckman, filosoof en hoogleraar Wijsbegeerte aan de Universiteit van Gent. Hij houdt ons de spiegel voor inzake onze eigen en andermans stellige overtuigingen, die vooral door eígen en andermans toedoen veelal zo stellig zijn geworden.
Johan Braeckman:

• Intuïtie stuurt je vaak de verkeerde kant op.
• Mensen doen voortdurend dingen die zij niet zouden moeten doen.
• Ook ons eigen brein stuurt ons gemakkelijk de verkeerde kant op.
• Mensen zijn te lichtgelovig.
• Onze zintuigen bedriegen ons volledig.
• Mensen overtuigen zichzelf van bepaalde dingen. Naarmate je slimmer bent, doe je dat ook slimmer. Maar je graaft daarmee voor jezelf de put waar je dan in valt. Je werkt jezelf steeds dieper in de nesten.
• Mensen zijn niet zo goed in het herzien van de opinies die ze zelf hebben gecreëerd.
• Wetenschap zoekt naar alle beschikbare kennis.
• Een depressie zorgt voor een zeker realisme

Nandini Alinier
Na de koffiepauze is het de beurt aan Nandini Alinier, onze college die recent is benoemd tot Academic Dean van onze hogeschoolvestiging in Doha, de hoofdstad van Qatar. Ze opent haar presentatie met de voor velen verrassende ontdekking dat het eiland Mauritius, waar ze is geboren en getogen, nagenoeg dezelfde vlag heeft als het eiland Terschelling, waar we vandaag naar toe gaan. Op zich is het wel een (historisch) onderzoekje waard om eens uit te zoeken waarom deze beide vlaggen nagenoeg gelijk zijn, aldus Nandini.
In haar presentatie gaat ze voornamelijk in op het verrichten van onderzoek op onze Qatarese hogeschoolsite, waar ongeveer 350 studenten studeren onder begeleiding van zo'n 40 medewerkers van Stenden Qatar. Nandini spreekt onder andere over wat er zoal wordt onderzocht, wie dat doen, met wie, waarom dit onderzoek plaatsvindt, en welke fondsen in Qatar beschikbaar zijn voor Reseach @ Stenden Qatar. Ze pleit ook voor een optimale afstemming van onderwijs, werkveld waarvoor wordt opgeleid, en onderzoek.

Martin Jurna
Voor de doorzetters onder ons is er dan nog een stevige en ook beeldrijke presentatie van Martin Jurna, werkzaam als Research Scientist bij Philips Research Personal Care & Wellness. Hij vertelt over zijn aandeel op het gebied van Research & Development, van de innovatie in de diagnostiek van de huid en van de daarop gewenste huidbehandeling. Zijn fundamenteel onderzoek op het gebied van contrastmicroscopie binnen de sector Life Sciences draagt bij aan kennis over bijvoorbeeld huid en haar. Een mooi voorbeeld van 'Research to Meaningful Innovation'.

Maritiem Instituut Willem Barentsz
Na deze vier uren durende vaartocht vanuit Harlingen legt de veerboot aan in de haven van Terschelling. Daar gaan de ruim 400 deelnemers van deze Samenscholingsdag in groepen uiteen, om in subgroepen een middagprogramma te doorlopen. Uit het programma-aanbod van Siksematsie, Gúzjen, Gatsjefetieltsje en Ombrôele heb ik gekozen voor 'Gúzjen', met een focus op natuur, landschap en klimaat.
Na een lunch wandelen we naar de Zeevaartschool Willem Barentsz, de eilandvestiging van onze collega-NHL Hogeschool. Daar krijgen we een korte presentatie van adjunct-directeur Marco Krijnen over het hoger zeevaartonderwijs dat hier wordt aangeboden.

Stenden-lectoren Albert Postma en Hans Revier
Daarna wandelen we naar De Kraak, waar we als subgroep een presentatie krijgen van onze Stenden-lector Albert Postma. In zijn speech 'Blik op de toekomst' gaat hij in op Scenarioplanning (Foresight) in onze tijd, die steeds complexer is geworden, hyperconnected, over trends en tegentrends, met plotselinge ontwikkelingen die alles zomaar op de kop kunnen zetten, en waar grote en kleine plannen soms ook helemaal niet eens doorgaan. In die context is Scenarioplanning - met daarin alle onzekerheden als uitgangspunt - een goed instrument om zo goed mogelijk te zijn voorbereid op alle ingeschatte scenario's.
De tweede presentatie krijgen we (in het Zee-Aquarium) van onze Stenden-lector Hans Revier. In zijn inleiding 'Het geheim van de Wadden' gaat hij in op de waarde van de Wadden, en vertelt hij over de veranderingen in het ecosysteem van de Wadden. Hans zijn onderzoek gaat onder andere in op wat de mensen doen die het Waddengebied bezoeken, en wat dat bezoek dan met hen doet, wat dat voor die bezoekers daarna betekent. Zo blijkt uit onderzoek bijvoorbeeld dat natuurexcursies in het Waddengebied (bijvoorbeeld wadlopen) een belangrijk middel zijn om de beleefde aantrekkelijkheid van het Waddengebied te bevorderen.

Terug naar de vaste wal
Aan het eind van de middag schepen we allemaal weer in in de Ameland, om van Terschelling in vier uren weer terug te varen naar Harlingen, op de vaste wal. Tijdens onze vaartocht worden de nominaties bekend gemaakt voor de Stenden Scriptie Award 2015, waarbij de genomineerden in korte filmimpressies vertellen wat de inhoud en de relevantie is van hun genomineerd afstudeeronderzoek.
Aan boord wordt een buffet geserveerd, er is volop tijd om elkaar als Stenden-collega's te ontmoeten, en tussen de bedrijven door is er nog een goochelact en klinkt vanaf het podium live muziek.
Als we in Harlingen weer aan vaste wal komen, staan alle bussen op de havenkade klaar om ons allen weer terug te brengen naar onze hogeschoollocaties in Emmen, Assen, Meppel, Groningen en Leeuwarden. De laatsten zullen waarschijnlijk zo rond 23.00 uur thuiskomen, evenals alle collega's na een bijzonder gevarieerde Samenscholingsdag.

Geloofsverhalen in Stiens

Zondag 25 januari 2015

De band Lifenote werkt mee aan deze Sing In in De Hege Stins te Stiens

Sing In
Vanmorgen beleven we een bijzondere Sing In in De Hege Stins van Stiens. Een Sing In wordt enkele malen per jaar georganiseerd door de Stienser Evangelisatie- en Zendingscommissie, en het is bedoeld als een laagdrempelige evangelisatiekerkdienst, waarin doorgaans veel gezongen wordt. Meestal worden deze bijzondere diensten 's avonds als Gemeentedienst aangeboden, maar voor vanmorgen is daarop eens een keer een uitzondering gemaakt.

Lifenote
Het thema van de ochtendkerkdienst is 'Geloofsverhalen'. De in Stiens wonende pastor Joop Visser is vanmorgen onze voorganger. De muzikale omlijsting wordt in deze dienst verzorgd door onze organist Take Beukema, en aan deze dienst wordt ook meegewerkt door 'Lifenote'. Lifenote is een enthousiaste jongerengospelband, waarvan de leden afkomstig zijn uit verschillende kerkgenootschappen.

Verhalen over je geloof
Wat geloof jij eigenlijk?
Geloven kan best moeilijk zijn; je kunt God immers niet zien en aanraken.
Geloof is ook niet iets tastbaars; iets wat je even in je tas kunt doen, of wat je kunt inpakken.
Iedereen beleeft zijn of haar geloof op een persoonlijke manier.
Vanmorgen vertellen enkele mensen in deze Sing In over hun geloof.
Joop Visser roept ons allen op om na de dienst elkaar ook iets van je geloof te vertellen, want als we al die persoonlijke geloofsverhalen op een rijtje zetten, wordt het ons allen duidelijker wat geloven inhoudt, en krijgen we nog meer inzicht in wat en in Wie wij geloven.
Enkele medewerkers van vanmorgen zullen in deze Sing In alvast (iets van hun) geloofsverhalen vertellen.

Geloofsverhalen
En zo wordt deze evangelisatiedienst een aaneenschakeling van allerlei soorten geloofsverhalen.
Joop Visser verwijst met een korte gebedstekst naar een geloofsverhaal van de Duitse theoloog Dietrich Bonhoeffer, en hij laat ons een ander geloofsverhaal zingen, van de Friese dichter Fedde Schurer. Maar hij vertelt ook over het aangrijpende verhaal van de kleine, doodzieke Judith, die vlak voor haar sterven nog iets vertelt over wat zij in een visioen heeft gezien en ervaren.
De lector Nelleke leest vanmorgen geloofsverhalen uit de Bijbelboeken Lukas en Openbaring.
Tussen alle bedrijven door zingen we samen, en kunnen we genieten van de prachtige muziek van Lifenote. De band projecteert haar songteksten gelijktijdig op het beamerscherm, met daarbij perfect bijbehorende kleurenfoto's, die hun teksten - hun gezongen geloofsverhalen - zo treffend visualiseren. Van een meisje dat vóór ons in de kerkzaal zit, hoor ik haar verraste uitroep 'Oh...!' als er weer zo'n boeiende foto op het scherm verschijnt.

Mijn verhaal + jouw verhaal = ons geloof
De Evangelisatie- en Zendingscommissie heeft tijdens de voorbereiding van deze Sing In vooraf ook enkele gemeenteleden gevraagd om iets van hun geloofsverhaal te vertellen. Ademloos luistert de gemeente naar indrukwekkende en emotionele geloofslevensverhalen van Nynke & Ernst en van Karen, die daarbij óók wordt bijgestaan door haar echtgenoot, Ronald. In deze intense levensverhalen blijkt maar weer eens hoe groot het gelijk van Joop Visser was, toen hij ons zojuist vertelde dat een ieders persoonlijk geloofsverhaal iets laat zien van het grote geloofslevensverhaal van ons allemaal. Immers, wij hebben allemaal ons eigen leven, ons eigen geloof, vaak onze eigen twijfels en soms ook dat rotsvaste vertrouwen dat ons geloof en ons gebed ons ook helpt, óók als we dat in ons leven bij tijd en wijle heel hard nodig hebben. En als wij zelf dan even dreigen af te haken, is daar die ander, jouw en mijn naaste, die de verbinding zoekt om ogenschijnlijke kloven te overbruggen.

De stilte zingt u altijd toe, o Here
Verhalen gaan altijd door, maar aan ons leven komt eens een eind. Zo gedenken wij vanmorgen samen ons betrokken gemeentelid Abe de Witte, die afgelopen woensdag na een lange periode van ziekte is overleden. We zingen samen ter nagedachtenis aan de overledene en ter bemoediging van zijn nabestaanden. Hij kan het ons zelf niet meer vertellen, maar de familieleden van Abe geven ons in zijn overlijdensbericht nog iets moois van zijn geloofsvertrouwen mee, met de hoopgevende tekst:

'Der is gjin ein oan it lêste ein.

Der is allinne ivich nij begjin by God'.

Hoe mooie sluit dit geloofsvertrouwen aan bij onze kerkdienst van vanmorgen.
En dan is daar steeds weer de jongerenband Lifenote, die ons met hun nu eens verstilde muziek, dan eens groeiende uitbundigheid iets laat horen van wat geloof en vertrouwen vermag. En wat spreekt dan vooral de mimiek van de leadzangeres en ook de presentatie van de andere bandleden boekdelen. Nu eens stil voor de Heer, dan weer opgewekt en uitbundig, want iedereen mag het zien en horen.
Heb maar vertrouwen, want daar waar ouderen stil vallen en ons ontvallen, zijn er weer jonge mensen die - voortbouwend op het geloofsvertrouwen van hun (voor)ouders - opstaan en de blijde boodschap blijven doorgeven, op hún manier, óók goed, steeds maar weer opnieuw, als

in ivich nij begjin,

op wei nei it nij Jeruzalim.

Pelgrimsdag 1 pelgrimeren op Psalm 1

Zaterdag 24 januari 2015

Bij De Groate Kerk kiezen voor oost of west

1
De pelgrimstocht van Durkje en mij van Sint-Jacobiparochie naar Santiago de Compostela, en iets verder door naar Cabo Fisterra duurde 152 + 4 = 156 dagen. Met enige berekening had dat ook wel in 150 dagen gekund.
Wij zijn er op uit getrokken, naar buiten getreden, en ontdekten onderweg steeds meer dat je gaandeweg ook een reis naar binnen maakt, een innerlijke reis. Die reis naar binnen kun je sturen door elke dag een tekst ter bezinning mee te nemen, die je dan wandelend en/of rustend overdenkt. Durkje en ik hebben dat niet gedaan.
Maar daar hoeft het niet bij te blijven.
Ik ben opnieuw op reis gegaan.
Deze denkbeeldige tocht is een reis van Psalmen, van één Psalm voor elke pelgrimsdag. Een avontuur met de vraag wat het verbinden van de volgende Psalm aan de volgende Pelgrimsdag op je wandeling naar binnen van je vraagt, en wat het je heeft geschonken als je wandeling met God en met elkaar ten einde is.
Een inleiding op deze Psalmenpelgrimage schreef ik in mijn blog van 16 januari 2015.
Nog steeds nieuwsgierig naar onze bestemming en bovenal naar wat deze weg ons brengt, begin ik vandaag deze denkbeeldige Psalmenreis met Psalm 1 op Pelgrimsdag 1.

Leestip
Hieronder staat eerst een weblink naar ons wandelverslag van deze Pelgrimsdag, en daaronder staat een weblink naar deze Psalm, met de bijbeltekst van de 'Nieuwe Bijbelvertaling' (NBG 2004). Onder de Psalm staan altijd de tussenkopjes van de 'Bijbel in Gewone Taal' (NBG 2014).
Ultreia!

Pelgrimsdag 1

Van Sint-Jacobiparochie naar Oude Bildtzijl

 

Psalm 1

Twee manieren van leven

Kies de brede of de smalle weg
Psalm 1 wijst de bijbellezer op twee mogelijke manier van leven.
De ene levensweg is de weg van mensen die de weg volgen van de verkeerde plannen, van slechte mensen, van zondaars die meegaan met het kwaad, en van de schenders die spotten met God. In de beeldspraak in woord & beeld wordt deze levensweg ook wel 'de brede weg' genoemd.
De andere levenswijze is de weg van de mensen die blij zijn met de Wet van de Heer, die daarin vreugde vinden, die zich daarin verdiepen en dag en nacht bezig zijn met een levenspraktijk vanuit geloof, met hoop en in liefde. In de beeldspraak in woord & beeld wordt deze levensweg ook wel 'de smalle weg' genoemd.
Eeuwen geleden liepen pelgrims al verplicht of vrijwillig naar Santiago de Compostela, als boetedoening voor hun verkeerde levenswandel op die smalle weg.
De brede weg loopt uiteindelijk dood, maar de smalle weg - hoe moeilijk die soms ook begaanbaar is - is de weg waarop God allen die rechtvaardig wandelen, beschermt. Die smalle weg loopt niet dood, maar leidt naar 'het Nieuwe Jeruzalem', naar het eeuwige bedevaartsoord in een andere, nieuwe tijd van 'een nieuwe hemel en een nieuwe aarde', waar we geen angst, geen eenzaamheid of pijn meer zullen kennen.

Kies de oostroute of de westroute
Wie in het Friese Sint-Jacobiparochie zijn of haar pelgrimsreis naar het Spaanse bedevaartsoord Santiago de Compostela begint, moet - staande op het startpunt vóór De Groate Kerk - ook een richting en route kiezen.
Het eerste deel van de pelgrimsreis voert je over het Fries-Overijsselse Jabikspaad, van Sint-Jacobiparochie naar Hasselt, ruim 150 kilometer naar het zuiden.
Bij de start vóór De Groate Kerk van Sint-Jacobiparochie maak je de keus om je pelgrimsreis te beginnen met de oost-route of met de west-route. De oostelijke route gaat dan onder andere via Zwarte Haan (aan de Waddenzee), Oude Bildtzijl, Stiens, Leeuwarden en Wirdum naar Jirnsum. De westelijke route daarentegen gaat onder andere via Minnertsga, Franeker, Winsum, Jorwert en Mantgum ook naar Jirnsum. Vanaf de Jirnsumer Moeting gaan beide wegen samen verder richting Hasselt in Overijssel.
De vergelijking met de brede en de smalle weg gaat hier uiteraard mank. Geen van de beide routes (om de oost of om de west) loopt dood, en beide wegen verdienen het om te bewandelen. Niet voor niets brengen beide wegen je naar hetzelfde doel.

Het leven is een pelgrimstocht
Zo is het ook in het leven. Steeds moet je kiezen: stoppen of doorgaan, vertragen of versnellen, alleen of samen, goedschiks of kwaadschiks, linksom of rechtsom, de brede of de smalle weg.
Een pelgrim, als lange-afstandswandelaar of -fietser, beseft zich onderweg maar al te goed dat de juiste weg leidt naar de beoogde bestemming. Maar er is bijna nooit één weg die alleen naar het gewenste doel leid. Meestal kun je onderweg kiezen hoe je je doel wenst te bereiken. Wel weten we dat het voortdurend kiezen van de verkeerde weg uiteindelijk leidt tot verdwalen en tot niet aankomen op de juiste bestemming.
Tijdens die pelgrimsreis is een goede routegids onontbeerlijk. Een goede gids geeft je zicht op de beste wegen die naar je bestemming leiden, en laat je bovendien ook nog iets zien van wat je onderweg kunt zien en beleven.
Zo is het ook in het leven. Als christenen menen we er goed aan te doen om Gods Woord - de Bijbel - als wegwijzer, als richtsnoer, als routegids te gebruiken op onze levensweg. Gods Woord en Gods Wet zijn voor ons een goede weg, de weg ten leven.

Gods Woord is een lamp voor mijn voet en een licht op mijn pad
De Goede Gids toont ons iets van Het Goede Leven, een leven vanuit geloof, met hoop en in liefde. We worden als christenen opgeroepen om op onze levensweg onze naaste lief te hebben en om recht te doen aan bijvoorbeeld vluchtelingen, armen, verdrukten, zieken, aan wie lijden en bedroefd zijn. Heb het hart en gebruik je verstand, als gezegende en om een ander tot zegen te zijn. Dan ga je over de smalle weg; niet altijd gemakkelijk, maar wel op de goede weg, als een boom aan het water, waarvan de bladeren altijd groen zijn, en die elk jaar weer vrucht draagt en geeft.
De Heer zal je beschermen en bewaren, elke kilometer, elke dag, linksom of rechtsom, onderweg en waar je aankomt.

Kijk, luister en zing mee: PSALM 1

Pakistaans diner van Ma'laap in De Hege Stins

Vrijdag 23 januari 2015

De gasten krijgen van Nasir en Pieter uitleg over het Pakistaanse diner

Sponsorproject voor christelijk onderwijs in Lahore
Al bij de ingang van De Hege Stins worden Durkje en ik vriendelijk welkom geheten door de jeugd van onze Protestantse Gemeente van Stiens. Kinderen van Pakistaanse en Friese gezinnen staan zij aan zij aan beide zijden van de entree, zodat we door een soort erehaag in de ontvangsthal van De Hege Stins komen. Een heerlijke geur van Pakistaanse gerechten komt ons tegemoet. In de ontvangsthal en in het jeughonk is het al gezellig druk aan het begin van deze avond. Ruim 70 gasten komen vanavond naar het Pakistaanse diner, op uitnodiging van de organisatoren van Ma'laap, de Stienser sponsororganisatie die nu ongeveer een jaar zorg draagt voor de sponsoring van een christelijke school in de Pakistaanse stad Lahore. Door de opbrengsten van een enthousiaste groep Nederlandse sponsoren wordt het in Lahore mogelijk gemaakt dat ongeveer 50 Pakistaanse kinderen christelijk onderwijs & opvang kunnen genieten in de nu gesponsorde school in Lahore.

Ma'laap verbindt mensen
De Stienser organisatoren van dit project, waaronder ook twee Pakistaanse families, hebben alle sponsoren als dank voor hun financiële bijdrage aan dit onderwijsproject uitgenodigd voor een Pakistaans diner in De Hege Stins.
Als we de grote podiumzaal van De Hege Stins binnenkomen, worden we verwelkomd in deze grote zaal die voor deze gelegenheid helemaal is ingericht als Pakistaans restaurant.
De Stienser sponsororganisatie noemt zich Ma'laap, wat 'verbinding' betekent in het Urdu, een taal die in Pakistan wordt gesproken. Deze avond staat in het teken van de verbinding tussen de sponsororganisatie en haar sponsoren, maar deze verbinding slaat ook op de (nadere) kennismaking van alle sponsoren met elkaar.

Jeugd bedient in Pakistaans restaurant
De organisatoren van Ma'laap hebben het taktisch aangepakt. Enkele van deze organisatoren van Ma'laap zijn ook jongerenwerkers van onze Protestantse Gemeente. Zij hebben ook enkele jeugdgroepen van onze kerk uitgenodigd om bij dit Pakistaans diner aanwezig te zijn, in een dubbelrol, namelijk dienstverlenend in de bediening van alle gasten in het gelegenheidsrestaurant, en anderzijds ook als mede-tafelgasten. Mede daardoor loopt de organisatie en de bediening op rolletjes, en het is bovendien ook nog heel gezellig in dit 'Pakistaanse restaurant', waar jong en oud met elkaar een gezellige avond beleven.

Voorgerecht en hoofdgerecht
In een voortreffelijk driegangenmenu worden we verrast en verwend. Nadat de maaltijd is geopend krijgen we de eerste gang, die bestaat uit verschillende hapjes: Samosas & Chicken Pakora.
Tussen de gangen door krijgen we uitleg over de gerechten en over het Ma'laap-project.
Het hoofdgerecht bestaat uit de volgende drie elementen: Chicken Baryani & Beef Karahi, met Chappaties (Roti), met daarbij Salade geserveerd.
We krijgen tussen de dinergangen ook een filmpje te zien, waarin wordt getoond op welke wijze het Ma'laap-project iets wezenlijks bijdraagt aan het onderwijs aan christelijke kinderen in een overwegend islamitisch land. Onder begeleiding van gitarist Taco Osinga zingen we samen een Pakistaans Kyrië-gebed in het Urdu:

Khudayah rahem kar,

Masiha rahem kar.

Traktatie van de jeugdgroep

Dessert en traktatie
Het dessert is ook overheerlijk: Zarda & Gajeraila. Dat dit nagerecht in de smaak valt, blijkt wel uit het feit dat de gasten bij elkaars tafel op bezoek komen om te onderzoeken of er ergens nog iets over is van dit heerlijke combinatiedessert van een frisse rijstmix met een lekkere zoete en mooi gedecoreerde saus/pap.
En als verrassing komt tenslotte ook de jeugd bij de tafels langs om alle gasten nog te verwennen met zelfgemaakte, versierde cakes.
Aan het eind van de avond worden de organisatoren en bovenal ook de twee Pakistaanse families heel hartelijk bedankt voor het organiseren en verzorgen van deze bijzonder geslaagde avond.

Eind goed, al goed
Wat nog over bleef van deze heerlijke gerechten wordt bij het afscheid nog verkocht in de grote glazen schalen die vanavond bij het uitserveren zijn gebruikt. En bij de uitgang wordt nog gecollecteerd, zodat iedere sponsor in de gelegenheid wordt gesteld om zijn wederdienst te bewijzen door een extra gift voor dit goede doel de geven. Ik durf gerust te stellen dat deze aktie bij de uitgang er zorg voor draagt dat deze avond ook nog op financieel attractieve wijze wordt afgesloten, wat uiteraard allemaal weer ten goede komt aan het onderwijs en de opvang van de kinderen van de door ons allen gesponsorde christelijke school in Lahore.

Grote dank

aan iedereen die er zo'n prachtige Pakistaanse avond van heeft gemaakt.

Good Work!

Pelgrimeren van Sint-Jacobiparochie naar Oude Bildtzijl

Donderdag 22 januari 2015

Start bij De Groate Kerk van Sint-Jacobiparochie

De eerste 31 pelgrimsdagen
De eerste pelgrimstocht van Durkje en mij - van het Friese Sint-Jacobiparochie naar het Spaanse Santiago de Compostela - duurde 152 dagen, in de periode van 16 mei 2005 tot en met 21 oktober 2012. Daarna liepen we aansluitend nog vier dagen door naar het ultieme eindpunt van deze pelgrimage op Cabo Fisterra, op de West-Spaanse rotskust van de Atlantische Oceaan.
Van alle 156 pelgrimsdagen schreven we een verslag, dat in combinatie met de onderweg gemaakte foto's een bijzonder document is geworden van een al evenzo bijzondere pelgrimage.
Vanaf dag 32 zijn alle dagverslagen in de loop van de jaren gepubliceerd op mijn (deze) weblog. De eerste 31 dagverslagen zijn hier nog niet gepubliceerd, omdat ik in die periode nog geen weblog bijhield.
Om toch het verslag van die hele pelgrimstocht op deze blog te kunnen lezen, ga ik met terugwerkende kracht nog de ontbrekende eerste 31 wandelverslagen op deze weblog plaatsen. Af en toe zal ik zo'n dagverslag hier publiceren. Vandaag begin ik met het verslag van pelgrimsdag nummer 1, over het traject van Sint-Jacobiparochie naar Oude Bildtzijl.
 

Van Sint-Jacobiparochie naar Santiago de Compostela
Jabikspaad van Sint-Jacobiparochie via Zwarte Haan naar Oude Bildtzijl

Zondag 16 mei 2005 – 1^e Pinksterdag – 17 km
Dag 1: 0 – 17 km

Van St. Jabik na St. Jabik

Toen op 12 mei 2000 in het nabij onze woonplaats Stiens gelegen Bildtse dorp Sint-Jacobiparochie het Jabikspaad officieel werd geopend, rees bij ons – Wiep & Durkje Koehoorn - de gedachte dat wandelpad eens te gaan bewandelen, eventueel als mogelijke aanzet tot een vervolg op de daarna nog 2.500 km lange pelgrimsroute naar het Spaanse Santiago de Compostela.

Het 150 km lange Jabikspaad start in de gemeente Het Bildt bij De Groate Kerk van Sint-Jacobiparochie en eindigt in het Overijsselse Hasselt, vlak boven Zwolle.
“Sant-Yago” betekent “Sint Jacob” en “Santiago de Compostela” betekent “Sint Jacob op het (graf)Veld van de Ster(ren)” [nl.: Sant-Yago de Campus Stellae].
Een wandeltocht van Sint-Jacobiparochie naar Santiago de Compostela is in mijn Bildtse moedertaal dan ook te benoemen als een wandeling “Van St. Jabik na St. Jabik”.
 
Op een mooie Pinksterdag
Het was na de ochtendkerkdienst op deze 1^e Pinksterdag mooi wandelweer, dus we namen ons voor maar eens een begin te maken aan het bewandelen van dit Jabikspaad.
In de zomer van 2002 hadden we al eens de wandelgids van deze wandelroute gekocht, dus we konden starten wanneer we maar wilden.
Nu zijn we in de gelukkige omstandigheid dat onze oudste zoon Jan Wijbe kortgeleden zijn rijbewijs heeft gehaald, dus hij kon ons mooi in onze auto van Stiens naar-Sint Jacobiparochie rijden.
 
Start bij De Groate Kerk

Bij De Groate Kerk staan we eerst even stil bij het twee weken geleden onthulde glazen monument ter nagedachtenis aan de Bildtkers die omkwamen in de Tweede Wereldoorlog. De kransen en bloemen liggen nog als aandenken aan de voet van dit monument. Hait & mem Jan & Wies Koehoorn vertelden onlangs dat ze aanwezig waren bij de herdenkingsdienst en de onthulling van dit fragiele monument.

Daarna lopen we rond de kerk langs de natuurstenen bovenlaag waarin de namen van 37 plaatsen op de route naar Santiago de Compostela staan gegraveerd.
De wandeltocht starten we bij het kunstwerk van Henk Rusman dat in 1998 bij de opening van het Jabikspaad werd geplaatst door de Gemeente Het Bildt.

Sint-Jacobiparochie
We vertrekken langs de oostkant van De Groate Kerk over de Georg van Saksenlaan.
We groeten een man die ons tegemoet fietst. In een flits zie ik nog dat het mijn voormalige schoolmeester uit Drachten is, die destijds onderwijzer was op de Koningin Wilhelminaschool en die in het jaar dat ik bij hem in de klas zat, directeur werd van de christelijke lagere school van Sint-Jacobiparochie. Het is 'meester (Tjipke) Bloemhof'.
Al vrij snel daarna gaan we linksaf het schelpenpad op, dat achter een oude boomgaard langs in de richting van de Oude Bildtdijkstervaart leidt.
In die boomgaard staan de bomen in volle bloei: één en al witte bloesem.
Het wandel- en fietspad wordt begrensd door een berm, waarin het fluitekruid rijkelijk bloeit.

Oude Bildtdijk
Over een witte houten brug over de Oude Bildtdijkstervaart komen we op de Oude Bildtdijk, waarvan wel wordt gezegd dat het de langste straat van Nederland is.
Bij één van de dijkhuisjes zit een man voor het huis met een flesje bier op tafel, pratend met de twee jongens die op deze oude zeedijk spelen. Een groot plastic speelgoedgeweer ligt op tafel.

Door een aardappelveld
Na ruim 100 meter gaan we linksaf bij de dijk naar beneden om over een betonwegje langs een machinefabriek het veld in te gaan tussen de Oude Bildtdijk en de nieuwe zeedijk op Deltahoogte.
Onder aan de dijk lijnen twee vrouwen snel de drie grote honden aan die zij daar uitlaten.
Deze doodlopende betonweg leidt naar een boerderij.
Alhoewel onze wandelgids aangeeft dat we tussen de schuren door moeten lopen om daar een landweg op te kunnen gaan, blijkt op het erf van die boerderij dat die landweg er niet meer is.
Er zitten vier jongens op een boerenwagen, die ons vragen of we onderweg zijn naar de zeedijk.
Als we zeggen dat we het Jabikspaad bewandelen, zegt één van hen dat dit wandelpad niet meer over dit boerenerf loopt.
We zullen dus terug moeten naar de Oude Bildtdijk, maar we kunnen ook over de voormalige dam van het boerenerf dwars door het bouwland naar de Boonweg lopen, waarna we de oorspronkelijke route kunnen vervolgen.
We kiezen voor het laatste en lopen tussen de nieuwe bomenaanplant door naar het bouwland, waar we tussen de pas geplante pootaardappelen door de rijpaden tussen de mooie rechte aardappelruggen heen lopen.
Omdat het vannacht hevig regende met zwaar onweer, is het bouwland nog behoorlijk nat.
Onder en aan onze wandelschoenen kleeft dan ook steeds meer klei, waardoor het voelt alsof je op klompen door de sneeuw loopt.
Aan het eind van het veld kunnen we over een dam de sloot passeren die ons scheidt van de Boonweg.
In de berm van de Boonweg maken we onze wandelschoen schoon, maar laten de klei in het zware schoenprofiel zitten. Dat verdwijnt wel tijdens het wandelen.

Waddenzeedijk
Over de Boonweg bereiken we de Waddenzeedijk.
Onder aan de dijk, nog vóór het gebouw van Wetterskip Fryslân, maken we even een foto van de mooi wapperende jubileumvlag bij een boerderij, waarop staat dat Het Bildt dit jaar 500 jaar bestaat.
Als we de foto gemaakt hebben, zwaait de oude man in de voorkamer van de boerderij naar ons als hartelijke groet.
We steken de zeedijk over en lopen in oostelijke richting langs de Waddenkust richting Zwarte Haan.
Het zeewater komt bijna tot aan de stenen talud; een smalle strook slib is nog zichtbaar.

Zwarte Haan
Omdat het toch nog stevig waait, lopen we aan de zuidkant van de zeedijk tussen de schapen door naar Zwarte Haan.
Hier eindigt de eerste etappe van het Jabikspaad na 6,3 km vanaf Sint-Jacobiparochie.
Bij café-restaurant “De Zwarte Haan” eten en drinken we op het druk bezette terras even iets. Het terras ligt onder aan de dijk tussen het restaurant en de Nieuwe Bildtdijk.
Over de Nieuwe Bildtdijk passeert – met een andere vrouw - Soon Hee Terwee, een collega-Kwaliteitszorgmedewerker van de Noordelijke Hogeschool Leeuwarden. We groeten elkaar.
Voordat we verder gaan, maken we nog even een foto bij het standbeeld van “De Slikwerker”, een herinnering aan alle arbeiders die hier vroeger in het zware slik in de vorm van werkverschaffing werkten aan landaanwinning.
Mijn pake Jan Pieter de Vries vertelde mij vroeger dat ook hij hier een enige tijd als slikwerker heeft gewerkt.

Nijediek
Dan lopen we een heel lang stuk wisselend buitendijks, op de dijk en binnendijks van Zwarte Haan naar Nieuwe Bildtzijl.
Als we langs de zeedijk ter hoogte van de voormalige boerderij van pake & bep Wiebe Bouwes Koehoorn & Baukje Kingma zijn, rusten we even en maken een foto van wad en bouwland.
Over het voormalige boerenerf van pake & bep heen, zien we de hoge Bonnema-toren van Achmea in Leeuwarden.
De kerktoren van het dichterbij gelegen Stiens kunnen we niet zien tussen de schaarse bomengroepen door, die dit kleilandschap kenmerken.
Achter de Pol(der)dijk, in het buitendijks gebied, lopen grote groepen paarden; op de dijk schapen met veel lammeren.
Tussen de Opdyk en het Bútendyks Weggy zie ik dat er nog steeds een plank ligt over de Pol(der)vaart. Vroeger maakte ik daar veel gebruik van als ik tijdens het eendeneierenzoeken even over de Poldyk wilde kijken naar het Wad, de Waddenzee en de Waddeneilanden op de horizon.

Nijesyl
Bij Nieuwe Bildtzijl staan onder aan de zeedijk veel auto’s geparkeerd met een caravan, waarin een ouder echtpaar deze dag bivakkeert.
Een oudere man komt voorbijfietsen met een hondje bij zich, die in de fietskar komt om het veerooster over te kunnen steken.
Wij lopen langs het huis van mijn achternicht Reintje van Dijk over het Bútendyks Weggy naar Nieuwe Bildtzijl.
Dan gaat het over de Van Albadaweg naar Oude Bildtzijl.
Ongeveer halverwege groeten we nog even Henk Koelmans, zoon van Hein & Jeltje Koelmans, de voormalige buren van pake & bep Koehoorn op Nieuwe Bildtdijk. Henk zit met zijn vrouw in de tuin te koffiedrinken.

Ouwesyl

Als we Oude Bildtzijl binnenkomen, passeren we eerst de Gereformeerde Kerk, waar vroeger pake & bep Koehoorn en pake & bep Jan de Vries en Renske Brouwer kerkten.

We steken de brug over naar de Tjeerd Tijssenstraat bij de Vrij Evangelische Kerk, waar vroeger oom Piet & tante Djoke de Vries kerkten, die in 1973 bij een ernstig auto-ongeluk om het leven kwamen.
Bij café “Het Grauwe Paard” bij de oude sluiskolk van Oude Bildtzijl bellen we Jan Wijbe om ons weer af te halen met de auto.
Het is inmiddels kwart voor zes en we hebben er in deze tweede etappe van het Jabikspaad dan al weer 9,6 km op zitten, vanaf Zwarte Haan gerekend.

De kop is eraf
In de tijd dat Jan Wijbe van Stiens richting Oude Bildtzijl rijdt, verlaten wij dit dorp lopend over de Monnikebildtijk in de richting van Oude Leije.
Halverwege tussen Oude Bildtzijl en Oude Leije – op de driesprong met de Vijfhuisterdijk - stappen we weer bij Jan Wijbe in de auto.

Hij brengt ons weer thuis.

We hebben deze middag tussen half drie en zes uur ruim 17 kilometer gelopen, nl. de eerste en de tweede etappe èn nog een stukje van de derde etappe richting Stiens.

Bestuur Nijkleaster vergadert in de Sint-Radboudkerk

Woensdag 21 januari 2015

Viltpanelen hangen in de Voorkerk van Nijkleaster

Prachtige viltpanelen
Het eerste dat mij opvalt als ik vanavond de Voorkerk van Nijkleaster in de Sint-Radboudkerk te Jorwert binnenkom, zijn de droog-viltpanelen die nu langs een korte en een lange wand in de Voorkerk hangen. Ze zijn voor Nijkleaster gemaakt door enkele in Jorwert wonende dames, die er met hun prachtige werkstukken voor hebben gezorgd dat de akoestiek in de Voorkerk merkbaar is verbeterd. Fijn dat ze nu klaar zijn, en bovendien passen ze qua kleurstelling schitterend bij de grote 'Tafel van Verhalen' in de Voorkerk, en ze zijn qua kleur ook perfect in harmonie met de oude vloertegels die in de Voorkerk van deze eeuwenoude Jorwerter dorpskerk liggen. Met grote dank aan de vrouwen van Jorwert.

Bestuurszaken
Als bestuur zijn we hier vanavond bijeen voor onze eerste bestuursvergadering van dit kalenderjaar.
Na de opening door voorzitter Henk Kroes, maken we kennis met Hendrik Wind, die vanaf vandaag ook deel uitmaakt van het stichtingsbestuur van onze Stifting Nijkleaster. Nu onze plannen voor een fysiek klooster steeds concreter worden, zullen we zijn jarenlang in de bouwsector opgebouwde expertise hard nodig hebben om over enkele jaren een eigen kloostergebouw in Jorwert te realiseren.

Nei in hûs foar Nijkleaster
Na de notulen, ingekomen post en mededelingen besteden we onze vergadertijd om een nieuwe versie van ons beleidsdocument 'Nei in hûs foar / Naar een thuis voor Nijkleaster' te bespreken. We zijn het er over eens dat we nog enkele kleine wijzigingen moeten aanbrengen in 'De 10 kenmerken van Nijkleaster' en in het 'Programma van eisen', en dan is dit document akkoord, aangezien het nu goed verwoordt waar we met betrekking tot Nijkleaster voor staan en gaan. De Friese dichteres Tsjits Peanstra heeft dat zo mooi verwoord in haar gedicht:

Hûs fan stilte

 

Lit ús in hûs fan stilte bouwe

mei muorren fan leafde

en in dak fan frede

mei keamers fol bliidskip

en in tún

in tún

mei wat ljocht en wat skaad

mei wat sjongende fûgels

en in slomjende kat op it paad

 

Lit ús in hûs fan leafde bouwe

mei muorren fan begryp

en in dak fan fertrouwen

en in hiem om te sintsjen

en keamers

keamers

om yn te ferdwinen

elkoarren te sykjen

elkoarren te fynen.

Blik op ontwikkeling
Enkele andere zaken die vanavond in onze bestuursvergadering ook aan de orde komen, zijn: de toekomstige organisatie van Nijkleaster, de evaluatie van de ontmoetingsavond over de doorontwikkeling van Jorwert & Nijkleaster, de begroting voor 2015, en de buitengewoon enthousiasmerende kunstprojecten van enkele bekende Friese kunstenaars die Nijkleaster een warm hart toedragen.

Simon van der Weij exposeert in Stiens

Dinsdag 20 januari 2015

Schilderij van Simon van der Weij

Acryl
In de maanden januari, februari en maart van dit jaar exposeert Simon van der Weij een aantal van zijn acrylschilderijen in het gemeentehuis van de gemeente Leeuwarderadeel te Stiens.
Van der Weij woont in Stiens. Hij heeft in de afgelopen jaren veel gereisd. Zo verbleef hij onder andere tien maanden in Zuid-Afrika, en trok hij vijf maanden door India, Pakistan en Nepal.

Garagehouder wordt galeriehouder
In 1992 volgde Simon van der Weij een cursus moderne kunstgeschiedenis. Door deze cursus en door de gemaakte reizen werd zijn belangstelling gewekt voor kunst en geschiedenis.
Nadat Van der Weij vijf jaar geleden is gestopt met zijn werk als garagehouder in Stiens, heeft hij zijn voormalige garage verbouwd tot de huidige "Galery 'De Garaazje’".

Garagehouder wordt kunstschilder
Simon van der Weij besloot schilderles te nemen bij Peter van Houten in het Friese Foudgum.
Later volgde hij tekenlessen 'naar levend model' bij Jikke van der Zee. Daarna begon het tekenen voor Van der Weij een dagelijkse bezigheid te worden. Op allerlei soorten papier maakte hij portretten in potlood.

Expressief schilderen
Op dit moment schildert Simon bij Tet de Graaf met acrylverf op veelal grootformaat-schilderdoeken. Door de vrije beweging tijdens het staande schilderen komt er een zekere snelheid op gang van waaruit uitbundig expressief geschilderde mensfiguren en kleurrijke landschappen ontstaan.
In zijn werk wordt hij geïnspireerd door vrouwen, reizen, rockconcerten, Biodanza (Zuid-Amerikaanse groepsdans) en het Friese landschap.

HoS-Toernee bij de School of Education in Emmen

Maandag 19 januari 2015

Een weloverwogen samenstel van driehoeken

Heads of School
Vandaag zijn we van het stafbureau Quality Assurance van Stenden Hogeschool weer begonnen met onze jaarlijkse 'Quality Tour' langs alle Schools van Stenden Hogeschool. We noemen dat de 'HoS-Toernee' omdat we elk kalenderjaar aanvangen met een tour langs alle Heads of School (HoS) van Stenden.
Het hele jaar door bezoeken we de Heads of School en de Academic Deans ook regelmatig om allerlei lopende kwaliteitszorgtrajecten te monitoren en daarop te adviseren, maar eenmaal per jaar gaan we met zijn tweeën vanuit Quality Assurance langs alle Heads of School om per School van alle opleidingen alle kwaliteitstrajecten in grote lijnen met elkaar te bespreken.
Dit jaar en dan nu vandaag beginnen we de HoS-Toernee bij het Management Team van de School of Education, dat vandaag werkzaam is in de hogeschoolvestiging van de Opleiding tot leraar Basisonderwijs in Assen.

Quality Assurance
Tijdens dit jaargesprek spreken we bijvoorbeeld over de resultaten van onze HoS-toernee van vorig jaar, en over allerlei zaken die te maken hebben met de kwaliteitszorg van ons onderwijs, zoals verbetercycli, interne audits, visitaties en accreditaties. Ook de actuele en de toekomstige ontwikkelingen op dit gebied komen aan de orde.
Daarnaast bespreken we allerlei ins en outs die te maken hebben met de kwaliteitszorg van alle onderzoekseenheden binnen de betreffende School van onze hogeschool. Ook kijken we terug op het nabije verleden en blikken we vooruit op de bekend zijnde toekomstplannen.
Behalve alle graadverlenende opleidingen (op Associate degree-, Bachelor- en Master-niveau) bieden alle Schools ook nog meer bijzondere opleidingstrajecten aan, zoals bijvoorbeeld voor het Diploma-Christelijk Basisonderwijs (DCBO). Ook dergelijke non degree-trajecten passeren vandaag de revue.

Driehoeken: 3 zijden & 3 hoeken
Tenslotte komen nog enkele andere lopende zaken aan de orde op het gebied van de organisatie van onze kwaliteitszorgsystemen, en tenslotte sluiten we af met een inventarisatie van de wensen die binnen deze School van Stenden leven met betrekking tot de doorontwikkeling van de kwaliteit van onze organisatie (1), van ons onderwijs (2) en van ons onderzoek (3).
Bij die drie aspecten moet ik even denken aan het werkstuk dat ik vanmorgen bij binnenkomst zag hangen in de ontvangsthal van Stenden Hogeschool te Assen. Het werkstuk (waarschijnlijk van een groep studenten) toont een groot aantal driehoeken, in allerlei kleuren en uitvoeringen, en in alle verscheidenheid toch op weloverwogen wijze ten opzichte van elkaar gerangschikt tot ook weer een grotere driehoek. Het zou symbool kunnen staan voor het complexe, maar weloverwogen samengevoegde stelsel van de kwaliteitszorg van de organisatie, het onderwijs en het onderzoek van een hogeschool zoals Stenden Hogeschool.