100 jaar Vereniging Plaatselijk Belang Stiens

Dinsdag 29 mei 2012

Cover van het Jubileumboek

Eeuwboek
Onze lokale 'Vereniging Plaatselijk Belang Stiens' bestaat dit jaar 100 jaar. Dat eeuwfeest hebben we als leden met het bestuur en met diverse gasten gevierd tijdens een jubileumconcert met aansluitende receptie. Ter voorbereiding op dit eeuwfeest maakte de Vereniging het Jubileumboek met als titel '100 jaar Vereniging Plaatselijk Belang Stiens'. De teksten, foto's en vormgeving zijn verzorgd door Durk Reitsma, Syb de Jong, Jaap Bams, Jacob en Marijke Hemrica en Jan Oosterhuis. Op 10 februari 2012 is dit Jubileumboek door de huidige voorzitter Jaap Bams aangeboden aan de oud-voorzitter Willem Jansma. Na deze avond kregen alle Verenigingsleden een exemplaar van dit Jubileumboek thuisbezorgd.

Bronnenstudie
Om het Jubileumboek te schrijven, werd het oude archief van de Vereniging onderzocht, dat in het verleden was gedeponeerd bij het Historisch Centrum Leeuwarden. De auteurs hebben deze archiefbronnen gebruikt om hun teksten te schrijven en om delen uit notulen en verslagen deels letterlijk over te nemen in het boek. In een rood gecursiveerde letter zijn die citaten afgedrukt in het boek en een aantal scans van oude documenten - zoals het Huishoudelijk Reglement van 1912 - zijn op opeenvolgende linkerpagina's afgebeeld. Voorts bevat het Jubileumboek afschriften van krantenknipsels en oude en nieuwe foto's in zwart-wit en kleur.

Den bloei en de welvaart
In zijn Voorwoord schrijft oud-voorzitter Willem Jansma dat de Vereniging als statutair doel kreeg: 'den bloei en de welvaart van Stiens te bevorderen'. De vereniging werd opgericht op 8 februari 1912. Actuele onderwerpen voor deze nieuwe Vereniging waren in dat jaar de straatverlichting en de verontreinigde dorpsvaart, die overigens in 1937 nog steeds stonk. In haar tweede verenigingsjaar beijverde de Vereniging zich ervoor dat Stiens zo spoedig mogelijk zou worden voorzien van electriciteit voor licht en kracht. Daarna kwamen onderwerpen aan de orde zoals: brievenbussen, baldadige jeugd, de stationswachtkamer en zindelijkheidsverhogende waterplaatsen.

Zakken drogen
In 1935-1936 was de mogelijke annexatie van onze gemeente Leeuwarderadeel door Leeuwarden een veelbesproken item. Tegenwoordig - Anno 2012 - laait deze discussie weer op onder de noemer van Gemeentelijke Herindeling.
In 1912 was statutair vastgelegd dat de Vereniging tegenover politieke en religieuze vraagstukken beslist neutraal zou zijn, maar in het begin van de 50er jaren werd door inmenging van de Vereniging Plaatselijk Belang Stiens bij de gemeente een verbod gerealiseerd om op zondag zakken te drogen langs de Uniawei.

Wandelen in en rond Stiens
Dat de Stiensers medio vijftiger jaren van de vorige eeuw nog geen concrete beelden hadden bij onze gemeente als geschikte wandellocatie bleek uit een reactie in die jaren als: "Wêr wolle jimme de minsken hinne rinne litte; nei it Tichelwurk en werom?" In 1960 werd een wandeltocht een succes en tot traditie verheven. In 2004 publiceerde de Vereniging een Cultuur-historische Dorpswandeling door Stiens en in 2011 gaf de Vereniging de wandelgids 'Stedpaed' uit. 

1962-2012
Onderwerpen die de laatste 50 jaar de revue in Verenigingsverband passeerden, zijn onder andere: openbare telefooncellen, geluidshinder en baanverdraaiing van de vliegbasis, ruilverkaveling, molen 'De Hoop', een nieuwe begraafplaats, een woonwagenkamp, Radio Middelsé, fietspaden, spoorverbinding en spoorwegloodsen, straatnamen, speeltuinen, verkeersstructuurschets en verkeersveiligheid, millenniumwisseling, Noordwest Tangent, de kearewears, zwerfvuil, jeugdparlement, zorgcentrum, volkstuinen, optochten, kraaien rond de kerk, Burgernet en dorpsvisie.
Het Jubileumboek laat zien dat de Vereniging Plaatselijk Belang in alle opzichten mee is gegaan met de tijd. Deze Vereniging heeft in die 100 jaren een belangrijke rol gespeeld in het kader van 'den bloei en welvaart van Stiens'.

Kaart- en Kwartetspel van de Gemeente Het Bildt

Zaterdag 12 maart 2011

Enkele weken geleden kreeg ik van mijn ouders het 'Kaart- en Kwartetspel van de Gemeente Het Bildt', de burgerlijke gemeente waaruit mijn voorgeslacht afkomstig is. Dit kwartetspel is indertijd uitgegeven door het Christelijk Bildts Mannenkoor in samenwerking met de Gemeente Het Bildt. De opbrengst van dit spel was toen bestemd voor het kledingfonds van dit mannenkoor, toen bestaande uit 55 leden, onder leiding van dirigent Henk Oosterhuis.

Het is zowel een kaartspel als een kwartetspel. Op de achterzijde van de speelkaarten staat het gemeentewapen van de Gemeente Het Bildt. Daarop is het blauw van de zee te zien; en de aren die uit de schelpen komen, symboliseren het resultaat van het jarenlang harde werken ten tijde van de bedijking van dit nieuwe land. De drie 'aren út skelpen' symboliseren de eerste drie dorpskernen van deze gemeente, te weten: Sint-Annaparochie, Sint-Jacobiparochie en Onze Lieve Vrouwenparochie.

De thema's van het kwartetspel zijn:

- Aannemers, waaronder Bouwbedrijf P.J. van Slooten van Oudebildtzijl;

- Banken, waaronder de Bildtse Bank-Frieslandbank;
- Bedrijven, waaronder Kooi B.V uit Vrouwenparochie, bekend van de Kooi-aap Meeneemheftrucks;
- Beroepen, waaronder de Bildtse Bakkerij van Sint-Annaparochie;
- Dienstverlening, waaronder het Groene Kruis van Minnertsga;
- Historie, waaronder 't Strandhuus fan de Bildtpôlen;
- Kerken, waaronder de Doopsgezinde kerk van Oude Bildtzijl: 'Weest daders des woords en niet alleen hoorders';
- Muziek, waaronder de Christelijk Gemengde Zangvereniging 'Looft den Heer' van Sint-Jacobiparochie;
- Ontmoetingscentra, waaronder De Utwyk van Nij Altoena;
- Scholen, waaronder de Ulbe van Houtenschool in Sint-Annaparochie;
- Sport, waaronder de Kaatsvereniging Klaine Izak, met op de afbeelding de ouwe 'Griep'-kaatsbal, die door de Vrouwbuursters is gewonnen in Beetgum in het jaar 1788;
- Vervoer, waaronder de firma H. Koelmans van Oude Bildtzijl: 'Wij kennen het vervoer van haver tot gort';
- Winkelen, waaronder Technisch Bureau Zonderland in Minnertsga.

Fan in tút in tintsje bouwe

Zondag 30 januari 2011

In de loop der eeuwen is “de liefde” een veel gekozen onderwerp voor dichters, componisten en beeldende kunstenaars geweest. Het Bijbelse Hooglied is daarvan een sprekend voorbeeld. Jarenlang liep de Friese musicus-componist Hindrik van der Meer rond met het idee om ook een muziekprogramma te maken over de liefde. Daartoe had hij al negen teksten op muziek gezet. Hindrik van der Meer heeft de Friese schrijver-dichter Eppie Dam gevraagd om hierbij verbindende teksten te schrijven en om er uiteindelijk één samenhangend geheel van te maken.

Eppie Dam koos daartoe tien gedichten, die in verschillende perioden zijn gemaakt. Zo stelden Van der Meer en Dam een muzikaal programma samen met teksten van Piter Boersma, Eppie Dam, Tiny Mulder, Huub Oosterhuis, Tsjits Peanstra, Margryt Poortstra, Rixt, Douwe A. Tamminga, Abe de Vries, Ella Wassenaar, Harmen Wind en Baukje Wytsma. Behalve deze betrekkelijk recente poëzie, is ook het 17e eeuwse Midfriese erotische vers in het programma opgenomen, dat begint met de woorden: “Eren doe wij swylen, lay ick mey ien int hae”. Deze geheel Friestalige muziekproductie kreeg een citaat uit een gedicht van Eppie Dam als titel, namelijk: “Fan in tút in tintsje bouwe” met als ondertitel: “gedichten en lieten oer de leafde”.

Vanmiddag zijn Durkje en ik aanwezig bij de uitvoering van deze muziekproductie. Die is in de Groate Kerk van Sint-Jacobiparochie; nagenoeg helemaal vol. Na de uitvoering wijst de voorzitter van de Groate Kerk, Eelkje Hilarides, ons nog op het feit dat het eigenlijk wel heel bijzonder is om in dit markante kerkgebouw op dit moment een concert te hebben, aangezien hier nog hard wordt gewerkt aan de verbouwing en restauratie van dit sociaal-cultureel centrum van de Stichting Groate Kerk. Hilarides wijst er ook op dat over enkele weken in het grote voorportaal van deze Groate Kerk het Pelgrimscentrum St. Jacob zal worden geopend door het Nederlands Genootschap van Sint Jacob en de Stichting Jabikspaad Fryslân.

Na een korte introductie van dirigent Hindrik van der Meer op het muziekprogramma, begint de uitvoering. We luisteren naar een programma dat is ontstaan uit gezongen en voorgedragen gedichten rond de personificatie van de liefde. Suzanne is de rode draad, “De Liefde”, die in de persoon van een vertellende vrouw letterlijk tussen de liederen door loopt, soms spannend en uitdagend, dan weer teder en vertroostend. Gezongen wordt er door Van der Meers eigen Kwartettenkoor van ongeveer vijftig stemmen. De jonge solisten zijn de alt Nynke de With als bruid en de bas Willem Oostra als bruidegom. De zangers worden begeleid op piano en door meerdere blaasinstrumenten.

Daarnaast begeleidt violist Rob du Jardin en verzorgt hij tevens een aantal muzikale solo-intermezzo’s. Met die steeds terugkerende viool-improvisaties rijgt Rob de opeenvolgende gedichten en liederen als steeds weer een nieuwe kraal aan de ketting. In elke improvisatie blikt Rob terug op het voorgaande lied en kijk hij vooruit naar het daarna volgende gedicht. Zo legt hij muzikaal de verbindingen, zoals Susanne (De Liefde) dat op haar manier doet, met de uitgesproken tussenteksten.

Het is een ware Van der Meer-Dam-productie, zoals we dat van Hindrik en Eppie gewend zijn. We genieten van deze poëtische kralenketting met fonkelende kralen van poëzie, tussenstemmen, instrumentele intermezzo’s en schilderachtige Friese woorden op de na vele jaren inmiddels herkenbare muzikale wendingen en eind-akkoorden van Hindrik van der Meer. Aan het eind van het muziekprogramma wordt ook het gedicht “Hús fan stilte” van dichteres Tsjits Peanstra (1924) gezongen op de muziek van Hindrik van der Meer. Ze (Tsjits Jonkman-Nauta) zit naast me en geniet zichtbaar van haar gedicht op Hindriks muziek, uitgevoerd door dit Fries groot-Kwartettenkoor: “Lit ús in hûs fan stilte bouwe. Mei muorren fan leafde …..”.

Ademloos luistert het publiek naar de aaneenschakeling van gesproken woord, poëzie en muziek. Maar, als bruid Nynke “har kening yn har frissels fongen hat” en bruidegom Willem en het vrienden- en vriendinnenkoor dit zingend beamen, volgt na de laatste klank een groot applaus. En na deze “Lofsang op ’e dûnsjende breid” – een bewerking van het Bijbelse Hooglied - zijn we nog maar halverwege het programma.
De liefdestaal gaat verder met onder andere:
- Dam: “ien adem genôch om op in stille jûn de wyn te wekjen”;
- Oosterhuis: “myn neisteke, wat ha ik dy, wat hasto mij oait dien”;
- Poortstra: “In krûdige wyn yn’e maitiid is leafde”;
- Wytsma: “Ik dreamde my in tún fan dy en my’;
- Mulder: “leafste hâld de siken yn”;
- Boersma: “Wy sizze net folle en altyd deselde dingen”.

En dan tot slot het “Kom by my sitten, achterhûs” van Poortstra en ook nòg eens het “Van in tút in tintsje bouwe” van Dam. Een lang applaus. En na de afscheidswoorden van Eelkje Hilarides de prachtige, expressieve toegift van de lofzang op de dansende bruid, door Eppie Dam in het Fries bewerkt, met de liefdesdansmuziek van Hindrik van der Meer. En nog eens weer een enthousiast applaus.
De kerk en al wat daarin is, laat je achter, maar het goed gevoel reist met je mee naar huis, zoals Eppie Dam het dichtte met de woorden: “genôch genôch en lit it sa bliuwe”.

Van geluk gesproken

Zondag 10 mei 2009

Er zijn veel soorten geluk. Klein geluk en groot geluk. Er is over gezongen (bijvoorbeeld: “Ik ben gelukkig zonder jou”), maar vooral ook over gedicht. Dichters weten veel van voorspoed en geluk: van blij zijn over iets wat je welkom is tot buiten zinnen raken van grenzeloos geluk.“

Geluk is wat je verwacht, niet wat je krijgt”, dicht Ellen Warmond. Soms is er zelfs een poëtisch recept te vinden voor geluk. In deze bloemlezing over geluk tref je een keur aan dichters aan: jong en oud, zeer verdrietig, maar ook intens blij.

Deze bloemlezing is samengesteld door Henk van Zuiden, die ook al eerder een dergelijke bloemlezing samenstelde, namelijk over “gedichten voor het hart”.
De in 2007 uitgegeven gedichtenbundel “Van geluk gesproken” bevat 143 gedichten over voorspoed en geluk, uit Nederland en Vlaanderen, door de eeuwen heen.

Zo lees ik hier in gedichten van:
J.C. Bloem: “’t Geluk is nu eenmaal niet te achterhalen”;
Huub Oosterhuis: “Ik had ook zonder jou gelukkig kunnen leven. Maar nu niet meer.”;
Tom van Katwijk: “nooit geweten dat geluk zó kon stralen.”;
Sylvia Hubers: “wat moet ik met dit doodgelukkige hart!”;
Gerrit Achterberg: “Dichter dan ooit is het geluk nabij.”;
Mark Boog: “Wij zijn niets dan ons geluk, en het geluk is waar wij zijn.”;
Herman van Veen: “geluk is een herinnering, mevrouw”;
Abdelkader Benali: “Het residu van al onze goede bedoelingen om verder te leven noem ik geluk.”;
Liselore Gerritsen: “ik ben dus een van de weinigen die z’n geluk écht niet op kan. Wat nu?”;
Herman de Coninck: “Misschien is geluk: nog een geluk dat.”;
Wout Joling: “Geluk heeft weinig nodig: wolkje warmte, vleugje licht, voor het slapen een gedicht.”.

Tussen donker en licht

Zaterdag 14 maart 2009

De vele contacten die de geestelijk verzorgers van het VUmc (Vrije Universiteit Medisch Centrum Amsterdam) hebben met patiënten en met hun familie en/of vrienden heeft de Dienst Pastoraat en Geestelijke Verzorging van VUmc er toe gebracht om te komen tot de publicatie van een een klein boek met gebeden met als titel 'Tussen donker en licht'. Dit kleine gebedenboek is bedoeld voor ieder die naar woorden zoekt. Het zijn woorden om te horen en om zelf gehoord te worden. Het zijn woorden om uit te spreken, wellicht door iemand, een ander, misschien God zelf wel, daar in de diepte van ons hart. Woorden die je passen, zijn niet altijd zo gemakkelijk te vinden. Daarom zijn in dit boek ook visuele beelden tussen donker en licht te vinden. Het zijn beelden die willen verbinden.

In dit gebedenboek tref je gebeden en teksten aan uit de joodse, christelijke en islamitische traditie. Dat komt omdat de geestelijk verzorgers van dit academisch ziekenhuis vanuit al deze verschillende achtergronden nauw samenwerken. Helaas staan er in dit boek geen teksten uit de boeddhistische, hindoeïstische of humanistische traditie, maar wellicht komt dat nog eens in een volgend boek. De Vereniging VU-Windesheim heeft de uitgave van dit gebedenboek grotendeels bekostigd; m.i. een waarde(n)vol gebaar, waarmee onze vereniging laat zien dat het wel heel goed mogelijk is om vanuit een christelijke identiteit - zo concreet met raad & daad - bij te dragen aan de zorg voor mens & wereld.

De gebeden worden door de samenstellers van VUmc op voortreffelijke wijze gepresenteerd in woorden en beelden, in allerlei "taal & teken", waaronder Arabisch, Engels, Duits, Frans, Hebreeuws, Nederlands, Spaans en Turks. Voor wie meer wil lezen, is er een uitgebreide bronvermelding opgenomen. De ringband maakt het mogelijk om het gebedenboek omgevouwen of opengevouwen overal neer te leggen. Het is in een handzaam formaat uitgegeven en bevat prachtige fo'to's en tekening. Kortom, bijzonder mooi!

Het gebedenboek is als volgt thematisch ingedeeld:

1. Licht om je heen; met woorden om stil te worden voor God, met o.a. bijdragen uit de Bijbel en de Koran en bijdragen van Sytze de Vries, David Adam, Frère Roger, Paul Aymar en enkele bewerkte teksten;
2. Uit de diepte; met woorden om te roepen als het donker je omringt, met o.a. bijdragen van G.K. van het Reve, Huub Oosterhuis, Paul Bruggeman & Gerard Zuidenberg en Rainer Maria Rilke;
3. Licht dat draagt, met woorden om te blijven bidden, met bijdragen van o.a. Dietrich Bonhoeffer, Moeder Teresa en Fum van den Ham;
4. Door de nacht heen; met woorden om te danken ondanks alles, met bijdragen van Toon Tellegen, Sedulius Caelius en St. Patrick.

Tenslotte, uit allerlei gebeden hieronder enkele zinsneden, om kort de sfeer te tekenen:

- Gij verbergt U in de stilte, maar ik weet u rakelings dichtbij, als een lied dat in mij zingt;
- Aber Ich freue mich dass Du die Adresse meiner Gedanken bist;

- En toen ik op weg ging om u te ontmoeten, vond ik u op weg naar mij;
- Morgen zal het zijn: gloed van nieuw begin;
- Maar ik kan niet niet om U roepen, want ik kan niet anders dan roepen: Heb mij lief;
- Gij die het sprakeloze bidden hoort achter de woorden die wij tot U roepen;

- De Eeuwige zal onder je zijn, een veilig net wanneer je valt.

Kerstfeest 2008: Alles kan ... voor wie gelooft!

Donderdag 25 december 2008

Onder begeleiding van dominee Bart Ramaker en organist Han Giesing vieren we vanmorgen in Stiens in De Hege Stins het Kerstfeest in onze gemeente. We zijn aanwezig bij de eerste van de twee opeenvolgende Kerstviering van deze ochtend.

Zoals te doen gebruikelijk staat het liturgisch bloemstuk op het litugisch centrum op het podium vóór in de kerkzaal. Het gesloten houten raamwerk dat we de afgelopen weken erbij zagen staan, is nu gebroken en ligt in twee losse delen, open in het schijnsel van het licht. Bij Kerst wordt ons met de verwijzing naar de geboorte van Jezus - Gods Zoon - duidelijk dat de grenzen, waarvan we nog dachten dat die altijd gesloten zouden blijven, toch open kunnen, dat het ogenschijnlijk onmogelijke toch mogelijk is (geworden).

Later op de ochtend lees ik thuis woorden van Huub Oosterhuis in zijn nieuwste boekje "Jij die mij ik maakt" (2008), in de 28e van zijn 30 "Beschouwingen om de liefde te verwerven" de volgende woorden, die zo treffend passen bij dit liturgisch bloemstuk van De Hege Stins:

"Is deze wereld zo verschrikkelijk?
Zijn er mensen die haar verzachten?

Ja, gewone herkenbare mensen.

Je zorgt voor mishandelde kinderen,

of je geeft zwemles, tekenles, leesles.

Je maakt muziek,

je wast stervende lichamen.

Of je doet wat je handen vinden om te doen,
je ziet wel;
je bent te vinden voor wie je zoeken en niet zoeken,
je bent 'in de buurt', met open oren,

je komt langs,

vaak kom je als geroepen.

Je wordt gevraagd en je laat je vragen;

je doet boodschappen en kookt,

en je wordt zelf gegeten en gedronken.

Alles kan;
niets valt buiten de grote liefde die volbracht moet worden,

niets is onmogelijk voor wie gelooft."

Zingend naar een eigentijds Liedboek voor de Kerken

Zondag 9 november 2008

Evenals vorige week zondag hebben we ook vandaag de emeritus-predikant Pieter Boomsma uit Nijverdal als voorganger in een kerkdienst in De Hege Stins. Vanmorgen gaat hij ons voor in de Najaars-Zendingsdienst. Dominee Boomsma schetst in het kort enige zendingsgeschiedenis en benadrukt daarbij dat de zendingsrichting zich omkeert, in die zin dat momenteel een groeiend aantal zendelingen uit zogenoemde Derde Wereldlanden naar Nederland komen om binnen en buiten de nieuwe kerkgenootschappen, die in Nederland ontstaan en groeien, zending te bedrijven. Maar ook wij blijven er goed aan doen om de wereld in te trekken om zending te blijven bedrijven, getuige een voorbeeld uit Ghana dat ds. Boomsma als praktijkvoorbeeld beschrijft. Tijdens de dienst wordt behalve uit het Liedboek voor de Kerken ook een tweetal mooie liederen uit onze zendingsgebieden in Zuid-Amerika gezongen.

En dat is nu precies waar de Gemeentedienst vanavond over gaat. Deze Gemeentedienst in De Hege Stins gaat over de weg die kerkelijk Nederland heeft ingeslagen naar een nieuw Liedboek voor de Kerken. De Gereformeerde Commissie Erediensten van Stiens zorgt voor de invulling van deze Gemeentedienst. Durkje en ik zijn er vanavond bij.

De synode van de Protestantse Kerk in Nederland (PKN) heeft besloten, dat er in 2012 een nieuw Liedboek voor de Kerken uitkomt. Hierin staan dan meer liederen uit verschillende stromingen, die nu in het Liedboek nog ontbreken.

Onder leiding van Olchert Clevering - dirigent van de Stienser Vituscantorij - gaan we vanavond hiermee kennismaken. We zingen veel en luisteren naar uitleg en toelichtingen van Olchert Clevering. In een boekje met voorbeeldliederen en -teksten staan naast psalmen en gezangen uit het Liedboek (sommigen herschreven of met een andere melodie) liederen uit verschillende kerken, tradities en bewegingen in Nederland. We komen liederen tegen van Sytze de Vries, Huub Oosterhuis, André Troost, vrouwelijke tekstdichters en evangelisch liedmateriaal. Uit het buitenland komen liederen uit: Taizé en Iona en andere delen van de wereld. In het nieuwe Liedboek zullen voor het eerst gelukkig ook kinder-, jeugd- en tienerliederen worden opgenomen. Verder zijn er nog voorbeelden van liturgica zoals Kyrië en Gloria. Een uitgebreid scala aan liederen dus, waarvan veel in het nieuwe Liedboek komt.

Onze Commissie Erediensten wil graag weten wat wij van deze liederen en van de mogelijke liedkeuzes vinden. Na afloop is er volop gelegenheid om visies en meningen te delen. Ik hoor in de wandelgang een gemeentelid aan de heer Clevering vragen of er ook Friestalige liederen in het nieuwe Liedboek kunnen/zullen worden opgenomen.

Inderdaad zal het een grote aanwinst zijn dat nu ook kwalitatief goede liederen voor kinderen, tieners en oudere jongeren in het Liedboek worden opgenomen. Een heel mooi voorbeeld van een jeugdlied dat mijns inziens zeker in het nieuwe Liedboek zou moeten komen, is een lied uit de bundel "Zingen in vieren", en wel het lied: "Stil is de straat overal", geschreven door Jan Jetse Bol, op de melodie van Jan Raas. Een prachtig eigentijds lied, dat zo treffend past bij de bijna dagelijkse Journaalbeelden van deze tijd waarin we leven.

Denk dan bijvoorbeeld eens aan de instorting van een school in Haïti van eergisteren. Dat drama heeft nu al aan minstens 93 mensen het leven gekost en 150 anderen raakten gewond. Het merendeel van de slachtoffers zijn kinderen. Dat blijkt uit een nieuwe balans, die vandaag bekend is gemaakt door de Haïtiaanse minister van Jeugd en Sport, Evans Lescouflair. Deze school bevond zich in een arme wijk van Pétion-ville, in een buitenwijk van Port-au-Prince. De school heeft leerlingen tussen 3 en 20 jaar, vooral afkomstig uit de sloppenwijk. Tragische beelden gisteravond op het Journaal als een moeder van vier omgekomen kinderen - beeldvullend in de camera - hartverscheurend, huilend vraagt hoe zij nu nog verder kan/moet leven?

En dan zingen wij vanavond met elkaar het daarbij zo passende lied "Stil is de straat overal", waarvan hieronder - bij wijze van voorbeeld - het 3e couplet mèt het refrein van dit in mijn ogen zo waarde(n)volle en altijd weer actuele jongerenlied:

"Nergens meer feest in de stad
mensen die overal schuilen
en om hun kinderen huilen -
nergens een feest in de stad.

Komt er, God, een nieuwe morgen
als een teken van Uw trouw,
worden wij bevrijd van zorgen?
God, kom gauw."

.......... om stil van te worden ..........

Lionel Richie in concert with Candy Dulfer and Trijntje Oosterhuis

Zaterdag 6 september 2008

Vanmiddag rijden we naar het Gelredome in Arnhem. Vanavond bezoeken we het concert van Lionel Richie: Symphonica in Rosso 2008. Tegen de avond parkeren we de auto bij Stayokay in Arnhem, waar we vannacht zullen overnachten. Met de stadsbus naar het station en vanaf daar met de speciale pendelbus naar het Gelredome.

In het voorprogramma treedt zanger Jeroen van der Boom op. De zaal kleurt steeds roder van alle kleding, van alle rode accenten van de 35.000 bezoekers en van de spotlights in de immense zaal. Om 20.30 uur klinkt zacht "Hello ...", en dan luider "... is it me you're looking for?". Het begin van een geweldige show.

In zijn openingswoord belooft Lionel Richie al zijn tophits te spelen. En inderdaad, ze passeren vanavond allemaal de revue. Ook de overbekende nummers van zijn Commodores uit de jaren 1972-1982; uit de jaren dat wij in het voortgezet onderwijs zaten, dat we studeerden en dat we begonnen te werken. Eén en al herkenning. En wie kent ze niet: "Sail on", "All night long", "Say you, Say Me" en aan het eind van de avond natuurlijk "Hello, is it me you're looking for?".

Alain Clark komt even voorbij. En ook de muzikaal veelzijdige Trijntje Oosterhuis treedt op, zij het - in mijn ogen - veel te kort. De muzikale begeleiding komt van Guido's Orchestra, een mix van popband & klassiek orkest, onder leiding van Guido Dieteren.

Ronduit fantastisch is ook het samenspel tussen Lionel Richie en onze eigen saxofoniste Candy Dulfer. Een groots muziekspektakel wordt dat. Waar ik de hele avond op zit te wachten, is een gezamenlijk nummer van onze drie toppers: Lionel Richie, Trijntje Oosterhuis en Candy Dulfer. Maar die combinatie krijgen we helaas niet te horen. Jammer is dat.

De avond vliegt om. Bijna tweeëneenhalf uur non stop-muziek, prachtige dans, kleurrijke visuele effecten met natuurlijk heel veel rood en af en toe een uitzinnig publiek. Aan het eind van de avond - bij de laatste nummers - is de zaal helemaal los. Op de tribunes rondom ons, zit bijna niemand meer op zijn zitplaats. Er wordt geklapt, gedanst en gezongen. Prachtig om er bij te zijn.