Sentier vers Saint-Jacques-de-Compostelle; via Le Puy
Pelgrimeren van Cajarc naar Varaire
Zaterdag 27 juli 2013 – 25 km.
Dag 13: 287 – 312 km
 |
| Koffiedrinken met Sloveense pelgrims in het veldcafé voor pelgrims van Saint-Jean-de-Laur |
Ochtendgloren voor twee doelgroepen in Cajarc
Onze 13e dagtocht begint vandaag in Cajarc. Durkje en ik gaan vandaag de 13e etappe van de Via Podiensis lopen; van Cajarc naar Varaire, over een afstand van 25 kilometer. Het thema van deze etappe is volgens onze wandelgids: ‘Het land van de truffels’.
Rond 7.30 uur rijden we met onze auto en caravan van de camping in Figeac naar het Afrikafestival-parkeerterrein in Cajarc. Hier parkeren we de auto gedurende onze wandeldag. Als we hier om 8.00 uur arriveren, komen de laatste Afrikafestivalgangers net terug van de afgelopen festivaldag, -avond en –nacht. Voor hen eindigt hier de vorige festivaldag; voor ons begint hier de volgende wandeldag.
De zon schijnt al weer zo vroeg in de ochtend. Het wordt weer een hete dag, zo blijkt later, als de temperatuur weer oploopt tot 36 graden Celsius.
Cajarc
Als we door het centrum van Cajarc wandelen, zien we dat er in de festivalstraten wordt opgeruimd van de afgelopen nacht en dat een en ander weer wordt voorbereid voor de nu komende festivaldag. Op het terras van centrumcafé tegenover de VVV zitten hier en daar pelgrims die zich voorbereiden op hun aanstaande wandeldag. We groeten een pelgrimsstel dat we in de afgelopen dagen af en toe ontmoetten. Ook een tiental Duitse mannen die als groep pelgrimeren, zitten hier nog op het terras.
Langs de municipal camping wandelen we Cajarc uit. Ook buiten de camping heeft de gemeente een noodcamping ingericht. Sommige festivalgangers lopen op het pad vanaf en naar de gemeentecamping, waar de noodcampinggasten gebruik kunnen maken van de campingvoorzieningen.
Van Andressac via Gaillac naar de Cause de Limogne
We wandelen naar Andressac, waar we voor het eerst gedurende deze zomervakantie zonnebloemvelden langs het pelgrimspad zien.
Naast de restanten van de oude hangbrug steken we via de nieuwe Pont de Gaillac de rivier de Lot over.
Aan de overzijde van de rivier klimmen we naar het dorpje Gaillac.
Voorbij Gaillac klimmen we langdurig langs een mooi rotshellingpad naar de bergrug van de overzijde van de Lot-vallei. We komen na die klim uiteindelijk in het tamelijk onvruchtbare landschap van de Causse de Limogne.
Omdat hier in dit desolate landschap nauwelijks woonplaatsen als oriëntatiepunten zijn, moeten we onderweg goed op de bewegwijzering van de GR65 letten, die ervoor zorgt dat we volgens plan ‘en route’ blijven over stenige paden, uitgedroogde kleipaden en smalle asfaltwegen.
We lopen langs de heuvel Pech Niol en passeren verderop een uit het jaar 1740 daterend wegkruis, dat is omhangen met rozenkransen en met een Jacobsschelp.
Koffiedrinken met Sloveense pelgrims bij Saint-Jean-de-Laur
Na ongeveer twee uren lopen, zien we op een informatiebord dat we een zogenoemd ‘Pauze Café’ naderen. We vermoeden dat we pas na vier uren wandelen in een grotere plaats met horeca komen, dus we besluiten om bij dat pauzecafé een koffiestop te maken. Dit pauzecafé blijkt een veldcafé te zijn bij een waterbassin, aan de voet van de berg waarop het dorp Saint-Jean-de-Laur ligt. Het terras van dit openluchtcafé is uitbundig versierd met allemaal beschilderde Jacobsschelpen aan lange snoeren. Er staan tafels en informatieborden met heel veel informatie over pelgrimeren in het algemeen en over de GR65 en deze regio in het bijzonder. De vrijwilliger die hier vandaag dienst doet, vertelt me dat hij een vertegenwoordiger is van de plaatselijke pelgrimsorganisatie van Saint-Jean-de-Laur.
Op het terras zit tot onze aangename verrassing ook het Sloveense pelgrimsechtpaar, dat we enige dagen geleden ook ontmoetten. Zij zitten er wat dromerig bij, want zij hebben vannacht geprobeerd om in een duur hotel te slapen in de halteplaats Cajarc, waarin de hele nacht volop luide muziek werd gespeeld op het Afrika-festival. We drinken gezamenlijk koffie, met een lekkere appeltaart van de gastvrije plaatselijke pelgrimsvereniging. Na de koffie verlaten Durkje en ik deze oase weer en nemen we afscheid van het Sloveense echtpaar, dat hier in Saint-Jean-de-Laur een pelgrimsaccommodatie gaat zoeken om bij te slapen en te rusten voor de volgende pelgrimsdag van morgen.
Mas del Pech, de Bories en Dalat
Door een prachtig landschap gaan we verder naar Mas del Pech.
De meeste paden in dit gebied zijn stenig. Over de volle breedte van het pad liggen dikke en dunne stenen, waartussen je de weg voorzichtig moet zoeken, zonder te struikelen of je enkel te verstuiken. Waar wandelaars hoofdzakelijk lopen, zie je hier en daar iets van een smal voetpad ontstaan over het brede steenpad.
De volgende boerenhoeve die we passeren, is Mas de Bories. Bij het waterbassin - met aan de overzijde van de weg de oude waterpomp - komen we deze boerennederzetting binnen. Een man oogst prei in een groententuintje. Hij groet ons als we voorbij wandelen.
Daarna gaan we eerst omhoog, en daarna omlaag naar Mas de Dalat.
Van Mas de Palat naar Limogne-en-Quercy
Nadat we ook Mas de Palat zijn gepasseerd, gaan we op naar onze volgende pauzeplek.
Wisselend over asfalt en over veldpaden tussen akkers en weiden door, lopen we af en toe langs enkele woningen en bedrijfsgebouwen. Voorbij zo’n buurtschap komt ons een boer op een tractor tegemoet, die in een lager gelegen deel van het veld bij een oude waterput water heeft gepompt, waarmee hij zijn watertank achter de tractor heeft gevuld ten behoeve van het vee verderop.
Prachtige planten staan hier ook langs de paden. Omdat we elke dag zo’n 25 kilometer wandelen, verandert de vegetatie in de loop van de wandeldagen merkbaar. Klimaattype, hoogte, helling en grondsoort zijn mede de basis voor verscheidenheid aan biotopen, die je wandelend onderscheidt.
We gaan naar het dorp Limogne-en-Quercy. Hier pauzeren we op het goed gevulde dorpsterras op een driesprong van straten. Jong en oud luncht hier op het gezellige terras. Opvallend veel jonge gezinnen met kleine kinderen komen hier lunchen. De dorpskerk is open, en de VVV is gesloten; het verkrijgen van een pelgrimsstempel in deze doorgangsplaats is helaas niet mogelijk. We gaan weer verder.
De dolmen
Onze wandelgids en een heel klein houten bordje langs de laan geven aan dat we even honderd meter van het pad af kunnen wijken, om door het bos naar een prehistorische dolmen te lopen op een open plek in het bos. In tegenstelling tot de dolmen van enkele dagen geleden, hebben we hier meer geluk, want hier vinden we een mooi voorbeeld van een dolmen, ingegraven in een kuil op een verhoging, met enkele boompjes eromheen. In Nederland kennen we onze hunebedden van grote zwerfkeien. Hier kent men de dolmen, met een hele grote vlakke deksteen bovenop het oeroude grafmonument.
De truffels van Labenque en Ferriéres Bas
Hier nabij Labenque komen we door een omgeving waarin de truffel een beroemd streekproduct is. Truffels groeien op de wortels van (truffel)eiken en worden in het najaar geoogst en verkocht op bijvoorbeeld speciale truffelmarkten in de winter.
We lopen door het boerengehucht Ferrières Bas.
Wandelen tussen natuurstenen muurtjes
Soms aan één kant, maar veelal aan beide zijden van de wandelpaden zien we natuurstenen muurtjes, die in de loop van de eeuwen hier zijn gebouwd van de in de nabijheid gevonden grote en kleine stenen. Vooral ook door de prachtige plantengroep op en tussen deze muurstenen, vormen ze een prachtig decor voor de voetpaden door dit stille gebied. De muurtjes zijn heel verschillend van vorm; soms laag en smal, maar soms ook behoorlijk hoog en heel dik.
Het mooie van Cajarc
Aan het eind van onze dagroute komen we na ongeveer acht uren aan in het dorpje van onze bestemming: Varaire. Een grote oude visvijver van de voormalige burcht is hier vele jaren geleden omgebouwd tot openbare wasplaats, maar ook die functie heeft het al lang verloren. Een mooi ommuurd, diepgelegen waterbassin met enkele eenden en ganzen erin is het pittoreske resultaat.
De keerzijde van Cajarc
Na het bezoek aan de plaatselijke kerk gaan we vol goede moed naar het dorpscafé om daar wat te drinken en om te vragen of men voor ons een taxi wil bestellen, waarmee we terug kunnen rijden naar Cajarc.
Maar dat is ijdele hoop, want als de herbergier de beide taxicentrales in het nabijgelegen Cajarc en Limogne-en-Quercy belt, krijgt hij alleen het antwoordapparaat te horen. Ook bij een taxibedrijf verderop krijgt hij het hetzelfde non-resultaat. Hij spreekt voor ons op de voice-mail het verzoek in om terug te bellen, zodat we een taxi naar ons toe kunnen laten komen, maar na twee uren wachten, boeken we nog geen resultaat; ook niet na herhaaldelijk bellen. De herbergiers doen hun uiterste best, maar zonder het gewenste resultaat.
Er komt toch nog een taxi
Na twee uren vraag ik de vrouw van de herbergier om dan maar een taxicentrale in de stad Cahors te bellen, nadat ik me ervan heb vergewist of er in het dorp wellicht iemand is die ons op particuliere basis een betaalde lift kan geven. Er wonen hier nauwelijks mensen, krijg ik als reactie, dus een lift ziet zij niet zitten.
De eerste taxicentrale in Cahors vindt het te ver weg. De tweede wil wel komen, maar geeft aan dat het een dure rit gaat worden, omdat de taxi van Cahors, via Cajarc (voor ons) weer terug moet naar Cahors; rijden in de vorm van een driehoek met zijden van zo’n 30 kilometer. We spreken een maximale prijs af en die blijkt uiteindelijk bij aankomst nog een tientje mee te vallen.
Creatief uitrijden
Als de taxichauffeur met ons in Cajarc het parkeerterrein op rijdt, zien we dat onze auto en caravan nagenoeg zijn ingebouwd door later foutgeparkeerde auto’s. De chauffeur vraagt of hij nog even moet wachten om ons uit deze benarde parkeerpositie te bevrijden. Ik zie toch nog een uitweg om met de auto èn caravan weg te rijden, en anders kan de caravan nog losgekoppeld van de auto, om beide in de korte draai tussen de overige auto’s door te krijgen. We nemen afscheid van de attente chauffeur. Het komt zo wel goed.
Eerst halen we boodschappen bij de naastgelegen Intermarché en als we daarna terugkomen bij de auto, blijkt dat een vóór ons geparkeerde auto inmiddels is weggehaald, waardoor we eenvoudig uit kunnen rijden. Ook weer opgelost.
Met noodweer over de Gorges
Als we met de auto en caravan vertrekken uit Cajarc zien we in westelijke richting boven Cahors zwaar dreigende luchten. Aan het eind van deze drukkende dag komt ongetwijfeld zwaar onweer.
Onderweg wordt het steeds donkerder. Het begint hard te waaien. Het begint zwaar te regenen. Het wordt nagenoeg donker. En wij rijden voorzichtig met het overige verkeer door langs de Gorges van de rivier de Lot.
Verderop is het al ernstig zwaar weer geweest, want er liggen veel takken op de weg, waar we voorzichtig omheen rijden. Van de andere zijde komen auto’s met knipperende lichten, om ons – zo blijkt een kilometer verderop – te waarschuwen voor een boom die over onze weghelft is gevallen door de stormachtige wind. Enkele auto’s schermen de boom af en men is al druk aan het zagen om de boom weg te halen.
Nog weer verderop gaan we in een dorpje van de doorgaande weg af, want je hebt nu door het duister en door de harde slagregen onvoldoende zicht om verantwoord door te rijden. Alle verkeer ligt nu even stil.
Het wordt altijd wel weer licht
Als het even later weer lichter wordt, rijden we door harde wind en regen voorzichtig verder tot aan Cahors. Daar komen we veilig aan op de camping aan de rivier de Lot. Ook hier is zichtbaar noodweer geweest, maar behalve bomenschade zien we geen schade aan tenten, auto’s, caravans, campers en chalets. Wel ligt er nog veel water op de paden, evenals op de wegen naar Cahors, waar we ook voorzichtig door grote plassen water (met zand en stenen) reden.
De camping is nagenoeg vol, maar we krijgen een mooie camperplaats toegewezen,waar we ons installeren.
Tijdens onze avondmaaltijd om 20.30 uur zitten we al weer lekker buiten naast de caravan. De temperatuur is vanwege het noodweer in korte tijd van 37 naar 19 graden Celsius gedaald. Buiten is het weer lekker fris en aangenaam qua temperatuur.
Eind goed, al goed.
Morgen is het zondag; onze wekelijkse rustdag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten