Sentier vers Saint-Jacques-de-Compostelle; via Le Puy
Pelgrimeren van Figeac naar Cajarc
Vrijdag 26 juli 2013 – 30 km.
Dag 12: 257 – 287 km
 |
| Aankomst in het schilderachtige Faycelles |
Na onweer en regen volgt zonneschijn en hitte
Onze twaalfde dagtocht begint vandaag in Figeac. Durkje en ik gaan vandaag de twaalfde etappe van de Via Podiensis lopen; van Figeac naar Cajarc, over een afstand van 30 kilometer. Het thema van deze etappe is volgens onze wandelgids: ‘Dolmen en kruisen’.
Als we wakker worden om 6.10 uur horen we dat het onweert en regent. Als we om 7.30 uur de auto van de kampeerplaats naar de parkeerplaats van de camping in Figeac rijden, is het droog en schijnt de zon al weer. Het wordt weer een hete dag, zo blijkt later.
Onze auto en caravan laten we vandaag staan op de camping van Figeac. We zijn van plan die vanmiddag mee te nemen naar een volgende camping, in Cajarc. Het wordt toch anders, zo blijkt later op de dag.
Moeizaam Figeac uit
Vanaf onze camping volgen we de bewegwijzering van de GR65 naar en door Figeac. Als we de Pont Gambetta over de rivier de Célé zijn overgestoken en langs deze rivier naar de volgende brug lopen en die daarna oversteken, begint de onduidelijkheid, vanwege de afwezigheid van routesignalen op kardinale plaatsen. Na enig kaartlezen, lezen en zoeken en vragen, vinden we uiteindelijk het pad dat ons de berg op voert, de stad uit. Een ouder echtpaar dat zichtbaar de weg ook niet kan vinden, volgt ons in goed vertrouwen. Een uur later haalt een pelgrimerende jongen ons in, die ons vertelt dat hij een half uur nodig had om erachter te komen waar en hoe je als pelgrim op de juiste wijze de stad Figeac uit komt.
Buiten de stad volgt een stevige klim bij de berg op, waarna we nabij Le Single Haut een mooi uitzicht krijgen over het in het rivierdal liggende Figeac. Hier op de hoge rots van Le Single Haut staat een metershoog stenen kruis.
De obelisk van Aiguille de Cingle
We lopen verder omhoog en komen dan bij Aiguille de Cingle, waar een metershoog monument staat van natuursteen. Het is één van de vier obelisken, die de hoekpunten bepaalden van de grenzen van de abdij van Figeac. Binnen die vier obelisken was je vroeger als vervolgde en als misdadiger veilig, aangezien het inpalende gebied een vrijplaats was.
Langs Malaret en Buffan door La Cassagnole naar Ferrières
Daarna lopen we over de hooggelegen weg tussen de dalen van de rivieren de Lot en de Célé.
We passeren de de boerenhoeven Malaret en Buffan, en komen dan na ruim een uur in La Cassagnole. Daarna gaan we naar Ferrières. In een schuur langs de weg staat een oude koets.
Schilderachtig Faycelles
Na ongeveer twee uren lopen, komen we in een schitterend stadje, genaamd Faycelles. Het is een schilderachtig oude plaats met een kerk, die nu staat op de plek waar eeuwen geleden een kasteel stond. Alles ademt de sfeer van historie, hier hoog boven het dal van de Lot.
We bezichtigen de kerk, en ontmoeten daar een in Frankrijk wonende Duitser, die nog de Vlaamse taal spreekt van zijn grootouders, die vroeger in Ieper (Ypres) woonden. Een Nederlandstalig praatje op deze vroege ochtend stel hij zichtbaar op prijs.
Bij de VVV krijgen we een pelgrimsstempel in onze pelgrimspaspoorten en daarna nemen we een aangename koffiepauze op een caféterras.
Via de Chemin de St. Jacques verlaten we dit pittoreske stadje.
Door Mas de la Croix en langs Béduer
Over een hete asfaltweg lopen we naar Mas de la Croix.
Daarna buigen we naar links af, in de richting van het dorp Béduer, waar een kasteel staat. Omdat we door een bosperceel langs dit dorp lopen, zien we het kasteel niet, maar wel enkele huizen van Béduer.
We zien vandaag maar heel weinig pelgrims. Wel ontmoeten we enkele malen een stel op mountain bikes, dat onze route fietst, maar daarbij regelmatig moeten afstappen vanwege de rotsachtige ondergrond van de paden waarover we lopen.
Surgues Haut en Combe de Salgues
Daarna gaan we verder over het pad naar Pech Rougié. Na de fontein van Fontieu gaan we over een weg richting Mas de Surgues en Surgues Haut. Ook de boerenhoeve van Combe de Salgues passeren we.
Pauze in Gréalou
Na de Pech Favard gaan we voort door een lang en eenzaam gedeelte van de Causses, naar het gehucht Le Puy Clavel.
We willen eigenlijk doorlopen tot aan het dorp Gréalou, om daar onze volgende rustpauze te nemen. In Gréalou vinden we geen horeca, dus we zullen het vandaag zonder onze gebruikelijk kop thee moeten stellen. Tegenover de kerk Notre Dame d’Assumption nemen we plaats op een stenen muurtje onder een grote linde, dus heerlijk in de schaduw, en met de enigszins verkoelende wind in de rug.
Kruis zonder dolmen
Buiten Gréalou wandelen we langs de ommuurde begraafplaats, om daarna over een hooggelegen brede heuvelkam naar Pech Lagraye te lopen. Hier zouden we dolmen moeten kunnen zien; de grote platte stenen die hier al in de IJstijd zijn opgericht om te dienen als begraafmonument. De Dolmen zijn echter in reconstructie. Één ligt op autobanden op de grond, en iets verderop zijn de fundamenten met plastic afgedekt. Je ziet er dus helaas niets van. Het bijbehorende stenen kruis staat aan de andere zijde van het pad wel fier overeind. Het schijnt één van de oudste kruisen van deze regio te zijn.
Cajarc vanaf grote hoogte gezien
Langs de hoeven van Martigne – onder andere een geitenboerderij - en de huizen van Le Pigeonnier wandelen we naar de kruising van Le Verdier. Hier gaan we rechtsaf om – niet de variant, maar – de hoofdroute van de GR65 te blijven volgen.
Een grote variatie van wegen en paden volgt dan, steeds verder, nu eens in de schaduw, dan in de felle zon.
Uiteindelijk komen we uit op een hoge rots, vanwaar we een mooi uitzicht krijgen over de stad Cajarc, waar we vandaag naar toe lopen.
Als we hier afdalen, komen we onder andere langs een diepe en brede grot in het enorme rotsmassief rechts van ons.
Afrikaans festival in Cajarc
In Cajarc komen we langs de gemeentelijke camping. Die is vol, met opvallend veel Afrikaanse gasten. We hadden vanaf hoog boven Cajarc al veel muziek gehoord vanuit Cajarc en ontdekken hier en nu dat hier in Cajarc momenteel een Afrikaans festival wordt georganiseerd. Op deze volle camping is dus voor ons geen plaats, dus we zullen een andere oplossing moeten bedenken voor de komende nacht.
We lopen vanaf de camping naar het centrum van Cajarc. Overal zijn al marktkramen en terrassen ingericht, waar je volop Afrikaanse producten kunt kopen en eten. Hier en daar zijn podia gebouwd, waarop vanavond en de komende avonden Afrikaanse muziek zal klinken. Het is duidelijk dat het hier de komende dagen, avonden en nachten een groots muziek- en dansfestival zal worden. Het ziet er nu al gezellig uit met al die kleuren, en producten. De muziek is hier en daar al te horen en als je langs de terrassen loopt, vang je al de heerlijke geuren van Afrikaanse gerechten op.
Nogmaals een nacht rust in Figeac
We bezoeken de kerk van Cajarc en vinden daar in een zijkapel een fresco van een Jacobsschelp. Bij de VVV halen we een pelgrimsstempel en de (Nederlandssprekende!) Franse VVV-medewerkster belt voor ons een taxi, die ons drie kwartier later naar Figeac rijdt.
Dan blijkt dat de temperatuurmeter van de taxi een buitentemperatuur aangeeft van 36 graden Celsius. Nu begrijpen we ook waarom we het zo’n warme wandeldag vonden.
Aan de overzijde van de rivier de Lot is bij Cajarc ook nog een andere camping, maar die zal allicht ook vol zijn, en die ligt in elk geval in het ‘volumegebied’ van het Afrikaanse dansfestival. We hebben besloten dat we vannacht nog maar een nacht (in stilte) overnachten op de camping van Figeac en dan morgen weer verder gaan vanuit Cajarc.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten