Australische Inktviszwam gesignaleerd in Frankrijk

Dinsdag 28 september 2010

De 13e augustus 2010 was voor Durkje en mij de laatste pelgrimsdag van het jaar 2010. We wandelden toen in het zuidwesten van het Franse Haute Vienne van Nogeas naar Oradour-sur-Vayres. Daarbij vonden we in een bosperceel tussen de gehuchten Le Bur en La Ribière een bijzondere paddenstoel. Deze soort kenden we niet, dus we hebben een foto gemaakt om later thuis nog eens te onderzoeken wat dit is.

En dan valt op 22 september 2010 tijdens het lezen van de Leeuwarder Courant (LC) mijn oog op een compositie van vier kleurenfoto’s van paddenstoelen. Eén van die foto’s is de afbeelding van de paddenstoelensoort die wij ruim een maand eerder in Frankrijk aantroffen.

Het artikel met als titel “Meer paddenstoelen in Nederland” meldt dat het dit jaar in Nederland goed gaat met de paddenstoelenstand, vooral in de gebieden waarin veel regen is gevallen. De Nederlandse Mycologische Vereniging geeft aan dat er nog steeds nieuwe soorten in Nederland worden gesignaleerd, boven de ruim 4.000 soorten die Nederland al kent. Aan het eind van dit LC-artikel wordt in het bijschrift bij de vier foto’s duidelijk dat wij in Frankrijk een Inktviszwam hebben gezien.

De inktviszwam is een schimmelsoort. Deze soort heeft een vruchtlichaam in de vorm van rode tentakels, waarvan de vorm doet denken aan een inktvis, vandaar dus ook deze naam. Daarnaast is de soort te herkennen aan de karakteristieke stank.

De soort is oorspronkelijk afkomstig uit Australië en is in 1921 voor het eerst in Europa gesignaleerd. De inktviszwam komt normaal alleen in warme gebieden voor, dus onze vondst in Zuid-Frankrijk ligt wel voor de hand. Toch komt deze zeldzame plant ook in Nederland al voor. Uit enkele persberichten bleek mij dat ze inmiddels al zijn gesignaleerd langs het Oranjekanaal bij Zwiggelte en bij Grollo en Brunsting in Drenthe èn ook bij Ermelo, in het Speulderbos op de Veluwe. Staatsbosbeheer noemt het zelfs “een spectaculaire soort”.

De zwam komt tevoorschijn uit een zogenoemd duivelsei. Dat is een witte bol van ongeveer vier centimeter doorsnede, die groeit langs de bosrand. Zodra het duivelsei uit komt, spreidt de zwam zijn opvallende knalrode tentakels in vijf richtingen. Deze tentakels zijn soms wel tien centimeter lang. De rode tentakels zijn bedekt met betrekkelijke “dikke klodders” bruine sporen. De geur van die sporenmassa is afgestemd op brom- en strontvliegen, die zich op deze naar aas stinkende sporenmassa storten. Hierdoor worden de sporen van de paddenstoel verder verspreid.

Paddestoelen horen er ook bij

Maandag 13 oktober 2008

Het Stienser Aldlân blinkt bepaald niet uit qua aantal (soorten) paddestoelen. Onze tuin, aangelegd in een gebied dat eeuwenlang bouwland op zeeklei was, vertoonde dan ook de eerste woonjaren geen enkele paddestoel.

Om daar verandering in aan te brengen, heb ik bij de tuinaanleg gekozen voor een variatie aan loof- en naaldbomen en daartussen allerlei soorten struiken en bodembedekkende planten. Enkele jaren aaneen is de border vóór de winter steeds bedekt met een klein laagje compost van groente-, fruit- en tuinafval en daarover heen kwam een laagje snippers van houtachtig tuinafval, dat eerst door de hakselaar ging. En dan maar wachten op wat er gaat gebeuren.

Twee jaar geleden, kwamen de eerste paddestoelen op. Vorig jaar werd dat aantal al groter. En dit jaar is toch overduidelijk dat bovenstaand beleid succes heeft gehad. Het aantal paddestoelen spant dit jaar de kroon. En nu maar afwachten of het aantal variëten zich in de komende jaren zal uitbreiden. De natuur zorgt goed voor ons, maar we moeten af en toe wel geduld oefenen; op zich een schone zaak.