Pelgrimeren van Saint-Quentin naar Brouchy

Dinsdag 13 juli 2021
 

Over het karrenspoor van Rue de Brouchy op weg naar Brouchy

Pelgrimsroute van Maaseik (B) naar Parijs (F)
Le Chemin Estelle van Saint-Quentin (F) naar Parijs
Van Saint-Quentin naar Brouchy
Dinsdag 13 juli 2021 – 24 km.
Dag 15: 334,8 – 358,8 km

Aangepast pelgrimeren in Corona-tijd
Gisteren zijn we vanuit Nederland met onze auto en caravan vertrokken voor een pelgrimage-vakantie in Frankrijk. Aanvankelijk zouden we gaan pelgrimeren in Zuid-Frankrijk en Noord-Spanje, maar Spanje staat in verband met de Corona-crisis helaas op oranje en Frankrijk gelukkig op geel. Naar Spanje kunnen we niet, want een pelgrimsreis wordt niet beschouwd als een noodzakelijke reis, en Frankrijk konden we pas gisteren binnen gaan, omdat het gisteren nog maar twee weken geleden was dat we voor de tweede maal gevaccineerd werden in de strijd tegen Covid-19. Omdat we er maar elf van de beoogde twintig pelgrimsdagen zouden kunnen wandelen vanwege de Corona-beperkingen hebben we besloten die zuidelijke Frans-Spaanse regio later te gaan bezoeken, en ons voor dit jaar uitsluitend te focussen op de Noord-Franse pelgrimspaden tussen Saint-Quentin en Tours, te beginnen met de ‘Chemin Estelle’ van Saint-Quentin naar Parijs, om daarna het laatste deel van de GR6551 te bewandelen vanuit Parijs richting Tours. Als Frankrijk onverhoopt op oranje komt te staan, kunnen we in elk geval vlot terug naar België of naar Nederland.
Vanuit Breda hebben we gisteren een kleine huurauto meegenomen, die we de komende weken gaan gebruiken bij het pelgrimeren ten behoeve van de heen- en terugreizen, en voor de dagelijkse terugkeer naar onze caravan op de Franse campings. Met deze huurauto erbij kunnen we behoorlijk Corona-veilig pelgrimeren, want we hoeven nu geen gebruik te maken van risicovolle overnachtingsaccommodaties, en we hoeven – enkele uitzonderingen daargelaten – geen gebruik te maken van het openbaar vervoer en/of van taxi’s.

De eerste Franse pelgrimsdag van 2021
De wekker wekt ons om 6:00 uur in onze caravan op Camping l’Abbatiale in Saint-Leu d’Esserent. Na het ontbijt verlaten we de camping om 7:00 uur met onze auto.
Met de auto rijden we naar Saint-Quentin, waar we vandaag onze pelgrimstocht richting Santiago de Compostela hervatten bij de basiliek van Saint-Quentin, waar we vorig jaar onze pelgrimage beëindigden op 22 juli 2020.
Het is vanmorgen 16 graden Celsius en zwaar bewolkt. In de loop van de dag blijft de bewolking hangen, en wordt deze dag gekarakteriseerd door heel regelmatig een milde of fikse bui of aanhoudende (mot)regen. De temperatuur loopt vandaag op tot slechts 19 graden Celsius, maar het voelt wel heel drukkend warm. Halverwege de dag kunnen we toch nog een behoorlijk eind lopen zonder last van de regen te hebben.
We gebruiken af en toe alleen de regencape, met ook eenmaal de regenbroek erbij, en af en toe volstaat het om gebruik te maken van uitsluitend de paraplu. Het gaat allemaal prima zo, en aan het eind van deze etappe vinden we dat het toch wel is meegevallen met de hoeveelheid regen vandaag.

Doorstart in de basiliek van Saint-Quentin
Om 8:45 uur parkeren we onze auto in Saint-Quentin ten noorden van de spoorlijn en van het kanaal. We hoeven dan beide wegen alleen maar via de dubbele brug over te steken, en dan wandelen we het stadscentrum al binnen. We lopen rechtstreeks heuvelopwaarts naar de imposante basiliek van Saint-Quentin. 

Hier hebben we vorig jaar ons eindstempel verkregen in onze pelgrimspaspoorten, en hier willen we vandaag onze pelgrimage hervatten. De kerkdeur is open, en we zijn de enigen die in de hoog opgaande kathedraal zijn.
Omdat er een hoge steiger op staat, is het grondplan van het labyrint van deze basiliek niet geheel te zien. Gelukkig hebben we die vorig jaar wel geheel kunnen bewonderen.
Durkje stuurt vanuit de basiliek enkele foto’s naar ons thuisfront, om te melden dat wij op dit moment onze pelgrimage vanuit deze mooie basiliek hervatten.
Evenals vorig jaar maken we een gehele ronde door de kerk, ook door de omgang achter het koor. Daar passeren we onder andere de oude Jacobuskapel.

Met een stempel de stad uit
Omdat er in de basiliek geen officials zijn, kunnen we er geen basiliek-stempel krijgen.
Na dit kerkbezoek wandelen we naar het grote stadsplein, waar we in het stadhuis vragen om een stempel van de gemeente, als teken van doorstart op de pelgrimsroute. De ambtenaar bij de balie verwijst ons door naar de VVV diagonaal tegenover het stadhuis, en daar krijgen we inderdaad een mooi pelgrimsstempel in onze pelgrimspaspoorten. We kunnen nu beginnen.
Voordat we de stad gaan verlaten, willen we eerst nog een kop koffie in het centrum drinken, hetgeen we doen in een café achter het stadhuis, tegenover het stadsplein. Het regent, maar we kunnen droog op het terras zitten onder een parasoldoek.
Na deze koffiepauze lopen we via de brede Rue Emil Zola en in het verlengde ervan door de Avenue Faidherbe en de Rue de Paris de stad Saint-Quentin uit. Net voorbij een mooi kunstwerk op een rotonde wandelen we over de Rue du Pont de stad uit, via de brug over het Canal de Saint-Quentin.

Langs Canal de Saint-Quentin naar Le Hamel
Buiten Saint-Quentin volgt een traject van zo’n negen kilometer alsmaar over het jaagpad langs de Canal de Saint-Quentin. Op een enkele uitzondering na ontmoeten we niemand op dit pad, en de stilte wordt af en toe verbroken door een langsrijdende auto verderop en door het geluid van de vogels in en rond het kanaal. Een mooi traject voor een zogenoemde stiltewandeling.
We gaan onder de D67 door en passeren de sluis met nummer 23.
Verderop komen we langs een holle dikke boom, die van binnenuit ernstig is verbrand. Toch zien we hogerop hier en daar nog enig groen in de bijna dode boom.
Als we door een parkachtige groenstrook het dorpje Le Hamel binnenwandelen, zien we rechts van het pad een eerste wegwijzer voor pelgrims op het pelgrimspad. In het parkgebied van Le Hamel vinden we een houten bank, waarop we plaatsnemen voor ons lunchpakket.

Stortregen in Tugny et Pont
Even later passeren we het dorpje Artemps.
Verderop bij Pont de Tugny steken we het kanaal over via de sluis, Ecluse 25.
Het kanaal is grotendeels overwoekerd met waterplanten, maar toch zien we nog twee pleziervaartuigen aan wal liggen in het kanaal.
In Tugny et Pont komen we langs ‘La Halte du Pèlerin’: een refugio voor alle pelgrims die hier passeren op onder andere de GR6551, Le Chemin Estelle, en de Via Francigena (die naar Rome leidt). De deur van een bijgebouw buiten het refugio-terrein staat open, dus we gaan naar binnen, om te kijken of er iemand binnen is. Dat is niet geval, maar het pelgrimsstempel staat wel klaar om gebruikt te worden.
Op het moment dat we stempelen, komt een oudere vrouw binnen. Ze vertelt ons onder andere dat de eigenaar van de refugio een dezer dagen is overleden en dat de refugio momenteel daarom gesloten is. Per nacht kunnen hier twaalf pelgrims overnachten.
Op het terrein van de refugio is van alles te zien; onder andere beelden en andere voorwerpen die iets met pelgrimeren en wandelen te maken hebben.
Als we verder willen gaan, begint het te regenen, dus onder een boom trekken we onze regenponcho’s aan.
Als we het gemeentehuis naderen, krijgen we een hoosbui over ons heen, dus we lopen snel naar de overdekte portiek van dat gemeentehuis, waar we droog de fikse bui voorbij kunnen laten gaan.
Als de bui voorbij is, gaan we verder, maar als we het dorp uit wandelen, begint het weer hard te regen, dus we besluiten nu ook de regenbroek erbij aan te trekken alvorens we de bebouwde kom verlaten en de weg door het open veld volgen.

Van Dury via Ollezy naar Eaucourt
Al spoedig wandelen we het dorpje Dury binnen.
In Dury zien we verderop de kerk staan, met een prachtige oude villa ernaast.
Even later passeren we het gebouw waarin de dorpsschool en het gemeentehuis gehuisvest zijn.
Verderop passeren we een schilderachtig huis met erf.
Na de brug over het Somme-kanaal en de rivier de Somme lopen we over een asfaltweg door een smal bosperceel.
Waar we dat bosperceel uit komen, wandelen we het dorpje Ollezy binnen.
Het dorpje bestaat uit een enkele boerderij, een beperkt aantal woonhuizen, en een aantal grote bouwwerken, die wellicht bij de dorpskerk horen.
Op het tracé tussen Ollezy en Eaucourt passeren we een spoorlijn en de drukke D937. We lopen hier tussen grote graanakkers door, en zien langs de randen van de graanakkers mooie groepen klaprozen staan. Dat plaatje is tekenend voor een zomer hier op het Franse platteland. 

Tussen de akkers door naar Brouchy
We wandelen Eaucourt binnen, maar verlaten het al heel snel weer aan de andere zijde. Op de Rue de Brouchy gaat het asfaltweggetje over in een karrenspoor, dat slingerend tussen de akkers door gaat richting Brouchy.
We wandelen hier weer prachtig tussen de bebouwde akkers door, en lopen zo’n twee kilometer verderop over een oud asfaltweggetje het dorp Brouchy binnen.
In Brouchy lopen we direct door naar het plein vóór het gemeentehuis. Het is nu 15:20 uur.
Daar zien we ook onze huurauto staan, die we hier gisteren hebben geparkeerd nabij het oorlogsmonument van Brouchy.
Als we bij de auto ons laatste broodje nog willen eten, begint het wederom hard te regenen. We gaan derhalve in de auto zitten, en stellen de navigatie in, want het eerste dat we nu moeten doen, is het afhalen van onze eigen auto uit Saint-Quentin.
Vanuit Saint-Quentin rijden we daarna met beide auto’s naar Pont l’Evêque, de bestemming van onze etappe van morgen. Hier laten we de huurauto achter, en dan rijden we met onze eigen auto weer terug naar de camping in Saint-Leu d’Esserent. Onderweg halen we nog enkele boodschappen uit de supermarkt, want we houden er nu alvast rekening mee dat het morgen in heel Frankrijk de nationale feestdag is van de 14^e juli, en dan is in principe alles gesloten op die dag.