Pelgrimeren van Col des Supeyres naar La Sauvetat

Pelgrimsroute van Vézelay (F) via Le Puy-en-Velay (F) naar Santiago de Compostela (S)

Van de Via Lemovicensis naar de Via Podiensis (GR13 & GR3)

Verbindingsroute van Vézelay naar Le Puy-en-Velay

Pelgrimeren van Col des Supeyres naar La Sauvetat

Vrijdag 1 augustus 2025 – 22,5 km lopen & 19,2 km fietsen.

Dag 19: 322,3 – 344,8 km

 

Aankomst bij het wegkruis in La Sauvetat

Verbindingsroute voor pelgrims van Vézelay naar Le Puy-en-Velay

Tijdens onze eerste pelgrimage van Durkje en mij wandelden we van 2005 tot en met 2012 van het Friese Sint-Jacobiparochie (NL) via het Franse Vézelay over de klassieke Franse pelgrimsroute van de Via Lemovicensis naar het Spaanse bedevaartsoord Santiago de Compostela.

Tijdens onze tweede pelgrimage van Durkje en mij wandelden we van 2011 tot en met 2015 van het Franse Le Puy-en-Velay over de klassieke Franse pelgrimsroute van de Via Podiensis wederom naar het Spaanse bedevaartsoord Santiago de Compostela.

Dit jaar (2025) gaan we de verbindingsroute voor pelgrims lopen van de Via Lemovicensis naar de Via Podiensies, van Vézelay zuidwaarts naar Le Puy-en-Velay. Die pelgrimsroute heeft volgens de pelgrimsgids van Francois Lepère - ‘Chemin de Compostelle de Vézelay au Puy-en-Velay’ (2024) - een lengte van 452 kilometer, door Lepère in 17 etappes beschreven via de GR13 & GR3. Wij zijn van plan deze verbindende pelgrimsroute in 24 etappes te lopen.

Eerst fietsen van La Sauvetat naar Col des Supeyres

Vandaag wandelen we daarvan de 19e etappe, van Col des Supeyres naar La Sauvetat, over een etappe-afstand van 22,5 kilometer.

Gisteren hadden we ter gelegenheid van de viering van de 66e verjaardag van Durkje een rustdag, waarop we ’s middags naar het ongeveer 15 kilometer verderop gelegen Ambert zijn gereden, om daar de finish bij te wonen van de 6e etappe van de Tour de France Femmes. Dat uitstapje was een mooie onderbreking van onze pelgrimage, en gaf ons de gelegenheid om in Ambert Durkje haar verjaardag af te sluiten op deze zonnige dag met een gezellig diner op het terras van restaurant La Taverna in de binnenstad van Ambert.

Voordat we dan nu de etappe van vandaag gaan lopen, fietsen we eerst van La Sauvetat naar Col des Supeyres, over een afstand van 19,2 kilometer.

De wekker wekt ons om 6:00 uur in onze caravan op de Municipal Camping La Rambaud van het Franse bergdorp Saint-Anthème.

Na het ontbijt verlaten we de camping om 7:10 uur, en rijden we met de auto – met er achter op het fietsenrek onze fietsen – van Saint-Anthème  naar La Sauvetat, waar we onze auto parkeren bij de containerverzamelplaats in het dorp. Dan fietsen we vanuit La Sauvetat naar de Col des Supeyres, waar we onze fietsen stallen aan een paal tegenover de opgang naar de crèperie op de col. 

Bij vertrek vanuit La Sauvetat is het zo koud dat we een extra jas aantrekken, de helmmuts onder de fietshelm opzetten, en handschoenen dragen tijdens het fietsen. En dan nog is het koud als we met flinke snelheid van zo’n 40 kilometer per uur enkele kilometers lang de berg af zoeven in de richting van Saint-Anthème. Het gaat daarna heerlijk koel bergopwaarts, de col op. 

Het is vanmorgen 8 graden Celsius als we vertrekken. Het is bewolkt, en fris in de bergen. De temperatuur stijgt vandaag door de zonnige perioden naar zo’n 19 graden Celsius tijdens onze etappe. Het weer is stabiel bewolkt met zonnige perioden, en het blijft droog. Het is een prima temperatuur en mooi weer om hiermee te wandelen.

Afdaling vanaf de Col des Supeyres (1.366 m)

Als we de fietsen op de Col des Supeyres stallen, is het 8:45 uur. 

We zouden wel een kop koffie in het col-restaurant willen drinken, maar die vlieger gaat niet op, want dit pannenkoeken-restaurant gaat pas rond het middaguur open. Daarom drinken we van onze meegenomen ijsthee, en gaan we om 8:55 uur van start op de nu nog stille col. 

Als we nog maar net onderweg zijn, ontmoeten we een groep wandelaars uit het Franse Montbrison, die vóór ons de weg oversteken. Het zijn fervente wandelaars, die elke week met elkaar wandelen, en één van hen is als pelgrim al eens naar Santiago de Compostela gelopen. Een gezellige ontmoeting van wandelaars/pelgrims bijeen.

Als we een kilometer hebben gelopen, zien we op een col-bord in de berm dat we inmiddels 56 meter zijn afgedaald, bij een hellingspercentage van rond de 5%. Dergelijke informatieve col-borden staan op gestelde plekken in de berm langs de weg, waarmee je goed bij kunt houden hoever het nog is naar boven, hoeveel meter je nog moet klimmen tot aan de col, en met welk hellingspercentage je in het komende traject te maken zult krijgen. 

Vóór ons zien we het dal en ook de bergen aan de overzijde van de vallei.

Links van de weg (de D106 volgens de routekaart van Lepère) graast een kudde koeien, waarvan we af en toe een koebel horen rinkelen.

Aanvankelijk dalen we alleen, maar als we een heel eind naar beneden zijn gegaan, en via een bruggetje een bergbeek oversteken, volgt onvermijdelijk een klim bergopwaarts, teneinde het beekdal weer uit te komen.

Klimmen naar de Col de Baracuchet (1.267 m)

Op de splitsing van de D106 en de D139 moeten wij linksaf, om tot nader order op de D106 te blijven.  Ook als we over deze asfaltweg lopen, hebben we een prachtig uitzicht over de vallei rechts van ons.

De opgaande helling links en de afgaande helling rechts van ons is vaak begroeid met bomen, maar af en toe passeer je een stuk bos waarvan de bomen zijn gerooid. Andere planten krijgen op zulke open plekken dan weer een kans om op te schieten en te bloeien.

Op de plek waar de GR3-route zich weer voegt bij onze pelgrimsroute, staat een mededelingenbord met daarop de melding dat de Col de Baracuchet open is. Dat hadden we in de zomer ook wel verwacht, uiteraard.

Om 10:55 uur arriveren we bovenop de Col de Baracuchet, op een hoogte van 1.267 meter. 

Net voorbij de top nemen we een smal bospad eerst langs de D106, dat al spoedig daarvan afbuigt naar het zuiden, het bos in.

We lopen inmiddels al zo’n twee uren, en vinden het wel een geschikte tijd voor een kop koffie, dus daarom nemen we om 11:05 uur onze koffiepauze, zittend op een houten bruggetje dat een droge bosbeekbedding overstrekt.

Door het bos naar de Col de la Croix de l’Homme Mort

Na deze koffie- met broodjespauze gaan we verder door het bos in zuidelijke richting.

Daar passeren we langs een bosrand het agrarische buurtschap Les Prats de la Chau.

Twintig minuten later komen we langs zes divers gekleurde bijenkasten, die op een open plekje in het bos staan. De bijen zoemen rustig rond de kasten.

Zoals ook in zoveel andere bosgebieden vind je hier langs het bospad prachtige spelingen van de natuur, zoals bijvoorbeeld mooi bemoste vormen van dood hout.

Om 12:20 uur komen we het bos uit bij een oud huis, dat indertijd is gebouwd van natuursteen, en waar momenteel aan een fikse verbouwing en uitbreiding wordt gewerkt.

We krijgen voorbij de bosrand ook weer een prachtig uitzicht over de omgeving, in dit geval over de vallei en de bergen in het zuiden vóór ons.

Op de Col de la Croix de l’Homme Mort, ter hoogte van het voormalige café en de daarbij verspreid staande takkenbossen kaphout, bereiken we de brede asfaltweg van de D496.

Door bos en open veld naar La Sauvetat

Nadat we een klein eindje langs de D496 hebben gelopen, verruilen we deze asfaltweg voor een eenvoudig karrenspoor het bos in, waarmee we de verbinding maken van de D496 naar de D102.

Die recent geasfalteerde en belijnde D102 steken we over, om dan een klein eindje verder weer een bospad op te gaan dat rondom het buurtschap La Grange loopt.  

Als we even later om 12:55 uur het bosperceel uit komen, zien we een eind verderop en hogerop het buurtschap La Sauvetat al liggen.

Vijf minuten later lopen we over een karrenspoor La Sauvetat binnen.

Op de T-kruising recht vóór ons staat een ijzeren wegkruis met boven twee engelen de afbeelding van de gekruisigde Jezus.

Dan zien we onze auto staan, die we vanmorgen langs de doorgaande weg in La Sauvetat hebben geparkeerd.

We stappen in de auto, en rijden dan terug de Col des Supeyres op, waar we onze fietsen afhalen. Vanaf de Col des Supeyres gaat het dan bergafwaarts met de auto terug naar onze municipal camping in Saint-Anthème.