 |
| Liturgische bloemschikking 2e Zondag van Advent |
Tweede Zondag van Advent in Grou
Op de ochtend van deze 2e Zondag van Advent wonen Durkje en ik - samen met Pieter & Esther - de kerkdienst bij in de Sint-Pitertsjerke van de Protestantse Gemeente van het Friese Grou.
In deze kerkdienst zal de heilige doop worden bediend aan twee kinderen van deze kerkelijke gemeente.
Voorgangster van deze ochtendkerkdienst is domina Marije Hage, de nieuwe gemeentepredikante van Grou.
Muzikale medewerking aan deze viering wordt verleend door organist-pianist Carl Visser, samen met de plaatselijke cantorij van deze kerk.
Reis naar het onbekende,
pijn om het vertrouwde,
Genadebrood aan Boaz' tafel.
Liturgische bloemschikking
Aan de voet van de preekstoel staat de liturgische bloemschikking van deze 2e Adventszondag.
De basis van de schikking is een vierkant met in elk hoek een boomstammetje. Dit vierkant - dat de basisgedachte symboliseert - is een verwijzing naar de eerste altaren in de tempel. Het is de tafel waaraan iedereen genodigd wordt, mee mag doen, het leven kan vieren met alle ups en downs, en waar God aanwezig is.
Vier vrouwen - uit de stamboom van Jezus - staan dit jaar centraal in de bijbellezingen gedurende de vier Adventszondagen. Die vier vrouwen worden gesymboliseerd door de vier boomstammen, die gevieren de mede-(stamboom)dragers zijn van de met jute afgedekte tafel. Twee lichtjes branden al op deze tafel. Zo dragen de vier vrouwen (voormoeders) het Levenslicht (Jezus), en geven zij dat licht door.
In deze bloemschikking zien wij de korenaren en de pinusnaalden centraal staan. De korenaren verwijzen naar het broodhuis Bethlehem, waar Ruth - de vrouw die vandaag centraal staat - terecht komt. En de pinusnaalden van de pijnboom verwijzen naar het verdriet van weduwe Ruth en haar schoonmoeder-weduwe Naomi.
Twee kaarsen mogen branden
hun licht schijnt warm en zacht
voor mensen in het donker
als lichtpunt in de nacht.
Bovenstaande woorden van het Adventsvers klinken bij het aansteken van de twee Adventskaarsen.
We zingen, en bidden - afgewisseld met een gezongen acclamatie.
Nadat de kinderen naar de kinderkerk zijn gegaan, wordt uit de Bijbel gelezen, en volgt de overdenking. Die wordt afgesloten met het op het beamerscherm geprojecteerde Lied van Ruth 'My Land Is Jou Land', gezongen door Stef Bos.
Dyn folk is myn folk, dêr sil ik by hearre
Als de kinderen weer terug zijn gekomen uit de kinderkerk wordt het feest van de doop gevierd. Een in Grou wonend Pakistaans vluchtelingenechtpaar dat met hun kinderen lid is van deze protestantse gemeente laat vandaag haar twee jongste zoontjes dopen. De ouders spreken hun doopgelofte uit, en na de doop beloven de gemeenteleden in de kerkzaal dat zij deze gedoopten zullen dragen in hun gebeden, hen zullen opnemen in hun midden, en deze kinderen naar vermogen zullen helpen groeien in geloof, en dat zij hen zullen voorgaan in het volgen van Jezus Christus. De gemeente bevestigt deze essentiële belofte met een veelbelovend: 'Ja, dat willen wij'.
Nadat de twee doopkaarsen voor de gedoopten zijn aangestoken, en de doopkaarten en de naar Deens model door de kosteres zelfgemaakte depdoeken zijn aangeboden aan de doopouders, zingen de beide doopouders samen met hun oudste zoontje in hun eigen landstaal het Urdu een prachtig danklied in het midden van de gemeente.
Daarna is er alle reden voor het dankgebed met ook de voorbeden, afgewisseld met acclamatie, dat wordt afgesloten met het gezamenlijk gezongen gebed 'Het Onze Vader', 'God fan fier en hein ús Heit'.
Na afloop is er gelegenheid om de doopouders te feliciteren, en staan koffie & thee met allerhande zelfgebakken feestcakes & feesttaarten klaar om het feest van de doop op deze 2e Zondag van Advent samen te vieren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten