Pelgrimeren van Etampes naar Valpuiseaux

Maandag 26 juli 2021
 

Een muur van stro ten oosten van Dhuilet

Pelgrimsroute van Parijs (F) naar Santiago de Compostela (S)
Via Turonensis van Parijs naar Saint-Jean-Pied-de-Port (GR655)
Van Etampes naar Valpuiseaux
Maandag 26 juli 2021 – 21,4 km.
Dag 5: 93,9 – 115,3 km.

Motregen
De wekker wekt ons om 6:00 uur in onze caravan op Camping ‘Ile de Boulancourt’ in Boulancourt.  
Na het ontbijt verlaten we de camping om 7:10 uur en rijden we met onze auto naar de stad Etampes. Hier start vandaag onze etappe.
Het is vanmorgen lekker fris, met een temperatuur van 16 graden Celsius bij een enigszins dreigende, zwaarbewolkte lucht. Onderweg rijden we af en toe door motregen. De zon schijnt vandaag pas aan het eind van en na onze etappe. Af en toe krijgen we te maken met buitjes motregen. Maar voor de rest is het fris en droog, dus prima fris wandelweer om de hele dag buiten onderweg te zijn. Bovendien lopen we vele kilometers lang langs verstilde akkers door een stil heuvellandschap, dus het wordt een rustige dag.

De heuvels in
Als we om 8:00 uur in Etampes bij het spoorviaduct van start willen gaan, begint het net te motregenen. Het is teveel neerslag om het te negeren, dus Durkje kiest voor de regencape, en ik om met de paraplu te lopen.
Via een voetgangersbrug steken we de N20 over, en verderop passeren we een voormalige spoorlijn. Aan de rand van Etampes gaan we over een pad heuvelopwaarts, hetgeen een behoorlijke klim betekent. Boven op Le Rouge Mont aangekomen volgen enkele veldpaden langs akkers. Daar begint het iets harder te regenen en bovendien begint het ook harder te waaien. Onze wandelbroeken zijn in een ommezien doornat.
Na een eindje op een asfaltweg gaan we een slingerend veldpad op. Door de heuvels langs akkers en boszomen passeren we enkele uitkijktorens, van waaruit jagers op wild schieten. Iets later zien we twee reeën in het veld. De ene heeft ons snel in de gaten en verdwijnt in een boszoom, maar de andere graast nog even rustig door, waarschijnlijk niet vermoedend dat hij door ons wordt gadegeslagen. Als we het veldpad weer op gaan, worden we door de ree gezien en verdwijnt ook deze ras in het struikgewas.

Ornoy-la-Rivière aan de Juine
Even later zetten we de afdaling in, de vallei in naar de plaats Ornoy-la-Rivière. Na het oversteken van de D49 wandelen we recht op het dorp in de vallei af. Een oude richtingwijzer aan een tuinmuur wijst ons de weg.
Vóór ons zien we de wasplaats aan de rivier, en daarnaast de oude stenen boogbrug over de rivier de Juine. Duidelijk een plek met een hele lange geschiedenis.
Tegenover de brug is een wegkruis opgericht, met onder andere bloemen en een grote verzameling beeldjes van heiligen en souvenirs van bedevaartsplaatsen, zoals Lourdes.
Wij steken de oude brug over en wandelen dan aan de lage rivierzijde langs Ornoy-la-Rivière.

Naar Mesnil-Girault
Omdat het vervolg van de route over hooggelegen veldpaden door de heuvels gaat, moeten we vanuit Ornoy-la-Rivière eerst de vallei uit klimmen naar de hoger gelegen akkers in de heuvels. Tussen uitgestrekte akkers lopen we naar de kruising met de D721, vlakbij het dorpje Dhuilet.
Aan de overzijde van de D71 gaat het brede veldpad verder, tussen de akkers door. We merken dat we ook steeds meer zonnebloemen-akkers passeren. 

De grote gele zonnebloemen staan gericht op de zon, die zich overigens nog niet laat zien.
Een eindje verderop is een groot graanveld geoogst, en heeft men de grote strobalen hoog opgestapeld op de graanstoppels-akker. De muur van grote strobalen helt iets over naar ons veldpad.
We verlaten het veldpad en gaan verder over een asfaltweg naar Mesnil-Girault. Getuige de twee boven elkaar hangende komborden is Mesnil-Girault een buurschap van het nabijgelegen dorp Boissy-la-Rivière.
Twee hele grote oude boerenhoeves passeren we in het buurtschap, en een aanbieder van antiek; maar, er is vanmorgen geen teken van leven te bekennen hier in dit stille plattelandsplaatsje.
Voorbij Mesnil-Girault gaan we de veldpaden weer op.

Flora en fauna van Les Bois Galon
Vlak voordat we bij de D63 arriveren, krijgen we vanaf het veldpad een prachtig uitzicht over enkele zonnebloemen-akkers, met de bomen ertussen die langs de D63 staan. Een prachtig gezicht is dat: die groene bomen in een gele zee van zonnebloemen. 

Tussen zonnebloemen-akkers door lopen we naar de D63.
Aan de overzijde van de D63, naast het veldpad langs bos en akkers zien we veel en prachtige vlinders vliegen, onder andere bruine met witte vlekken op de vleugels.
De variatie qua landschap komt pas verderop, want dan lopen we de verschillende bospercelen in, die deel uitmaken van Les Bois Galon.
Daar lopen we langs bosranden, lopen we over een bospad dieper het bos in, doorkruisen het bos op een smalle plek, en wandelen dan over mooie graspaden tussen de akkers links en het bos rechts, in de richting van Puiselet-le-Marais.
Vlak vóór het dorp zien we twee reeën rustig foerageren in een graanstoppelveld. We staan achter de hoge struiken, dus ze kunnen ons niet zien, en gaan derhalve ongestoord verder met grazen. Een mooi moment om ze te observeren, te fotograferen en te filmen, hetgeen we doen.

Lunchen in Puiselet-le-Marais
We hebben tot nu toe bijna vier uren zonder pauze doorgelopen, dus zo langzamerhand is het meer dan nodig om te pauzeren en om enkele broodjes te eten. Als we bij de D136 komen, zien we rechtsonder diep in de vallei het dorp Puiselet-le-Marais liggen. We dalen de heuvel af, de vallei in, naar het valleidorpje dat we als tussendoel hadden voor een pauze. Bij één van de eerste huizen van het dorp zie ik in een hoek een oude waterput, niet meer in gebruik, bijna aan het zicht onttrokken door stenen, oud ijzer en overwoekerd door planten.
Tegen 12:00 uur komen we beneden aan in het dorp, na zo’n 17 kilometer onafgebroken te hebben gelopen. Tijd voor een welverdiende en ook nodige pauze. Maar is hier ook een geschikte plek om even te zitten? Jawel, want verderop in het dorp zien we aan beide zijden van de dorpsweg een abri  staan, met daarin een zitbank. We verlaten voor even de doorgaande route, nemen plaats op het bankje in de abri, en genieten dan van een heerlijke lunch in die abri. Het begint heel even heel licht te motregenen, met meer nevel dan motregen, maar dat deert ons hier in dit wachthokje niet. En bovendien zitten we in de luwte en is de temperatuur zo ongeveer 20-21 graden Celsius. Kortom, de abri is onze oase voor de lunchpauze van vandaag.

Dagbestemming Valpuiseaux
Ook nu weer moeten we hoog over de heuvels verder over de veldpaden tussen de akkers door. Dit betekent voor ons dat we de vallei weer uit moeten klimmen. Dat doen we met een flinke klim, en daarbij passeren we tijdens onze klim met name de oude Eglise Saint-Martin van het dorp.
Op de heuveltop rest ons niets anders dan wederom over de hoog  overgaande veldpaden tussen de akkers door naar onze dagbestemming voor vandaag te wandelen.
Er wordt niet veel geïrrigeerd op de akkers hier in de heuvels, maar nu passeren we wel een florissant maïsveld, dat momenteel met gebruikmaking van een geautomatiseerd waterslangsysteem wordt besproeid.
Vlak vóór Valpuiseaux verlaten we dit heuvelpad, om over het hellingpad langzamerhand af te dalen, de vallei in, naar het dorpje Valpuiseaux, waar we gisteren onze huurauto hadden gebracht. In Valpuiseaux lopen we in de richting van de dorpskerk, maar voordat we die bereiken, arriveren we al  om 13:00 uur op het dorpsplein, waar onze huurauto staat.
We stappen in, en rijden dan met deze auto terug naar Etampes, waar we onze andere auto afhalen.
Daarna rijden we met beide auto’s naar Buthiers, waar we de huurauto voor de komende nacht en dag parkeren, zodat die hier klaar staat als we hier morgen na onze etappe arriveren.
Tot slot rijden we met onze auto weer terug naar onze camping in Boulancourt, waar we ongeveer om 14:00 uur arriveren. De temperatuur is dan gestegen tot 24 graden Celsius, en de zon schijnt volop, maar we worden af en toe nog verrast door even een bui tussendoor. Later op de middag schijnt de zon heerlijk op de camping.
De Corona-crisis heeft hier qua bezetting van de camping wederom toegeslagen, want veel plekken op deze mooie eco-camping zijn ook dit jaar onbezet. Wel bestaat de populatie campinggasten uit een divers palet aan nationaliteiten, en mede door de samenstelling van jong en oud ervaren we deze camping als een zeker niet drukke, maar wel heel gezellige camping, die sowieso dat heerlijke vakantiegevoel geeft. Pelgrimeren en kamperen gaan prima samen.