 |
| Bij de Basiliek van het Heilige Hart Wiro, Plechemus en Otgerus in Sint-Odiliënberg |
De eerste 31 pelgrimsdagen
De eerste pelgrimstocht van Durkje en mij - van het Friese Sint-Jacobiparochie naar het Spaanse Santiago de Compostela - duurde 152 dagen, in de periode van 16 mei 2005 tot en met 21 oktober 2012. Daarna liepen we aansluitend nog vier dagen door naar het ultieme eindpunt van deze pelgrimage op Cabo Fisterra, op de West-Spaanse rotskust van de Atlantische Oceaan.
Van alle 156 pelgrimsdagen schreven we een verslag, dat in combinatie met de onderweg gemaakte foto's een bijzonder document is geworden van een al evenzo bijzondere pelgrimage. Vanaf dag 32 zijn alle dagverslagen in de loop van de jaren gepubliceerd op mijn (deze) weblog. De eerste 31 dagverslagen zijn hier nog niet gepubliceerd, omdat ik in die periode nog geen weblog bijhield.
Om toch het verslag van die hele pelgrimstocht op deze blog te kunnen lezen, ga ik met terugwerkende kracht nog de ontbrekende eerste 31 wandelverslagen op deze weblog plaatsen. Af en toe zal ik zo'n dagverslag hier publiceren. Vandaag ga ik daarmee verder, met het verslag van pelgrimsdag nummer 19, over het traject van Roermond naar Pey.
Van Sint-Jacobiparochie naar Santiago de Compostela
Pieterpad van Roermond naar Pey
Zondag 22 oktober 2006 – 21 km
Dag 19: 421,5 – 442,5 km
Wandeldriedaagse
We zijn op herfstvakantie in een vakantiehuis van Landal Green Park op Landgoed Aerwinkel in Posterholt, even ten zuidoosten van Roermond.
Onze oudste zoon Jan Wijbe is thuis gebleven, zoon Pieter is eergisteren wel met ons naar Posterholt gereden, en dochter Baukje arriveert vanavond nog met haar vriendin Caroline om de rest van de week ook bij ons te blijven.
We hebben besloten gedurende deze vakantieweek de laatste drie dagtochten van het zuidelijke, 2e deel van het Pieterpad te lopen, te weten de route van Roermond naar Maastricht.
Vandaag staat het eerste traject van deze drie dagtochten op het programma, zijnde de 10e etappe van het tweede deel van het Pieterpad, van Roermond naar Pey, in de gemeente Echt.
Het weer is vandaag prima: de hele dag droog en af en toe zonnige perioden; mooi herfstweer dus.
Roermond
Om 8.45 uur rijden we met de auto naar het NS-station van Roermond, waar we om 9.10 uur vertrekken.
Op het stationsplein en op het plein tegenover het stationsplein is het nog rustig op deze vroege zondagmorgen.
Een chauffeur in een bezemwagen en een bijgaande gemeentewerker zorgen ervoor dat het plein weer vroegtijds wordt schoongemaakt.
Een broodjeszaak is zojuist open gegaan en men sjouwt daar de tafeltjes en stoelen het terras op, opdat straks de broodjes weer over de toonbank zullen gaan.
We steken het plein over en wandelen door de lege winkelstraat (de Hamstraat) naar het Munsterplein, waar we aan onze linkerhand de grote Munsterkerk aantreffen.
Munsterkerk van Cuypers
We wandelen driekwart om de Munsterkerk heen, om aan de andere zijde van de kerk bij het standbeeld van architect Cuypers de Graaf Gerardstraat in te gaan.
Petrus Josephus Hubertus Cuypers is in 1827 geboren in Roermond en begon zijn carrière bij de restauratie van deze laat-romaanse, 13e eeuwse Munsterkerk.
Architect Cuypers is ook bekend vanwege het feit dat hij de architect is van het Amsterdamse Rijksmuseum en van het Centraal Station in Amsterdam, twee gebouwen van heel andere aard dan de 80 kerken waarvoor hij indertijd het ontwerp tekende.
Door enkele Roermondse centrumstraten komen we bij een kruispunt, waar we een monument ter nagedachtenis aan de Tweede Wereldoorlog passeren.
Roer
Via de rijksweg verlaten we aan de overzijde van de rivier de Roer de stedelijke bebouwing, om aan de zuidzijde van Roermond in het park van kasteel Hattem aan te komen.
In het park ontmoeten we enkele dauwtrappende joggers, die hier ook genieten van deze aangename zondagochtendrust.
Oorlogsverleden
Nog voordat we bij het kasteel arriveren, komen we bij het 'Nationaal Indië Monument 1945-1962' van Roermond.
Centraal staat hier een obelisk met een kroonduif: het symbool van Nieuw-Guinea.
Bij de obelisk is een fontein met karbouwenkoppen geplaatst.
Achter de obelisk staan achttien driehoekige zuilen van aluminium, verscheidene gedenktafels met plaquettes en een groot bronzen borstbeeld van generaal S.H. Spoor, de toenmalige bevelhebber van de Nederlandse strijdkrachten.
Er zijn meer dan honderd plaquettes geplaatst van alle krijgsmachtonderdelen van de toenmalige krijgsmacht.
De zuilengalerij bevat de namen van ruim 6.200 Nederlandse militairen die in het voormalige Nederlands-Indië of in Nieuw-Guinea zijn gesneuveld.
Hier en daar liggen kransen en bloemen ter nagedachtenis aan de overledenen van deze zo omstreden strijd.
Vredesdienst
Even verder komen we bij een ander belangwekkend monument.
Het is het 'Nationaal Monument voor Vredesoperaties', waarvan het opschrift op het gedenkteken luidt: “In dienst van de vrede”.
De plaquettes van dit monument bevatten de namen van al meer dan 160 militairen die sinds het begin van de Korea-oorlog in Nederlandse dienst van de Verenigde Naties zijn gesneuveld tijdens of als gevolg van vredesoperaties in Irak, Afghanistan, Eritrea, Libanon, enz., enz.
Ook de naam van de uit ons Friese Franeker afkomstige Steensma staat op één van de plaquettes.
Sergeant 1 M.D. Steensma van de Koninklijke Luchtmacht stierf op 10 mei 2004 in Irak; een gebeurtenis die ons nog vers in het geheugen staat.
Meer dan je lief is
Eén plaquette memoreert de militairen die zelfmoord pleegden (omdat zij na hun uitzending in geestelijke nood geraakten) met de volgende tekst: “Voor hen die door het werken aan de vrede gekwetst raakten en uit respect voor diegenen voor wie deze last te zwaar werd”.
Oorlog maakt dus altijd meer kapot dan ons allen lief is; laten we dus zoveel mogelijk leren van de lessen van het verleden.
Confronterend, maar ook volkomen terecht is het dat hier zelfs ook al de gesneuvelden van het nu lopende kalenderjaar staan vermeld.
Voor hun nabestaanden is ook hier nu dus al een aanwijsbare plaats om te rouwen en te gedenken; zij hoeven tenminste niet jaren te wachten op de tekst die bij het naastgelegen Indië-monument staat: “Ere wie ere toekomt”.
Alternatieve route
Na tweemaal letterlijk en figuurlijk stil te hebben gestaan bij de nagedachtenis aan deze en veel andere oorlogsslachtoffers, komen we weer in beweging, door voorbij kasteel Hattem het park te verlaten in de richting van de spoorlijn.
Hier volgen we een alternatieve route, omdat we nu te maken krijgen met de omleiding die in de route moest worden aangebracht wegens de huidige aanleg van de A73, hier ten zuiden van Roermond.
Hier steken we de spoorlijn en het tracé van de autosnelweg in aanleg over om in zuidelijke richting gaand Roermond nu achter ons te laten.
Een eindje verder - voorbij een minicamping - pauzeren we bij Linnerheide even op de plaats waar we het eerste deel van de 10e etappe van vandaag hebben afgelegd na 5,5 km.
Basiliek van de Heilige Hart Wiro, Plechelmus en Otgerus
Vlak voor het bosperceel van Het Boord gaan we in oostelijke richting verder.
Voorbij de hoeve Boschberg arriveren we dalend - naar het hier sterk meanderende stroomdal van de Roer - al spoedig in Sint-Odiliënberg, waar we achter en naast Priorij 'Thabor' van de Reguliere Kanunniken van het Heilige Graf te Sint-Odiliënberg dit Limburgse dorp binnen wandelen.
Parallel langs de rivier de Roer komen we bij het kerkplein van de plaatselijke basiliek, waar momenteel nieuwe bestrating wordt gelegd in het kader van de herinrichting van het centrum.
De basiliek van Sint-Odiliënberg ligt op het hoogste punt, op de Sint-Petrusberg, hoog verheven boven alle andere bebouwing, op dit restant van een rivierterras aan de Roer.
Deze 'Basiliek van de Heilige Hart Wiro, Plechelmus en Otgerus' (3 priesters) te Sint Odiliënberg is een voormalige abdijkerk in romaanse stijl, die in 1957 tot basiliek werd verheven, overigens in de 80er jaren van de 19e eeuw ook gerestaureerd door dezelfde architect Cuypers die wij eerder vanmorgen in Roermond al passeerden naast de Munsterkerk.
Geen bier, wel koffie
Op het Raadhuisplein arriveren we om 10.20 uur bij het dorpscafé, waar we op het bankje voor de gevel pauzeren.
Bij het café staat nog een grote witte feesttent, ter gelegenheid van het gisteren alhier gevierde Oktober(bier)feest.
Tien minuten later arriveert de caféhoudster, die ons voorziet van een heerlijke kop koffie met een stukje cake.
Daarna verlaten we Sint-Odiliënberg aan de zuidwestzijde over een zandweg, die verderop in het bos een smaller bospad wordt.
Montfort
Iets verder lopen we langs de bosrand, om daarna een bospad omhoog te nemen, dat ons in het bosperceel Het Sweeltje brengt.
Hier eindigt het tweede - 6 kilometer lange – deel van deze Pieterpad-etappe.
Tot hier hebben we dan 11,5 kilometer gewandeld.
Door Het Sweeltje en vervolgens door het open veld arriveren we na enige tijd in Montfort.
Voorbij de kerk van Montfort lopen we recht op een café af.
Daar pauzeren we op het terras vóór het café om een heerlijke kom tomatensoep met een broodje te eten.
We verlaten Montfort aan de westzijde bij de kasteelruïne van het voormalige jachtslot.
Boeren met plastic
Daarna wandelen we naar bosperceel Reigerhorst, waarna we een lang traject langs de bosrand lopen met aan onze linker- en later rechterhand het Grootbroek: een aaneenschakeling van veel glooiende akkers.
Daar passeren we ook een grote akker die bezaaid ligt met allemaal stukjes zwart landbouwplastic.
Het lijkt erop dat de boer rücksichtslos een geheel met landbouwplastic bedekte akker heeft omgeploegd.
De fragmenten landbouwplastic liggen in de grond, steken er deels boven uit, liggen los op de akker en zijn deels ook over het pad en de berm gewaaid van het zandpad waarover wij wandelen.
Omdat we niet weten hoe dit heeft kunnen gebeuren, rest ons niets anders dan dit vervuilde landschap met afkeuring te aanschouwen.
Dat dit zo nog gebeurt in 2006 ….. onbegrijpelijk!
Asperge en prei in de herfst
Aan de zuidzijde van een volgend bosperceel komen we aan bij het eind van het derde deel van onze etappe van vandaag.
Alweer 6,5 kilometer gelopen, waarmee onze stand vandaag op 18 kilometer komt.
Dan volgt weer een brede zandweg, dwars door de velden.
In de verte zien we de hoog doorgeschoten aspergeplanten, maar hier lopen we nog tussen twee grote akkers met prei door.
We lopen langs de oostzijde om dit akkercomplex van Het Leen heen naar Kranenbroek, een bosvijver waar veel dagjestoeristen, vooral ouders met kleine kinderen, genieten van de laaggelegen vijver en van het prachtige bos in herfsttooi.
Tussen Loose Kamp en Het Marissen lopen we door een bosperceel in de richting van Pey.
We pauzeren hier nog even en komen iets later dan al vrij snel aan in Pey, gelegen in de gemeente Echt.
Aangekomen in Pey, op de hoofdweg tussen Maria Hoop en Echt, bereiken we het eind van dit vierde deel van de etappe van Roermond naar Pey; alweer 3 kilometer afgelegd.
Totaal hebben we tot hier 21 kilometer gewandeld.
Hierna rest ons nog om vanaf deze plaats langs de hoofdweg door Pey en Schilberg naar het NS-station van Echt te lopen, waar we na nog eens 2 kilometer en daarna een kwartier wachten om 14.15 uur in de trein kunnen stappen, die ons weer naar Roermond brengt.
Uiteindelijk hebben we vandaag dan dus totaal 23 kilometer gelopen, waarvan 21 kilometer op ons pelgrimspad.
Het is de eerste van de serie van drie wandeldagen.
Een mooie tocht met prachtig weer in een mooi herfstlandschap.
Vanuit Roermond rijden we tenslotte weer met de auto naar Posterholt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten