 |
| De kaarsen branden vanmorgen op het liturgisch centrum voor alle overledenen |
Wij gedenken wie ons voorgingen
In onze Protestantse Gemeente van Stiens staan we als gemeenteleden elk jaar op de laatste zondag van het kerkelijk jaar stil bij de (namen van de) gemeenteleden die in het afgelopen kerkelijk jaar zijn overleden. Deze zogenoemde Memoriazondag vormt een bijzondere overgang vanuit het duister van alle verdrietige herinneringen naar het licht van Advent, met het Kerstfeest op de horizon.
Zo noemen we ook hier in Stiens vandaag de namen van alle 26 gemeenteleden die in het afgelopen kerkelijk jaar zijn overleden, en gedenken we ook van alle andere geliefden die ons ontvielen de namen die in onze harten staan geschreven.
Voorgangers van deze ochtendkerkdienst zijn pastoraal werkster Tine de Vries en domina Hinke Post-Knol. Hille de Haan is vandaag lector, en de muzikale begeleiding op het orgel en op de vleugel wordt verzorgd door Auke de Boer.
De gemeenteleden en ook alle gasten in de kerk worden van harte welkom geheten aan het begin de kerkdienst, en dan begint deze herdenkingsviering in een volle kerk. Op het liturgisch centrum staat de viertafel, waarop aan het eind van deze kerkdienst op Memoriazondag de 27 kaarsen branden, één voor iedere overledene en één extra kaars voor al die mensen van buiten onze gemeente, die wij hier vanmorgen niet noemen. Zo gedenken wij vandaag allen die ons in het afgelopen kerkelijk jaar ontvielen aan de dood.
Wij noemen de namen
In deze kerkdienst staan drie bijbellezingen centraal, uit Genesis over Abraham die zijn vrouw Sara begraaft, uit Koningen over Elisa die getuige is van het wegnemen van Elia, en uit Johannes over Maria en Johannes bij de aan het kruis stervende Jezus.
In de bijbelse traditie van het noemen van de namen van overledenen, noemt Tine de Vries achtereenvolgens alle namen en hun datums van geboorte en overlijden van de in het afgelopen jaar overleden 26 gemeenteleden. Ze doet dat in clusters van vijf namen. Elke keer na het voorlezen van weer vijf namen komen hun familieleden naar voren om één van de kaarsen voor hun geliefde overledene aan te steken aan de grote paaskaars. Daarna wordt die kaars op de liturgische viertafel geplaatst, om tijdens deze herdenkingsdienst te blijven branden.
In ons gezang mag lichten
We zingen met passie samen mooie liederen, met teksten die ons de hoop geven dat de dood bij God nooit het laatste woord heeft:
Zolang wij ademhalen, schept Gij in ons de kracht,
om zingend te vertalen, waartoe wij zijn gedacht.
Elkaar zijn wij gegeven, tot kleur en samenklank.
De lofzang om het leven, geeft stem aan onze dank.
Het donker kan verbleken, door psalmen in de nacht.
De muren kunnen vallen, zing dan uit alle macht.
God, laat het nooit ontbreken, aan hemelhoog gezang,
waarvan de wijs ons tekent, dit lieve leven lang.
Ons lied wordt steeds gedragen, door vleugels van de hoop,
het stijgt de angst te boven, om leven dat verloopt.
Het zingt van vergezichten, het ademt van uw Geest.
In ons gezang mag lichten, het komend bruiloftsfeest.
(Liedboek 567)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten