Pelgrimeren van Saugues naar Saint-Alban-sur-Limagnole

GR65 van Le Puy-en-Velay naar Montréal-du-Gers

Sentier vers Saint-Jacques-de-Compostelle; via Le Puy
Pelgrimeren van Saugues naar Saint-Alban-sur-Limagnole
Dinsdag 16 juli 2013 – 33 km.
Dag 3: 44 – 77 km.

Van Chazeaux naar La Sauvage

Vertrek vanaf de camping

Onze derde dagtocht begint vandaag in Saugues. Durkje en ik gaan vandaag de derde etappe van de Via Podiensis lopen; van Saugues naar Saint-Alban-sur-Limagnole, over een afstand van 33 kilometer. Het thema van deze etappe is volgens onze wandelgids: ‘Graniet alom’.

Bij de camping – aan de rand van het dorp – beginnen we onze dagtocht; op de plaats waar we gisteren onze wandeling beëindigden. Een metershoog houtsculptuur staat bij de rotonde waar we beginnen. Het is een pelgrimskunstwerk, waarin onder andere een Jacobsschelp en een pelgrim zijn verwerkt.

Iets buiten het dorp - als we de Seuge al zijn overgestoken - staat nòg een mooi houten kunstwerk; in dit geval van een metershoge pelgrim, die ons de weg wijst, naar een smal weggetje aan onze linkerhand. Dáárheen!

Le Pinet en La Clauze

Omdat het nog zo vroeg in de ochtend is, is het nog lekker fris buiten om te wandelen. Maar al spoedig wint de zon aan kracht en warmte en loopt de temperatuur snel op tot een maximumtemperatuur tussen de 25 en 30 graden Celsius.

Het eerste gehucht dat we na een eerste klim passeren, is Le Pinet. Bij één van de boerderijen in de bebouwde kom staat een groot houtsnijwerk van een Jacobsschelp.

We lopen verderop door een heerlijk koel bosperceel en arriveren daarna in de volgende plaats. Dit is La Clauze, een gehucht met een grote 13^e eeuwse toren, nog het restant van een oude burcht.

Le Falzet en Villeret-d’Apchier

Als we over een asfaltweg lopen vóór Le Falzet, zien we links van ons een boer op een tractor een groep koeien het veld in drijven. We lopen verder, en even later haalt hij ons in en rijdt hij het erf op van een boerderij. De bewoners van deze boerderij hebben hun boerderij en erf voor een deel ingericht voor de hier passerende pelgrims. Je kunt in deze boerderij-herberg overnachten; er is een terras en een winkel, waarin je streekproducten kunt kopen.

Het volgende dorp waar we doorheen wandelen, is Villeret-d’Apchier, een dorpje dat nogal behoorlijke hoogteverschillen kent. In het dorp steken we de D587 over en voorbij het dorp steken we de veel lager liggende beek La Virlange over.

Van Le Pin via Chanaleilles naar Chazeaux

Als we over een hoger gelegen heuvelpad langs de D587 lopen, passeren we op grote afstand het gehucht Le Pin en iets verder ook de boerenhoeve van Contaldés.

Vlak vóór het dorp Chanaleilles staat een horecagelegenheid aangekondigd, maar als we ter hoogte van dit dorp enkele honderden meters van het pelgrimspad afwijken om daar een kop koffie te gaan drinken, zien we in geen velden of wegen het aanbevolen café. We gaan maar weer terug naar het veel hoger gelegen pelgrimspad en vervolgen onze weg.

Dan komen we aan in het dorpje Chazeaux. Hier hebben we meer geluk, want midden in het dorp heeft een mevrouw een prachtig terras ingericht, waar we als enige gasten graag gebruik van maken. Ze serveert ons goede koffie met een heerlijk stuk perentaart. We hebben nu ook al meer dan drie uren zonder pauze gelopen, dus deze rustpauze hebben we alleszins hier en nu wel verdiend.

La Sauvage

Voorbij Chazeaux volgen mooie onverharde paden tussen heuvelachtig boerenland. Ook een kilometerslang traject door een bosperceel volgt. We behoeden twee Franse jongeren voor het niet nemen van een afslag. Deze dames zouden rechtdoor het bos in gaan, waar we eigenlijk rechtsaf moeten om via een stijgende helling als open plek in het bos in de richting van een karrenspoor te gaan.

Waar het bosperceel op houdt, splitst onze wandelroute zich in de GR4 en onze GR65. Wij gaan rechtsaf over de GR65 door een wijds landschap, waarin veel bloemensoorten rijkelijk bloeien. De Franse dames blijven ons op afstand volgen. We zien hen even later weer terug als we een rustpauze nemen bij de herenboerderij Le Sauvage, een oude hoeve die in het jaar 1217 in eigendom was van de Orde der Tempeliers. Momenteel is het boerenbedrijf ook een jeugdherberg en overnachtingsaccommodatie voor pelgrims.

De meisjes - en later ook twee andere jongedames - blijven hier ook even voor een lunchpauze; een Spaans pelgrimerend stel – dat we ook al eerder ontmoetten – gaat door op het pad voorbij deze boerderij.

Sint Jacob in de Sint Rochuskapel

Na onze pauze lopen we over een bosbouwpad naar de Margeride-pas van L’Hospitalet. Hier loopt ook de grens tussen het Franse departement Haut-Loire – dat we nu verlaten – en het departement Lozére, dat we nu binnenwandelen.

Over een asfaltweg passeren we eerst de Rochusbron – waar de Spaanse pelgrims van zojuist rusten – en vrij snel daarna komen we dan bij de Rochuskapel van Saint Roche. In de kapel zien we glas in lood-ramen met daarop voorstellingen van onder andere Sint Rochus, van Sint Jacobus en van een Jacobsschelp. Van de Rochuskapel kunnen we hier ook een stempel in onze pelgrimspaspoorten zetten.

Le Rouget

Vanuit het bos en na een veldpad parallel aan de D987 steken we bij Le Rouget deze verkeersweg over. Dan komen we door het dorpje Le Rouget, waarvan de meeste huizen zijn gebouwd van het voor deze streek karakteristieke rode zandsteen, dat hier in deze regio wordt gevonden.

Weer lopen we kilometers lang over mooie wandelpaden parallel aan de D987. Als het pad weer uitkomt op die D987 lopen we over deze asfaltweg naar Saint-Alban.

Saint-Alban-sur-Limagnole

Vanuit het hoger liggende deel van dit stadje wandelen we langs de ‘Chemin de Saint-Jacques-de-Compostelle’ naar het lager liggende stadscentrum. Daarbij passeren we een psychiatrisch ziekenhuis, de VVV en het oude kasteel.

In de kerk Saint-Alban bekijken we onder andere het glas in lood-raam met de voorstelling van Sint Jacobus.
Daarna vervolgen we onze route naar de buitenkant van Saint-Alban-sur-Limagnole, waar we op het terras van een café plaatsnemen voor een kop thee. De vrouw die ons bedient, belt voor ons een taxi, die ruim een half uur later arriveert.

Dode Zee-rollen

Net als we weg gaan, worden we aangesproken door een Franse, die getrouwd is met een Spanjaard. Ze wonen in België, en omdat ze hoorde dat we uit Nederland komen, vertelt ze dat ze jarenlang in Nederland – in Groningen - hebben gewoond, waar haar man werkte bij de Rijksuniversiteit Groningen. Hij is theoloog en gespecialiseerd wetenschapper op het gebied van de Dode Zee-rollen. Enkele dagen geleden waren ze nog aanwezig bij de opening van de grote tentoonstelling over de Dode Zee-rollen in het museum te Assen.

We hebben helaas weinig tijd om met elkaar door te praten, want de taxichauffeur staat al klaar, die ons tenslotte terug rijdt naar onze camping in Saugues.