Woensdag 2 juni 2010Tegen tien uur loopt een bedrijfshulpverlener in het opvallende hesje door het brede gangpad van onze werkplek in het Haakgebouw van Stenden hogeschool te Leeuwarden. Haar boodschap is duidelijk en resoluut: onmiddellijk het pand verlaten en verzamelen op het parkeerterrein achter het Haakgebouw.
De aanwezige collega's volgen de aanwijzingen op. Ze verlaten al dan niet met jas en/of tas hun werkplek en gaan via de trap naar beneden, waar ze naar de uitgang worden verwezen. Bij de uitgang en een eindje verder op het parkeerterrein staan weer andere collega-bedrijfshulpverleners om ons te wijzen waar we ons dienen op te stellen in afwachting van nadere berichtgeving.
Het is prachtig weer, dus het is ook beslist geen straf om even buiten te verblijven. Als we zo'n tien minuten buiten hebben gestaan, horen we dat in het Haakgebouw het ontruimingsalarm vervaarlijk klinkt. Ons wachten in de open lucht wordt veraangenaamd door een bedrijfshulpverlener die met een doos vol Raket-waterijsjes bij de collega's langs loopt om hen te trakteren op een ijsje. Die traktatie wordt door de wachtende collega's zichtbaar gewaardeerd.
Na zo'n twintig minuten wordt het sein gegeven dat we weer naar binnen mogen. Dat betekent het einde van de ontruimingsoefening. Gedurende de hele oefening heb ik geen wanklank gehoord, integendeel, ik heb de stellige indruk dat men dit wel als een gezellige onderbreking van het werk heeft ervaren, gezien het feit dat er bij het uitgaan, het wachten en het terugwandelen een gezellige sfeer hangt, waarin je ook weer eens even met collega's pauzeert, die je anders niet of soms af en toe even ontmoet en spreekt. Zo is de oefening niet alleen een nuttige, maar ook een sociale happening.
Ongeveer tien minuten later hebben we het werk weer hervat en keert de rust weer terug op de werkvloer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten