Pelgrimeren van Palaiseau naar Longpont-sur-Orge

Donderdag 22 juli 2021
 

Duidelijke wegwijzer voor pelgrims in Palaiseau

Pelgrimsroute van Parijs (F) naar Santiago de Compostela (S)
Via Turonensis van Parijs naar Saint-Jean-Pied-de-Port (GR655)
Van Palaiseau naar Longpont-sur-Orge
Donderdag 22 juli 2021 – 18,5 km.
Dag 2: 28,1 – 46,6 km

Vroege start in Palaiseau
De wekker wekt ons om 6:00 uur in onze hotelkamer van Aparthotel Adagio in Palaiseau.  
Na het ontbijt checken we uit en verlaten we dit hotel om 7:00 lopend. Een mooie vroege start op deze prachtige ochtend. En bovendien is de naam van het hotel ‘Adagio’ (betekent: een langzaam comfortabel tempo) ook wel een suggestie of stille hint als opdracht voor onze wijze van wandelen vandaag.
Het is vanmorgen nog lekker fris, bij een helder blauwe lucht. Het belooft vandaag wederom een warme dag te worden. De zon schijnt de hele dag, en de temperatuur loopt vandaag op tot zo’n 27 graden Celsius tijdens onze etappe.  De wind waait vanmorgen nauwelijks. We hebben vandaag een aangenaam warme wandeldag, vooral ook omdat het later op de dag licht begint te waaien.

Spoorzoeken naar de afsplitsing
Als we het hotel hebben verlaten, wijzen de metalen Jacobsschelpen op het trottoir ons de weg.
Maar ten zuiden van de campus staat een wegwijzer, die ons erop wijst dat de pelgrimsroute van de GR655 hier rechtsaf gaat, en niet linksaf, zoals de wandelgids ons toont. Onze versie van de wandelgids (2013) laat zien dat de afsplitsing van de westroute (via Chartres) en de oostroute (via Orléans) ten zuiden van het treinstation van Lozère ligt. Gisteren hebben we echter gezien dat de oostroute al eerder begon, en nu concluderen we dat dus ook de afsplitsing van de westroute al eerder op het traject ligt, namelijk hier net voorbij het hotel.
Op dit punt gaat de nieuwe westroute rechtsaf en de oude route linksaf. Je moet dus wel goed beseffen wat je doet en wat dat betekent als je één van beide richtingen kiest.
Wij hebben er gisteren voor gekozen om in verband met de locatie van onze overnachtingsplek de klassieke route via Lozère te lopen, dus we gaan nu linksaf. Het zou best eens zo kunnen zijn dat we daar nog oude wegwijzers vinden van de oorspronkelijke route. En dat blijkt ook het geval te zijn, want iets verderop treffen we al de eerste oude wegwijzer aan. Die blijven we volgen over een smal bospad.

Afdaling met omleiding
Maar het zit niet mee, want op de plek waar de betonnen trappen ons naar beneden, naar Lozère zouden brengen, staan hekken en borden, die duidelijk maken dat we hier niet naar beneden mogen vanwege betonstort-werkzaamheden. We besluiten deze keer toch maar de omleidingsroute te volgen, en kunnen dan al enkele honderden meters verderop via een oude betontrap de heuvel afdalen. Waarschijnlijk staan hier geen omleidingswegwijzers omdat de huidige GR655-route hier nu officieel niet meer langs gaat.
Aan de voet van de heuvel komen we bij het treinspoor uit. Met onze navigatie zien we dat we het treinstation van Lozère zojuist al hebben gepasseerd toen we nog boven op de heuvelrug liepen. Daarom wandelen we langs het spoor terug naar het treinstation van Lozère.
Daar arriveert net een trein, en wij kunnen via de hoge stalen stationsbrug  over de trein en de sporen heen naar de ander zijde van de sporen.
Zo komen we uit op het voormalige splitsingspunt van de west- en oostroute van de GR655. Wij gaan hier oostwaarts.

Langs de Yvette naar en door Villebon sur Yvette
Zoals we al vermoedden, zijn de oude wegwijzers van de voormalige route nog goed zichtbaar, dus we kunnen vrij eenvoudig de juiste afslagen pakken om de route letterlijk ‘volgens het boekje’ te volgen. Door enkele woonstraten wandelen we Palaiseau uit, want kennelijk zijn we zonder het te (kunnen) zien van Lozère al weer overgegaan in Palaiseau.
In dit conglomeraat van Parijs loop je overigens zomaar van de ene plaats in de andere plaats, en dat gebeurt ook hier. Waar we aan de ene zijde van het riviertje de Yvette de plaats Palaiseau uit lopen, wandelen we aan de overzijde van de Yvette de plaats Villebon sur Vilette binnen.
Eerst volgen we door een parkachtig stedelijk gebied de loop van het riviertje de Yvette. Verderop gaat het dan weer door woonwijken, waar de bewegwijzering voor ons ook prima is.
Als we Villebon sur Vilette uit lopen, gaan we het viaduct op waarmee we over de drukke A10 (de Aquitaine) heen lopen.
Iets verder moeten we dan ook nog de D59 oversteken.
Op dat kruispunt is een prachtig kleurrijk kruispunt gecreëerd, met veel bloemen en met een soort toren die geheel is omkleed met platgeslagen wijnflesdoppen in allerhande kleuren. Het kleurt dit drukke kruispunt sprookjesachtig. 

Even later lopen we Villebon-sur-Vilette op een andere plaats nogmaals uit.

Villedieu en Saulx-les-Chartreux
We gaan nu een veldpad op, dat tussen allerlei akkers door loopt. Een boer is verderop aan het werk in een veld vol met bloeiende courgetteplanten. Langs het pad ligt een akker waarop peterselie wordt verbouwd. We lopen naar het buurtschap Villedieu.
Als we naar en door Villedieu lopen, komen er dicht na elkaar voortdurend grote verkeersvliegtuigen over ons heen. Waarschijnlijk stijgen ze op van het Parijse vliegveld Orly, want ze vliegen hier nog laag over.
Als we het buurtschap Villedieu uitlopen en achterom kijken op het kombord, dan zien we dat dit gehucht wordt aangegeven met de plaatsnaam Saulx-les-Chartreux. Waarschijnlijk maakt het buurtschap deel uit van dat dorp.

De rotsen van Saulx in het Forêt Dominiale du Rocher de Saulx
Langs een manege lopen we het dorp uit. Een paardenmeisje loopt aan de andere kant van de weg, en gaat het erf van de manege op. Even later passeren we een garage midden in het veld. Bij een groot ijzeren hek staan drie jongemannen te wachten om het terrein op te mogen. Tijdens onze passage opent de garagehouder het hek aan de binnenzijde en laat hij de drie jongemannen het terrein op. Dat zijn vast en zeker drie automonteurs die hier vandaag aan het werk gaan.
Verderop gaan wij het bos in. Dat is het langgerekte Forêt Dominiale du Rocher de Saulx. Een mooie route over een prachtig slingerend dalend en stijgend bospad volgt. Waar bomen zijn omgevallen, moeten we soms even bukken om er onderdoor te kunnen gaan. De ondergrond bestaat op veel plekken uit zand. Als ik stil blijf staan, wordt ik belaagd door een groot aantal steekmuggen, dus ik probeer boven de kritische snelheid te komen en te blijven, waarmee ik ze grotendeels op afstand houd. Dat lukt niet geheel, dus ik kom later met de nodige jeukbulten op armen, handen en schouder het bos uit.
Pas aan het eind van het lange bosperceel begrijpen we waarom dit bos zo heet, want dan passeren we pas namelijk de rotsformaties van de rotsen van Saulx.

Ballainvilliers en Villiers-sur-Orge
Al vrij snel nadat we dit geologisch rijke bos hebben verlaten, wandelen we Ballainvilliers binnen. We komen op een bedrijventerrein binnen, dat ligt aan een belangrijke doorgaande autoweg. Recht vóór ons staat een restaurant van McDonald’s, dus als we geluk hebben dat die nu al open is, kunnen we daar een kop koffie drinken.
En we hebben geluk, want het lijkt gesloten en er zijn geen klanten binnen, maar wij kunnen er wel in. Met een sterk kopje espresso-koffie voorzien we in de gewenste cafeïne-boost van vandaag. Het is weinig, maar wel genoeg.
Met de nodige lussen lukt het ons - geleid door wegwijzers - op de juiste zijde van een drukke verkeersweg te komen aan de overzijde van de autoweg. We moeten daar dan nog wel een eind over een parallelweg langs de weg lopen, maar even later mogen we die weg achter ons laten, en gaat de route verder over een stil veldpad tussen de akkers door.
De route voert ons dan naar Villiers-sur-Orge. Aan het eind van een smal pad passeren we een opslagplaats in de openlucht waar allerhande oude voertuigen staan, zoals een combine, oldtimers, tractoren en roestige landbouwwerktuigen. Het is er een zootje op dit terrein.
Vervolgens gaan we door een woonwijk van Villiers-sur-Orge, en daarna gaan we het dorp al weer uit bij het voetbalveld.

Longpont-sur-Orge
Vanaf het buurtschap Le Perray volgt een mooie groene route door een parkachtig landschap, waar we ook veel andere wandelaars en fietsers ontmoeten. Op een gegeven moment houdt op een T-kruising de bewegwijzering op, maar een stel  wandelaars bevestigt dat wij de goede richting hebben gekozen, namelijk richting Longpont-sur-Orge.
We passeren het plaatsnaambord van Longpont-sur-Orge, hetgeen bevestigt dat we goed zitten.
Nu volgt een mooie laan met bomen langs het riviertje de Orge. Ons pad brengt ons uiteindelijk in de richting van de basiliek van Longpont-sur-Orge, die ons door het wandelend stel al werd voorzegd zojuist. 

Voordat we afbuigen naar links moeten we vlak langs de tegen het open veld staande basiliek lopen.
Het laatste stuk in zuidelijke richting loopt tussen twee grote bosvijverpartijen door.

Terugreis door Parijs en via Chantilly
Nu moeten we opletten, want hier ergens willen we onze etappe van vandaag beëindigen, om vanaf de doorgaande route naar het treinstation van Saint-Michel-sur-Orge te lopen. We hadden namelijk uitgezocht dat daar een rechtstreekse trein terug gaat naar Parijs.
Langs de tennisvelden en het zwembad en over de doorgaande hoofdweg gaan we Saint-Michel-sur-Orge binnen.
Dan hoeven we alleen maar tot het eind van de hoofdstraat te lopen, om aan te komen bij het treinstation.
Het hele stationsgebied wordt momenteel vernieuwd, inclusief het stationsgebouw. We kunnen wel een treinkaartje kopen in de ticket-automaat, en hoeven dan maar zo’n 20 minuten te wachten op de volgende trein van 11:43 uur naar het centrum van Parijs.
We stappen uit bij het ondergrondse station aan de zuidkant van de Seine, en lopen dan de eerste Seine-brug over. Rechtsvóór ons zien we dan weer de Notre Dame in de steigers en onder de reusachtige hijskraan. Gisterochtend was het nog stil in Parijs, maar nu zo rond het middaguur is het een drukte van belang in de Parijse binnenstad. Door de lange Rue Saint Martin lopen we van de Seine naar het treinstation Paris Gare du Nord. Daar kopen we treinkaartjes voor de terugreis naar station Chantilly-Gouvieu, en na enig wachten in de trein zoeven we in zo’n half uur van Parijs naar Chantilly, waar we gisteren onze huurauto hebben achtergelaten op het parkeerterrein van het treinstation. Met de auto rijden we dan naar Saint-Leu d’Esserent, waar we eerst nog even langs de warme bakker gaan voor brood; en tot slot rijden we dan terug naar onze camping.