 |
| Opklaringen boven het Gelderse Montferland |
13
De pelgrimstocht van Durkje en mij van Sint-Jacobiparochie naar Santiago de Compostela, en iets verder door naar Cabo Fisterra duurde 152 + 4 = 156 dagen. Met enige berekening had dat ook wel in 150 dagen gekund.
Wij zijn er op uit getrokken, naar buiten getreden, en ontdekten onderweg steeds meer dat je gaandeweg ook een reis naar binnen maakt, een innerlijke reis. Die reis naar binnen kun je sturen door elke dag een tekst ter bezinning mee te nemen, die je dan wandelend en/of rustend overdenkt. Durkje en ik hebben dat niet gedaan.
Maar daar hoeft het niet bij te blijven.
Ik ben opnieuw op reis gegaan.
Deze denkbeeldige tocht is een reis van Psalmen, van één Psalm voor elke pelgrimsdag. Een avontuur met de vraag wat het verbinden van de volgende Psalm aan de volgende Pelgrimsdag op je wandeling naar binnen van je vraagt, en wat het je heeft geschonken als je wandeling met God en met elkaar ten einde is.
Een inleiding op deze Psalmenpelgrimage schreef ik in mijn blog van 16 januari 2015.
Nog steeds nieuwsgierig naar onze bestemming, en bovenal naar wat deze weg ons brengt, wandel ik vandaag verder op deze denkbeeldige Psalmenreis met Psalm 13 op Pelgrimsdag 13.
Leestip
Hieronder staat eerst een weblink naar ons wandelverslag van deze Pelgrimsdag.
Daaronder staat een weblink naar deze Psalm, met de bijbeltekst van de 'Nieuwe Bijbelvertaling' (NBG 2004).
Onder de Psalm staan altijd de tussenkopjes van de 'Bijbel in Gewone Taal' (NBG 2014).
Ultreia!
Van Doetinchem naar Spijk
Vergeet mij niet, Heer
Heer, ik vertrouw op u
Donkere wolken
Deze dertiende pelgrimsdag van Doetinchem naar Spijk begint grijs en grauw, zonder enig teken van zonneschijn voor nu of later vandaag. In Nederland kennen we dit weer maar al te goed; zo'n donkere lucht, die je bepaald niet het gevoel geeft dat het op afzienbare termijn veel beter zal gaan worden. Je vraagt je af of dit weer uitzichtloos is, en misschien maak je je wel zorgen over de mogelijkheid dat dit weerbeeld ook nog eens zomaar verslechtert en je door de weergoden met wind en regen wordt afgestraft tijdens je buitendag.
Onze 13e voettocht op het pelgrimspad vindt plaats op Pinkstermaandag, een dag nadat we in vuur en vlam zijn gezet door het Pinksterfeest, de maandag waarop je toch liever de kentering van zon en licht beleeft, dan het grijs en grauw van een zwaar oerhollands wolkendek.
Opklaringen
Het duurt even, maar deze kentering komt uiteindelijk wèl op deze Pinkstermaandag. 's Middags breekt de zon af en toe door het wolkendek, en warmen we ons in het volle licht aan de warmte van de zon.
De zon heeft ons niet vergeten, onze teleurstelling omtrent het grijze weer slaat om in een vreugdevolle triomf van helder zonlicht. De zon bleek toch door de wolken heen te breken.
En wij?
Wij zien in de ochtend die weersverbetering nog niet, tot nader order berustend in wat het weer nu is; maar daarentegen opgewekt als de zon zichtbaar triomfeert, en om ons heen de natuur als het ware gaat jubelen en zingen in het stralende zonlicht.
Dan zal ik vrolijk zingen
Deze dertiende pelgrimsdag sluit qua weer als metafoor wel aan bij de thematiek van Psalm 13, zij het dat de problematiek van psalm 13 meer impact heeft.
De psalmist David vraagt zich middels deze psalm in de duisternis van zijn leven af hij nog wel bij God in beeld is. Kennelijk ziet de dichter daar geen teken van. De wolken van zorg en verdriet belemmeren het zicht op licht en vreugd. David wil graag in het volle licht komen te staan, bevrijd van schaduw en duister, want dan pas kan en zal hij triomfantelijk juichen dat niet de dood het laatste woord heeft, maar dat bij God het overleven overwint.
Geloof en vertrouwen gaan bij de psalmist hand in hand, en als de lucht dan opklaart en je weer zicht krijgt op Gods onmisbare liefde, is er volop reden om te jubelen en God lof te zingen.
Heer,
geef ons licht en lucht,
dan kunnen wij de lofzang gaande houden;
ontneem ons nimmer dat gezang.
Kijk, luister en zing mee: PSALM 13
Geen opmerkingen:
Een reactie posten