Pelgrimeren van Moissac naar Saint-Antoine

GR65 van Le Puy-en-Velay naar Montréal-du-Gers

Sentier vers Saint-Jacques-de-Compostelle; via Le Puy
Pelgrimeren van Moissac naar Saint-Antoine
Zaterdag 3 augustus 2013 – 30 km.
Dag 18: 418 – 448 km

Vanuit de boomgaard uitzicht over het dal van de Tarn en de Garonne

Gewenning aan wandelen bij 30+

Onze 18^e dagtocht begint vandaag in Moissac. Durkje en ik gaan vandaag de 18^e etappe van de Via Podiensis lopen; van Moissac naar Saint-Antoine, over een afstand van 30 kilometer. Het thema van deze etappe is volgens onze wandelgids: ‘In Gascogne’.

Omdat de poort van onze camping in Moissac pas om 7.00 uur ’s morgens open gaat, starten we vandaag iets later dan gisteren. Na de dagtemperatuur van 36 graden Celsius van gisteren, is de temperatuur gisteravond en vannacht wel iets naar beneden gegaan, maar toch is het vanmorgen om 7.00 uur nog 22 graden Celsius. Gelukkig is het enigszins bewolkt en waait er de hele dag af en toe een verfrissend briesje, dus ondanks het feit dat het vandaag met 30 graden Celsius warm is om te wandelen, valt het ons mee met hoeveel gemak we vandaag de zon en de temperatuur weerstaan tijdens onze lange wandeling. Na de afgelopen hete wandeldagen met temperaturen die ’s middags oplopen tot 38 graden Celsius, is er bij ons wellicht al sprake van enige gewenning aan 30+ temperaturen.

Over het jaagpad Moissac uit

Om ongeveer 7.15 uur verlaten we de camping, om met de auto naar een parkeerterrein vlakbij het treinstation te rijden. Daar begint tegen 7.30 uur onze wandeling naar Saint-Antoine.

Eerst steken we via een brug het zijkanaal van de rivier de Garonne over, om vervolgens langs het jaagpad van dit zijkanaal Moissac te verlaten. We ontmoeten op het jaagpad verschillende wandelaars, fietsers en pelgrims.

Wie hoog klimt, krijgt grootse vergezichten

Voorbij de sluis van L’Espagnette gaan we over het kanaal om aan de overzijde van de parallel liggende N113 een stevige klim naar het gehucht Marianne aan te gaan tegen de heuvelhelling, die het rivierdal van de Garonne aan de noordzijde begrenst.

We krijgen daarbij prachtige vergezichten over het dan veel lager liggende vlakke rivierenlandschap van de Tarn en van de Garonne.

Tijdens deze heuveltocht moeten we op een gegeven moment een stuk van de doorgaande asfaltweg afsnijden, met als gevolg dat we eerst een diep dal in moeten en daarna dat dal aan de andere zijde weer even steil als tijdens de afdaling uit moeten. Dat betekent een behoedzame afdaling, gevolgd door een vermoeiende klimpartij.

Aan de overzijde van het dal ligt dan wel weer de beloning van de mooie uitzichten.

Boudou en Bourdailles

Vervolgens gaan we door het dorp Boudou. De plaatselijke kerk is gesloten, dus we kunnen direct het dorpje weer uit.

Via een mooi veldpad en bospad en daarna via een lange steile klim over een bospad komen we weer boven op een heuvelrug ter hoogte van het gehucht Bourdailles. Als we over de heuvelkam verder lopen, hebben we direct rechts van ons prachtig geelgekleurde akkers vol zonnebloemen, en als contrast een heel eind verder de twee koeltorens van de electriciteitscentrale van Golfech.

Een Duitse pelgrim vertelt in Frankrijk over pelgrimeren in Polen

Na ongeveer drie uren wandelen, lopen we het dorp Malause binnen. Dit dorp hadden we als koffiepauzeplek op het oog. We kunnen bij de plaatselijke kruidenierswinkel onze drinkvoorraad weer aanvullen, en bij het café krijgen we een heerlijk pittige kop koffie voorgeschoteld.

Op het moment dat we weer verder zullen gaan, komen de twee Duitse pelgrims uit Trier aanlopen. Zij gaan hier ook koffie drinken, en omdat het voor hen vandaag de laatste wandeldag is, wisselen we nog enkele contactgegevens uit over pelgrimages. De ene pelgrim is van origine Pools, en hij is goed op de hoogte van de Poolse pelgrimswegen, waarover hij ons graag de nodige informatie geeft. Dan nemen we afscheid; we hebben elkaar de rest van de dag ook niet meer gezien.

Het jaagpad tussen Malause en Pommevic

Met achter ons en vóór ons enkele wandelaars en pelgrims steken we buiten Malause weer het zijkanaal van de Garonne over.

Enkele kilometers jaagpad langs het parallelkanaal volgen nu. We lopen heerlijk in de schaduw van grote platanen, die aan beide zijden langs het kanaal staan.

Ter hoogte van het dorpje Pommevic verlaten we het jaagpad om via een nieuwe brug eerst het zijkanaal van de Garonne over te steken, en direct daarna het veel bredere en nieuwe kanaal van Golfech.

Dopen in Espalais met water uit de Jacobsschelp

Een lange route langs een redelijk druk bereden asfaltweg volgt aan de overzijde van het Canal de Golfech. Deze doorgaande weg voert ons naar het dorp Espalais, dat aan de rivier de Garonne ligt.

In een kapel van de kerk van Espalais tref ik een mooi tafereel aan van Johannes de Doper die Jezus Christus doopt met water, dat hij boven het hoofd van Jezus uitschenkt uit een Jacobsschelp.

Dan is ook het moment aangebroken dat we via de lange brug over de brede rivier de Garonne gaan. We willen nog een eindje verder, omdat we in het volgende dorp onze lunchpauze willen hebben.

Pittoresk en muzikaal Auvillar

Aan de overzijde van de Garonne, lopen we door het benedenstadje Le Port van Auvillar. Pittoresk is de weg die we hier gaan. Prachtige oude gevels en rondom de huizen mooi bloeiende planten.

Maar om in de bovenstad van Auvilar te komen, moeten we even flink klimmen over de asfaltweg. En dat is alleszins de moeite waard, want al snel komen we onderaan de oude burchtmuur, waarna we langs een mooi vakwerkhuis het stadje verder in lopen.

En dan loop je een sprookjesachtig mooi stadscentrum binnen, met op het marktplein met haar arcades rondom een schitterende ronde markthal, die van het jaar 1824 dateert.

We krijgen bij de VVV een pelgrimsstempel in onze pelgrimspassen en daarna lopen we door naar de kerk Saint-Pierre. Maar die kunnen we niet in, want door de openstaande kerkdeur zien we dat hier een huwelijksinzegening plaatsvindt, compleet met orkest en koor, dat uitbundig mooi speelt en zingt.

We gaan dan maar even naar het uitzichtspunt van Auvillar, vanwaar we een schitterend uitzicht krijgen over de Garonne en haar riviervallei.

Op het marktplein drinken we een kop thee, ondertussen aangenaam muzikaal onderhouden door een klein Duits orkest, dat momenteel repeteert in de markthal. Wat een sfeer in dit stadje!

Van Auvillar naar Bardigues

Het is jammer om zo rond het middaguur dit mooie stadje te verlaten, maar ja, we moeten wel weer door, want we hebben nog zo’n twee uren wandelen te gaan.

We verlaten Auvillar door de poort van de mooie oude klokkentoren, de Tour de l’Horloge.

Ten zuiden van Auvillar gaan we onder de autosnelweg A62 door.

Daarna volgt een lange en eentonige en bovenal hete tocht over een brede asfaltweg naar het dorpje Bardigues.

Aan de rand van Bardigues komen we langs het Chateau de la Motte. Op het landgoed staat een groot aantal auto’s geparkeerd. Tussen Auvillar en Bardigues was ons al een groot aantal auto’s gepasseerd met inzittenden, die keurig gekleed waren, dus we vermoeden dat het hele bruiloftsgevolg van de kerk van Auvillar hier nu op het landgoed van Chateau de la Motte een deel van deze huwelijksdag zal doorbrengen.

Buiten Bardigues lopen we langs een boerderij, waar op het erf op dekkleden grote partijen knoflook ligt te drogen in de zon. Twee vrouwen zitten in de opening van een loods knoflook te sorteren.

Feest in Saint-Antoine

Na nog een uurtje wandelen over asfalt, bospad en veldpaden komen we aan in de plaats van onze bestemming voor vandaag: Saint-Antoine.

Alles wordt in dit kleine dorpje in de centrale straat en op het evenemententerrein in gereedheid gebracht voor het tweedaagse dorpsfeest van vandaag en morgen.

We bezoeken de plaatselijke kerk, waar we in een nis een reliek uit de 15^e eeuw kunnen bekijken.

Wij nemen plaats op het terras van café de Coquille, om te genieten van een koel drankje. Ondertussen belt de cafébaas voor ons een taxi, die ons straks naar Moissac terug zal brengen.

Van de cafébaas krijgen we nog een mooi stempel – met zijn uitleg erbij – in onze pelgrimspaspoorten.

Op het moment dat we op het caféterras verpozen, komt ook een Frans pelgrimerend gezin voorbij, met vijf kinderen. De vader vertelt ons dat hij in januari van dit jaar nog in het UMCG in Groningen was in het kader van een samenwerkingsrelatie van de academische ziekenhuizen van Lille (waar hij werkt) en van Groningen (waar hij op werkbezoek was).

Terug naar Moissac

Na ruim een half uur arriveert onze taxi, die ons in rustige gang weer terugrijdt naar Moissac.

We zien terug op een mooie wandeldag, waarin we de 30 kilometer in 7 uren hebben afgelegd.