Pelgrimeren van Saint-Antoine naar Lectoure

GR65 van Le Puy-en-Velay naar Montréal-du-Gers

Sentier vers Saint-Jacques-de-Compostelle; via Le Puy
Pelgrimeren van Saint-Antoine naar Lectoure
Maandag 5 augustus 2013 – 24 km.
Dag 19: 448 – 472 km

Uitgestrekte vergezichten over het heuvelachtige landschap van de Gers

Saint-Antoine

Onze 19^e dagtocht begint vandaag in Saint-Antoine. Durkje en ik gaan vandaag de 19^e etappe van de Via Podiensis lopen; van Saint-Antoine naar Lectoure, over een afstand van 24 kilometer. Het thema van deze etappe is volgens onze wandelgids: ‘Het land van de meloenen’.

Omdat de poort van onze camping in Moissac om 7.00 uur ’s morgens open gaat, starten we vandaag iets later dan normaal. Het is vanmorgen om 7.00 uur nog 22 graden Celsius en die temperatuur loopt vandaag tijdens onze wandeling op tot 31 graden Celsius. Ook vandaag is het evenals gisteren later op de dag enigszins bewolkt en waait er de hele dag af en toe een verfrissend briesje.

Via de autosnelweg A62 rijden we van Moissac naar Saint-Antoine. Daar starten we met onze etappe rond 7.45 uur.

Gekleurde dekens over de akkers van de Gers

We zijn inmiddels de regio ‘Gers’ binnengelopen. Dit is een landstreek met uitgestrekte akkers met vooral maïs, graan, zonnebloemen en meloenen. Al direct buiten Saint-Antoine kunnen we genieten van de uitgestrekte vergezichten over het heuvelachtige landschap van de Gers. De zonnebloemen hebben hun bloemen gedraaid naar de zon, en de prachtige ochtendkleuren zorgen voor een prachtig tafereel van een gele deken van zonnebloemen over de heuvels rondom ons.

Flamarens

Vlak voordat we het dorp Flamarens in komen, passeren we een huis, waar men een tafel langs het pelgrimspad heeft opgesteld met flessen water en wat fruit. Je wordt uitgenodigd om ervan te nemen; en een ‘donativo’ – een kleine vrijwillige bijdrage – is altijd welkom.

We lopen Flamarens binnen en gaan direct via de ruïne van de oude gotische dorpskerk en het door particulieren gerestaureerde 15^e eeuwse kasteel. De restauratie van de oude kerk is zichtbaar begonnen, maar er zal nog heel veel moeten worden gedaan om deze ingestorte kerk weer te herstellen.

Bij het ijzeren wegkruis verlaten we Flamarens.

Jacobus en zijn schelpen in Miradoux

Bij de boerenhoeve Gauran gaan we de velden weer in. Tussen de akkers gaan we door dit glooiende landschap, genietend van het sprookjesachtige om ons heen.

Na twee uren lopen, komen we aan in Miradoux. Hier willen we een koffiestop houden, en dat lukt gelukkig ook bij een plaatselijke winkelier, die een koffieautomaat in zijn winkel heeft, en enkele terrassets op het plein vóór zijn winkel. We kopen koffie en pelgrimsansichtkaarten bij de winkelier en bezoeken na deze koffiepauze de openstaande kerk van Miradoux, die binnen een beeld van Sint Jacobus heeft, en die buiten tegen de kerkgevel een sculptuur van drie Jacobsschelpen heeft.

Daarna verlaten we Miradoux.

Oude ruïnes en een nieuwe smile

Ook nu weer gaan we over prachtige veldpaden, tussen graanakkers, en ook akkers waar alleen nog de graanstoppels staan na de oogst.

Op enige afstand passeren we de opvallende kasteelruïne van Gachepouy.

Nog weer iets verder passeren we een andere kasteelruïne; allemaal tekens van een ver verleden, uitgebeeld in de laatste resten van wat eens de zo trotse muren en torens waren van een sterk kasteel.

We lopen langs een veld met zonnebloemen. Iemand die hier vóór ons al langs kwam, heeft van een grote zonnebloem direct langs het veldpad een smile gemaakt; een grappig gezicht, en een kleine verrassing in dit zo uitgestrekte land.

Castet-Arrouy

In dit gebied zijn speciaal voor wandelaars smalle bermpaden gemaakt, waardoor wandelaars en pelgrims niet over asfalt hoeven te lopen. Over dergelijke bermpaden wandelen we naar het dorp Castet-Arrouy. We komen het dorpje binnen door een prachtig oud smal straatje, waarin de bewoners de huizen hebben versierd met klimop en met bloeiende planten. Een fleurig straatje is zo het resultaat.

Lunch te velde

We lopen verder door dit mooie agrarische landschap en passeren achtereenvolgens de boerenhoeves van La Peyronelle en Barrachin. Ter hoogte van die tweede boerderij kunnen we langs een brede beek uitrusten op twee liggende betonnen electriciteitsmasten, die hier in de schaduw onder een rij bomen liggen. We eten en drinken, zodat we na deze lunch weer gesterkt en uitgerust verder kunnen.

Vrij snel na deze rustpauze komen we langs de boerenhoeve Samatan.

Meloenenoogst

Door het veld en door een klein bosperceel lopen we naar de huizen van het gehucht Pitrac. Hier krijgen we overduidelijk te zien dat we het land van de meloenen binnen zijn gekomen. Links van ons is men bezig kleine meloenen te oogsten. Grote kisten met meloenen worden van het land afgevoerd voor de verkoop. Langs de weg bij boerderijen, in marktkramen en in supermarkten vind je hier volop meloenen uit deze streek in de verkoop.

Op de plaats waar we de N21 oversteken, staat ook zo’n marktkraam met groente en fruit van lokale boeren. Het is volop oogsttijd in deze streek.

De halve kathedraaltoren van Lectoure

Aan de overzijde van de N21 lopen we over een heuvelkam. Daar krijgen we voor het eerst een prachtig zicht op de stad Lectoure, waar we vandaag naar toe lopen. Heel markant steekt de bijzondere toren van de kathedraal van Lectoure boven alle bebouwing uit. En dan te bedenken dat deze kathedraaltoren vroeger twee keer zo hoog is geweest, toen de spits er nog op stond, en het nog één van de hoogste kerktorens van Frankrijk was.

Lectoure

Voorbij de ommuurde begraafplaats lopen we de stad Lectoure binnen bij het grote rode kruis. Door de middeleeuwse straatjes lopen we stijgend naar het stadscentrum, waar de immense kathedraal van dit stadje staat. We bezoeken rond 13.45 uur de kathedraal, waarin we onder andere een mooi beeldje van Sint Jacobus vinden.

De VVV-medewerker wijst ons de locatie van de plaatselijke camping en regelt dat we naar het kantoor van het plaatselijke taxibedrijf kunnen gaan, om daar een taxi te krijgen, die ons terug kan rijden naar Saint-Antoine. Een ambulancechauffeuse in uniform krijgen we toegewezen, die ons vlot weer terugbrengt naar onze auto en caravan in Saint-Antoine.

De Nederlandse enclave van La Romieu

Omdat de camping bij Lectoure ‘complet’ (vol) blijkt te zijn, rijden we met onze auto en caravan verder langs de route die we nog moeten lopen. We vinden een kampeerplek op een camping in La Romieu. Tot onze verbazing is die grotendeels bezet door Nederlandse kampeerders, wat weer een geheel andere sfeer geeft dan de Franse campings met overwegend Franse kampeerders, waarop wij doorgaans verblijven.