Pelgrimeren van Lauzerte naar Moissac

GR65 van Le Puy-en-Velay naar Montréal-du-Gers

Sentier vers Saint-Jacques-de-Compostelle; via Le Puy
Pelgrimeren van Lauzerte naar Moissac
Vrijdag 2 augustus 2013 – 28 km.
Dag 17: 390 – 418 km

Vanuit het beekdal van de Barguelonne naar Durfort-Lacapelette

Vroeger starten dan gebruikelijk

Onze 17^e dagtocht begint vandaag in Lauzerte. Durkje en ik gaan vandaag de 17^e etappe van de Via Podiensis lopen; van Lauzerte naar Moissac, over een afstand van 28 kilometer. Het thema van deze etappe is volgens onze wandelgids: ‘De abdij der duizend monniken’.

Omdat er voor vandaag weer een hoge temperatuur wordt voorspeld, staan we een uur eerder op, om dat uur eerder met onze wandeling te beginnen; ook al omdat we vandaag een lange route hebben. Om 5.15 uur worden we wakker van de wekker en om 6.45 uur rijden we de camping van Lauzerte af, nadat we de caravan reisklaar hebben gemaakt.

Lauzerte

We rijden vanaf de camping naar de hooggelegen burcht van Lauzerte, waar we om 6.55 uur klaar staan voor vertrek.

Via het prachtige kerkplein met haar arcades gaan we dwars door het stadscentrum op pad. Door de middeleeuwse straatjes gaan we over verschillende etages de plaats Lauzerte uit, waarbij de helling steiler wordt naarmate we verder van het stadscentrum verwijderd raken.

In het dal aan de voet van de heuvel waarop Lauzerte is gebouwd, steken we achtereenvolgens via bruggetjes drie beken over, waaronder de Lendou. Achteromkijkend hebben we steeds een mooi uitzicht op de hooggelegen middeleeuwse stad.

Omhoog naar de duiventil en omlaag naar de kapel

Vanuit het beekdal volgt vóór ons een behoorlijke klim bij de heuvel op. Boven aan de heuvel staat het oude landhuis Le Chartron. In de overtuin van het landhuis staat een bijzonder mooie duiventil, gebouwd in vakwerkstijl, op vier stenen pilaren, met daarop paddenstoelvormige verbredingen, waarop de pigeonnier (want zo noemt men ze hier) is gebouwd. De verbredingen moesten indertijd voorkomen dat kleine roofdieren (zoals ratten en marters) bij de duiven zouden kunnen komen.

In het dal verderop (Combe de Miel; ofwel Honingdal) passeren we de romaanse kapel Saint-Sernin.

Durfort-Lacapelette

Via stijgende en dalende paden en weggetjes door bos en open veld wandelen we langs de boerenhoeve Parry, door het dal van de beek de Barguelonne langs de boom- en wijngaarden naar de Auberge de l’Aube Nouvelle.

Na de eerste 2,5 uren wandelen, arriveren we in onze eerste halteplaats, waar we koffie willen drinken, in Durfort-Lacapelette, een plaatsje op de kruising van de D2 en de D16.

We drinken een kop koffie op het terras van het plaatselijke café, daar onderwijl nader kennismakend met de twee Duitse pelgrims uit Trier, die we gisteren onderweg ook al even hebben gegroet. Het is hun voorlaatste pelgrimsdag voor dit jaar, want voorbij Moissac gaan ze overmorgen vanuit Auvillar weer naar huis, om volgend jaar vanuit Auvillar verder te pelgrimeren.

Asfalt, beekdal en hellingbos parallel aan de D16

Voorbij Durfort-Lacapelette maken we een behoorlijke omweg langs La Bayssade en door Saint-Martin-de-Durfort, om te voorkomen dat we al te lang langs de D16 zouden moeten lopen.

We lopen over een prachtig veldpad door een mooi ruig beekdal. Daarna staat ons weer een klim bij een steile helling op te wachten. Aan de voet van de helling ontmoeten we de twee Duitse pelgrims weer, die eerst een pauze willen houden, alvorens ze de klim aangaan. Wij gaan door, over een mooi bospad bij de helling op, goed oppassend voor de kleine afgezaagde boomstammetjes in het bospad, en af en door een smalle doorgang van enkele bomen die men op dit bospad heeft laten staan.

Van Carbonnières naar Gal-de-Merle

Zo langzamerhand wordt het voor ons beiden ook de hoogste tijd om ergens een lunchpauze te houden. Rusten, eten en drinken zijn alle drie een vereiste om met voldoende kracht en plezier zo’n dagtocht te maken.

We lopen over mooie natuurpaden en passeren de boerenhoeve Carbonnières, waar we voor dit jaar weer de eerste parasoldennen in de tuin zien staan. Maar geen zitplaats hier in de buurt, dus maar verder naar het volgende gehucht. Ook bij de kerk en het kerkhof van het buurtschap Espis lukt het niet een geschikte schaduwrijke pauzeplek te vinden, dus wederom gaan we door.

Ondertussen zien we links vóór ons het immens brede en vlakke rivierdal liggen van de rivieren de Garonne en de Tarn.

We hebben al geruime tijd over een hooggelegen heuvelrug gelopen, maar daar komt vanaf het gehucht Gal-de-Merle een eind aan.

Moissac

We dalen af naar een smal bruggetje over een beek en dan staan we ineens voor de drukke D957. En als we dan naar links kijken, zien we tot onze verrassing al het plaatsnaambord van Moissac staan.

Bij de entree van Moissac ligt een minirotonde, met daarop een silhouet van twee zoekende pelgrims, gemaakt van cortex-staal. Achter de rotonde is een watertappunt, waarachter we heerlijk in de schaduw van onze lunchpauze kunnen genieten, in de wetenschap dat we al binnen de bebouwde kom van Moissac zijn.

Na deze pauze volgen we de route van de GR65 door Moissac. Daarbij steken we de spoorweg over en dan komen we in het oude centrum van Moissac. We lopen langs de kloosterkerk Saint-Pierre om bij het treinstation een taxi te zoeken, die ons terug kan brengen naar Lauzerte.

Uiteindelijk vinden we in het centrum van Moissac bij het zijkanaal van de Garonne een taxichauffeur, die voor ons regelt dat wij een uurtje later vervoerd kunnen worden naar Lauzerte.

Vanuit Lauzerte rijden we dan met onze auto en caravan naar Moissac, waar we voor de komende dagen een kampeerplaats krijgen op de camping van Moissac, die ligt op het eiland in de rivier de Tarn.