Pelgrimeren van Col du Béal naar Col des Supeyres

Pelgrimsroute van Vézelay (F) via Le Puy-en-Velay (F) naar Santiago de Compostela (S)

Van de Via Lemovicensis naar de Via Podiensis (GR13 & GR3)

Verbindingsroute van Vézelay naar Le Puy-en-Velay

Pelgrimeren van Col du Béal naar Col des Supeyres

Woensdag 30 juli 2025 – 14,5 km lopen & 35,1 km fietsen.

Dag 18: 307,8 – 322,3 km

 

Lunchpauze in de bergen tussen Col du Béal en Col des Supeyres

Verbindingsroute voor pelgrims van Vézelay naar Le Puy-en-Velay

Tijdens onze eerste pelgrimage van Durkje en mij wandelden we van 2005 tot en met 2012 van het Friese Sint-Jacobiparochie (NL) via het Franse Vézelay over de klassieke Franse pelgrimsroute van de Via Lemovicensis naar het Spaanse bedevaartsoord Santiago de Compostela.

Tijdens onze tweede pelgrimage van Durkje en mij wandelden we van 2011 tot en met 2015 van het Franse Le Puy-en-Velay over de klassieke Franse pelgrimsroute van de Via Podiensis wederom naar het Spaanse bedevaartsoord Santiago de Compostela.

Dit jaar (2025) gaan we de verbindingsroute voor pelgrims lopen van de Via Lemovicensis naar de Via Podiensies, van Vézelay zuidwaarts naar Le Puy-en-Velay. Die pelgrimsroute heeft volgens de pelgrimsgids van Francois Lepère - ‘Chemin de Compostelle de Vézelay au Puy-en-Velay’ (2024) - een lengte van 452 kilometer, door Lepère in 17 etappes beschreven via de GR13 & GR3. Wij zijn van plan deze verbindende pelgrimsroute in 24 etappes te lopen.

Eerst fietsen van Col des Supeyres naar Col du Béal

Vandaag wandelen we daarvan de 18e etappe, van Col du Béal naar Col des Supeyres, over een etappe-afstand van 14,5 kilometer.

Voordat we die etappe gaan lopen, fietsen we eerst van Col des Supeyres naar Col du Béal, over een afstand van 35,1 kilometer.

De wekker wekt ons om 5:45 uur in onze caravan op de Municipal Camping la Rambaud van het Franse bergdorpje Saint-Anthème, waarnaar we eergisteren zijn verkast.

Na het ontbijt verlaten we de camping om 7:05 uur, en rijden we met de auto – met er achter op het fietsenrek onze fietsen – van Saint-Anthème  naar Col des Supeyres, waar we onze auto parkeren tegenover het pannenkoekenrestaurant op de col. Dan fietsen we vanaf de Col des Supeyres naar Col du Béal, waar we onze fietsen stallen tussen het restaurant en de gîte op de col. Het fietsen over deze grote afstand in de bergen ging lang goed, maar niet lang genoeg, want ruim een kilometer vóór aankomst op de col was het afgelopen met de acculading van mijn e-bike, en zat er niets anders op dan de laatste 1,2 kilometer de fiets bij de col op te duwen. 

Bij vertrek vanaf de Col du Béal is het zo koud dat we een extra jas aantrekken, de helmmuts onder de fietshelm opzetten, en handschoenen dragen tijdens het fietsen. En dan nog is het buitengewoon koud als we met flinke snelheid enkele kilometers lang vanaf de col de berg af zoeven. Als we later klimmen, doen we de jassen en de handschoenen uit, en de helmmuts gaat ook af. Zo gaat het heerlijk koel verder bergopwaarts.

Het is vanmorgen 8 graden Celsius als we vertrekken. Het is bewolkt, en fris in de bergen.

De temperatuur stijgt vandaag door de enkele zonnige perioden naar zo’n 17 graden Celsius tijdens onze etappe. Het weer is stabiel bewolkt met zonnige perioden, en het blijft droog. Aan het eind van de etappe wordt de lucht nogal dreigend, maar er komt gelukkig geen onweer en geen regen. Het een prima temperatuur en weer om hiermee te wandelen.

Vroege start op een gezellige col in afwachting van de Tour de France Femmes

Als we de fietsen op de Col du Béal stallen, is het tien uur. We willen graag een kop koffie in het col-restaurant drinken, maar die vlieger gaat niet op, want dit restaurant gaat pas om 11:00 uur open. Dan probeer ik of we in de gîte koffie kunnen drinken, want er staat op deze overnachtingsherberg voor passanten dat de gîte open is. Conclusie is dat deze ook is afgesloten. Dan zit er niets anders op dan op een picknickbank op de col onze meegenomen koffie te drinken, en er alvast een eigen broodje bij te eten. 

Zo vroeg in de ochtend is het al gezellig druk. Omdat morgen de Tour de France Femmes (voor vrouwen) deze col passeert, staan er nu al veel campers geparkeerd om dat spektakel van dichtbij mee te maken. De camper-eigenaars staan gezellig met elkaar te praten, en dan komt er een vrachtwagen aangereden, die hier en daar grote rood-witte plastic zakken neersmijt in de berm. Hierin zitten de stropakken die de fietssters morgen moeten beschermen tegen gevaarlijke palen, bermmuurtjes en andere obstakels in, op of bij het wegdek.

Om 10:20 uur beëindigen we onze koffiepauze op de col, en gaan we op stap voor de volgende etappe, die vandaag de hele dag een bergetappe is.

Col de la Chamboite (1.500 m)

Tegenover het col-restaurant gaan we een breed bergpad op.

Op de bergweide grazen koeien, die op ons af komen, als we ons even beraden op onze navigatie (uit drie opties) van vandaag. Daarna lopen we langs de koeien bergopwaarts.

Enkele minuten later lopen we langs de airstrip, want op het langgerekte grasveld naast ons kunnen kleine vliegtuigen landen en opstijgen.

Als we een tijdje hebben geklommen, en achterom kijken, zien we Col du Béal in de diepte liggen, dus we zijn nu al tot veel grotere hoogte geklommen dan die van de col waarop we vertrokken.

We maken de lange klim naar de nog hogere Col de la Chamboite. 

Op deze hoogte zien we de wolken recht voor ons langstrekken van rechts naar links. De bergen in de verte zijn door de wolken aan ons zicht onttrokken.

Er waait overigens een stevige, gure, vochtige wind, dus het is nogal fris om hier over de bergpaden te lopen. We zijn goed gekleed, dus dat deert ons niet. En bovendien hebben we voldoende extra warme kleding bij ons om dat aan te trekken als het hier hoog in de bergen plotseling nog kouder, stormachtig en/of regenachtig gaat worden.

Op het bergpad gaat het alsmaar hoger, totdat we boven de wolken op het bergpad lopen.

Links en rechts van het bergpad staat prachtige flora, waarvan onder andere de paarse heide volop in bloei staat.

Langs het smalle bergpad staan lange palen opgesteld, opdat wandelaars en mountain bikers ook na sneeuwval het bergpad goed kunnen volgen. 

Omdat we al boven de wolken lopen, krijgen we helder zicht op de Col de la Chamboite hoog vóór ons.

Om 11:35 uur zijn we over de top gegaan van deze Col de la Chamboite.

Militair radarstation op Pierre-sur-Haute

Nu gaan we verder door in een nagenoeg rechte lijn langs de hoge palen. 

Zo’n tien minuten later passeren we de skilift op de berg. We zijn nu op een hoogte van zo’n 1.600 meter.

We zijn dan al klimmend in de buurt gekomen van Pierre-sur-Haute. Boven op die hoogte staat een militair radarstation, dat door de wolken af en toe aan ons zicht wordt onttrokken.

Maar de wind waait behoorlijk hard, en dan is het even later zo helder dat we de radartorens goed kunnen zien.

Naast het militair gebied zijn twee werkmannen bezig een nieuw wildrooster te bouwen. Het eerste beton ligt in de bekisting, en één van de Fransmannen vraagt of wij ook een afdruk van een wandelstok in het beton achter willen laten. Dat doen we maar niet, want dan blijft er vast en zeker een laag beton aan de wandelstokken hangen. De man bedoelde het natuurlijk ook als een grapje.

Wij lopen langs de bekisting en gaan verder.

Over een breed steentjespad lopen we halfrond om het militaire terrein heen.

Rochers de la Chapelle

Rechts van het pad zien we de rotsen van Rochers de la Chapelle midden op de bergweide.

Als we over een bergkam gaan, groeten we een boer, die hier met zijn schaapshond op een quad naar boven is gereden, en die op dit moment tussen de schapen loopt om die schapen van zijn kudde te inspecteren. 

Als we op deze hoge plek achterom kijken, zien we het militair radarstation heel helder boven op Pierre-sur-Haute staan.

In de overgang van de ene grote bergweide naar de volgende bergweide, gaan we over een nieuw wildrooster, van het type dat de werklui van zojuist nu bezig is te bouwen. Verderop zullen we nog een aantal van zulke forse wildroosters passeren.

Rechts zien we net onderaan de berghelling de stenen bergkapel, die op grote afstand gemakkelijk te herkennen is vanwege het kruis dat er bovenop staat.

Plat de la Richarde 

Om 12:30 uur zijn we op de hoogte van La Richarde aangekomen, op een hoogte van 1.495 meter.

We slaan linksaf en gaan over de Plat de la Richarde, op een hoogte van 1.504 meter, over een hoogvlakte in dit berggebied. 

Hier gaat het voort over een smal bergpad, met achter ons nog steeds het radarstation van Pierre-sur-Haute goed te zien.

Zo langzamerhand wordt het ook wel tijd voor onze lunchpauze, dus we gaan op zoek naar een geschikte plek om even zittend te pauzeren.

Die lunchpauzeplek vinden we op een waarlijk prachtige plek, uit de wind achter een partij rotsen, waarbij we in de luwte te midden van veel heide en andere bloeiende bergflora met veel insecten een heerlijk plekje op grote rotskeien vinden om te pauzeren.

Daarbij hebben we het uitzicht vóór ons over de vallei en de volgende bergrug waar we straks doorheen en overheen zullen lopen.

Nederlandse ruiters op het Franse bergpad

Om 13:20 uur gaat het gevoed en gelaafd weer verder, eerst bergafwaarts over een steenachtig pad tussen velden heide aan weerszijden van het bergpad.

Vóór ons het slingerende en omhoog gaande bergpad, met erboven de eerste tekenen van een dreigende wolkenlucht. 

We horen ineens mensen praten in de verte, en dan zien we over de heuvelkam heen een groep ruiters onze kant op komen over het bergpad. 

Naderbij gekomen, blijken het vijf Nederlandse jonge dames te zijn, die hier door de bergen vandaag een rijtour te paard maken.

Col des Supeyres

We blijven alsmaar het brede pad volgen, er rekening mee houdend dat we goed moeten opletten waar dit pad zich splitst, want dat is de plek waar straks de route van de GR3 linksaf gaat, en de pelgrimsroute volgens onze gids van Francois Lepère rechtsaf gaat.

Om 14:00 uur op deze T-splitsing aangekomen, geven de wegwijzers duidelijk aan dat we hier rechtsaf moeten gaan om naar de Col des Supeyres door te lopen, ons eindpunt van vandaag. De dreiging van donkere wolken neemt toe, maar het weer verandert niet.

Op dit dalende bergpad richting Col des Supeyres loopt links van ons een kudde koeien te grazen.

Wij blijven dit lange en brede pad volgen, totdat dit halfverharde pad overgaat in een asfaltweg langs een bergrug met dicht op elkaar staande planten. 

Organic Maps geeft aan dat we die strook zouden moeten kruisen naar de col, maar het prikkeldraad verhindert dat, en je kunt zien dat het vroegere pad al grondig is overwoekerd, dus het is beslist niet de bedoeling dat we hier rechtdoor de oversteek maken. 

Daarom volgen we linksom de asfaltweg, die ons ook naar de Col des Supeyres leidt, waar we om 14:40 uur arriveren, na een wandeling van zo’n vier uren en een kwartier.

Tegenover de Crèperie stappen we in onze auto, en dan rijden we terug naar Col du Béal, waar we onze fietsen afhalen, om tot slot terug te rijden naar onze gemeentelijke camping in Saint-Anthème.

Morgen gaan we niet lopen, want dan is Durkje jarig, en vieren we haar verjaardag op een ingelaste rust- en feestdag.