Pelgrimsroute van Sevilla (S) naar Santiago de Compostela (S)
Vía de la Plata van Sevilla naar Astorga
Van Villafranca de los Barros naar Torremejía
Zaterdag 29 maart 2025 – 27,0 km.
Dag 9: 168,8 – 195,8 km.
 |
| Kitty fotografeert ons in't prille ochtendlicht net buiten Villafranca de los Barros |
Spaanse Vía de la Plata
Vanuit het zuiden van Spanje lopen verschillende Spaanse pelgrimsroutes naar Santiago de Compostela.
Eén van die aanlooproutes die Durkje en ik in 2024 richting Santiago de Compostela al liepen, is de zogenoemde ‘Camino Mozárabe’, die begint in Almería, en dan ongeveer 630 kilometer noordwestelijker eindigt in Merída, waar de Camino Mozárabe aansluit op de ‘Vía de la Plata’, die bij Astorga in het noorden van Spanje aansluit op de Camino Franchés, richting Santiago de Compostela.
Durkje en ik hebben ervoor gekozen om dit jaar (2025) te beginnen met de Vía de la Plata, ook vanuit het zuiden van Spanje, en ook richting Santiago de Compostela. De ‘Vía de la Plata’ is de ongeveer 680 kilometer lange pelgrimstocht van Sevilla naar Astorga.
Vandaag lopen we daarvan onze 9e etappe, over een afstand van 27,0 kilometer, van Villafranca de los Barros naar Torremejía. We dalen daarbij van ongeveer 410 naar 300 meter hoogte.
Vertrek vanuit het Pensión La Marina in Villafranca de los Barros
Om 6:00 uur gaat onze wekker af in Pensión La Marina in Villafranca de los Barros, waar wij vannacht hebben overnacht. Voor zover ons bekend, was er naast ons nog slechts één andere pelgrims die hier heeft overnacht, namelijk de Spaanse pelgrim met zijn grote hond; overigens een aardige en behulpzame jonge man zonder vaste woon- of verblijfplaats.
Om 6:30 uur ontbijten we in het restaurant beneden in ons pension. Ons lunchpakket voor onderweg hebben we dan in de hostalkamer van onze boodschappen van gisteren al gereed gemaakt voor vandaag.
Om 7:30 uur verlaten we onze zeer basale driepersoons pensionkamer.
We lopen vanuit het pension aan de N-630 eerst de stad weer in, richting centrum. Daarbij kruisen we één van de twee rambla’s van de stad. De wanden ervan zijn bespoten met graffity.
Aan een winkeldeur hangt een poster van het naderende Paasfeest van Semana Santa 2025, dat in Spanje altijd groots – en ook binnenkort weer - wordt gevierd.
Dan pakken we de doorgaande route op bij de kerk in de stad.
Twee politieagenten zijn rond het kerkplein bezig om dranghekken te plaatsen en om met papieren achter de ruitenwissers van auto’s de aanstaande parkeerverboden aan te kondigen. Vanaf 15:00 uur mag hier in de binnenstad niet meer worden geparkeerd voor het naderende festival van San Isidro.
Achter de kerk zijn twee straatvegers bezig om het trottoir schoon te vegen; wat wellicht ook te maken heeft met de komende festiviteiten.
Bij de tweede kerk die we passeren, is een klein speeltuintje.
Kleasterklanken op de Camino de Almendralejo a Ribera del Fresno
Dan zien we de Britse pelgrims Kitty & John een eind vóór ons lopen.
We volgen hen op de uitvalsweg de stad uit.
In de berm staat een grote cactus.
We halen John & Kitty in en lopen een eind met zijn vieren verder.
Even later lopen John & Kitty achter ons. Enkele malen ontmoeten we boeren met hun tractor. Er wordt momenteel druk op het land gewerkt, dus met al die tractoren is het bedrijvig in het open veld.
We worden ingehaald door een boer op een tractor, waar we op de splitsing van paden in noordoostelijke richting verder gaan ter hoogte van El Chaparral.
Dan volgt een lang recht stuk door een uitgestrekt landschap van akkers.
Dit pad verlaten we rond 9:00 uur, om dan de kaarsrechte Camino de Almendralejo a Ribera del Fresno op te gaan; ook al weer zo’n breed steentjespad tussen eindeloze akkers.
Tijdens deze kilometers beluisteren Durkje en ik al doorwandelend de Kleasterklank van dominee Hinne Wagenaar van Nijkleaster in Hilaard, waarmee we al luisterend enkele kilometers wandelend verder pelgrimeren met bijbellezingen, gebed, overdenkingen en mooie muziek. Mooi is het dat de Kleasterklanken van het Friese Nijkleaster hier op de eindeloze hoogvlakte van de Extremadura in Spanje klinken. Een waarde(n)vol meditatief moment op die 27 lange kilometers van onze pelgrimsetappe van vandaag op de Vía de la Plata.
Aan het eind van dit pad kruisen we de Arroyo de Bonhabal.
Ondertussen passeerden we ook de Spaanse pelgrim en de Italiaanse pelgrim Rosanne, die bij een rustplek van Rosanne met elkaar in gesprek zijn.
Koffie op de hoogvlakte
We maken een richtingswijziging, want nu gaan we ter hoogte van de Dehesa de Villagorde pal naar het noorden, ook over al weer zo’n breed steentjespad.
Zo langzamerhand willen we graag een koffiepauzemoment hebben, om ook even een broodje te eten. Op een eerste verhoging in het landschap vinden we geen geschikte zitplaats, maar daar waar ons pad de BA-013 kruist, staat tot onze grote verrassing een prachtige natuurstenen picknickset. Daarop nemen we plaats voor onze koffiestop om 10:30 uur, na de eerste drie uren aaneengesloten gelopen te hebben.
Even later komen de Britse pelgrims John & Kitty ook aangelopen. Ze komen bij ons zitten, en dan volgt een gezellige koffiepauze voor vier op dit kruispunt van brede landpaden midden op de hoogvlakte.
Dit is overigens de plek waar je linksaf kunt slaan als je niet in één dag de hele tocht van 27 kilometers kunt of wilt maken naar Torremejía. Vanaf dit punt kun je dan namelijk nog enkele kilometers in westelijke richting lopen, naar de stad Almendralejo, om daar te overnachten. Dan kun je morgen vanuit Almendralejo naar Torremejía lopen, en knip je de lange etappe in tweeën.
We zagen zojuist overigens al een tweetal pelgrims die kant op lopen, en zo kan het natuurlijk ook.
Nog meer Britse pelgrims op weg naar Torremejía
Na onze gezellige koffiepauze blijven Kitty & John nog even zitten, en gaan wij verder in noordelijke richting.
Als we om 11:30 uur de EX-212 naderen, zien we van links twee pelgrims vanuit de richting van Almendralejo aan komen lopen.
Precies tegelijk zijn we met zijn vieren gearriveerd op de kruising van de Vía de la Plata en de EX-212. Het blijkt een Brits pelgrimsstel te zijn, dat inderdaad heeft overnacht in Almendralejo. We hadden hen nog niet eerder ontmoet, want zij liepen steeds een dag vóór ons. Maar omdat zij nu onze etappe in tweeën knippen, voegen zij zich nu in onze community van pelgrims die van Villafranca de los Barros in één keer naar Torremejía lopen. Ze vertellen dat ze gisteren geen enkele pelgrim hebben gezien, dus ze zijn verrast dat ze ons hier ontmoeten. We vertellen hen dat er op dit moment toch zeker wel tien pelgrims deze etappe lopen, dus ze zullen vandaag allicht nog anderen van deze stoet pelgrims ontmoeten. Als het niet onderweg is, dan wel in de overnachtingsaccommodatie van de komende nacht.
Hun wandeltempo is lager dan die van ons, dus ze volgen ons op weg naar Torremejía.
Olijfgaarden en wijngaarden
Op de lange rechte steentjesweg wandelen we op dit traject voornamelijk door olijfgaarden en wijngaarden. De wijnstokken moeten nog uitbotten, dus daar is nog geen groen te zien.
In de olijfgaarden wordt gesnoeid, en hier en daar steken rookpluimen op waar in de olijfgaarden het snoeiafval wordt verbrand.
Links komen we langs een gecombineerde akker, waarop lange rijen olijfbomen staan, met steeds tussen twee rijen in, drie rijen van wijnstokken. Die wijnstokken staan op dit moment in een zee van paarsbloeiende kruiden, dus een heel mooi schilderachtig gezicht van natuurlijke kleuren en vormen.
Van een steentjespad een graspad op
Om 12:40 uur zijn we op een verhoging van de hoogvlakte als we in de verte de eerste gebouwen zien van Torremejía. We moeten nog wel een heel eind lopen, maar het einde is letterlijk in zicht.
Links en rechts van het steentjespad wordt ook hier gewerkt in de olijfgaarden en wijngaarden. Er wordt gespoten en geploegd en geëgd.
Om 13:00 uur als we op en over een hoogte komen, krijgen we Torremejía nog beter prominent in zicht.
We dalen nu af naar een spoorlijn, waar we even parallel aan lopen.
Daar waar een spoorviaduct is, zien we dat er geen water door deze onderdoorgang stroomt, dus dat betekent dat we het pelgrimspad hier onder het spoor door kunnen volgen.
Aan de andere zijde van het spoor gaan we een eindje bij het talud omhoog, omdat daar bovenin een smal veldpad over een hogere rug door het veld gaat in de richting van Torremejía.
Nu lopen we na al die kilometers eens niet over een steentjespad, maar over een graspad.
Dat pad gaat verderop over in de breder karrenspoor, en dat bredere pad gaat bij de rand van de bebouwing over in een ruig steentjespad langs het bedrijventerrein van Torremejía.
Overnachten in Hostal Milenium in Torremejío
Tegen de rand van de bebouwde kom is een boer bezig een stukje land om te ploegen.
In het dorp aangekomen, volgen we de route naar de pelgrimsherberg.
We moeten even de navigatie checken om te bekijken waar we de doorgaande pelgrimsroute tijdelijk moeten verlaten om naar ons Hostal Milenium te gaan, dat aan de N-630 ligt.
Bij de hostalreceptie aangekomen, bellen we de daar aangegeven telefoonnummers. Na het derde nummer gebeld te hebben, belt de receptioniste ons terug om te melden dat ze naar ons toe komt.
Heel vlot checkt ze ons in voor de speciale pelgrimsprijs van 40 (in plaats van 50) euro, en dan kunnen we direct naar binnen naar een prima hostalkamer aan de gezellige straatkant, op de zonzijde, dus helemaal top, zo mooi.
We douchen, maken een gewijzigde planning voor de komende dagen (want we blijven – anders dan gepland - niet twee dagen in Mérida, maar gaan overmorgen direct door, omdat we Mérida vorig jaar uitgebreid hebben bezocht aan het eind van onze Camino Mozárabe).
Als al die zaken klaar zijn, halen we boodschappen bij de ‘tienda’ (winkeltje) van het plaatselijke benzinestation langs de N-630, want alle drie supermarkten van het dorp zijn deze zaterdagmiddag gesloten.
Vanavond gaan we in het dorp ergens uit eten in een plaatselijk restaurant.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten