Pelgrimeren van Cahors naar Lascabanes

GR65 van Le Puy-en-Velay naar Montréal-du-Gers

Sentier vers Saint-Jacques-de-Compostelle; via Le Puy
Pelgrimeren van Cahors naar Lascabanes
Dinsdag 30 juli 2013 – 23 km.
Dag 15: 344 – 367 km

Samen wandelen met Duitse pelgrims uit Speyer

De aanloop van Cahors

Onze 15^e dagtocht begint vandaag in Cahors. Durkje en ik gaan vandaag de 15^e etappe van de Via Podiensis lopen; van Cahors naar Lascabanes, over een afstand van 23 kilometer. Het thema van deze etappe is volgens onze wandelgids: ‘De witte Quercy’.

Iets voor 7.30 uur wandelen we het kampeerterrein af, langs de rivier de Lot, in de richting van Cahors. We moeten eerst ongeveer twee kilometer lopen naar het centrum van Cahors, om vanaf daar onze pelgrimsroute te vervolgen, waar we die gisteren beëindigden.

Even vóór 8.00 uur lopen we over het Place F. Mitterand en iets na 8.00 uur staan we bij de spoortunnel van Cahors, die ons toegang verschaft tot de oude brug over de Lot, de zogenoemde Pont Valentré. Hier begint onze pelgrimstocht van vandaag.

De zon schijnt af en toe even. De wolken laten vandaag af en toe zonnige perioden toe. Met nu en dan een aangename frisse bries is het heerlijk wandelweer, met een temperatuur die oploopt tot 27 graden Celsius.

Klimmen naar het Croix de Magne

Via de Pont Valentré steken we de brede Lot over. Aan de overzijde wacht ons een zware klim, want daar moeten we deels over stenen trappen met hoge traptreden, steil omhoog bij de rotsoever van de Lot. Met twee tussenstops om weer wat op adem te komen, zijn we vele meters geklommen, en hebben we vanaf grote hoogte al een mooi uitzicht over de stad, over de Lot en over de bruggen van Cahors.

Nog verder klimmen we omhoog, maar wel iets minder steil. Uiteindelijk komen we op het hoogste punt bij het Croix de Magne, het grote ijzer kruis van Magne. Vanaf hier hebben we een royaal uitzicht over de stad, de vallei van de Lot en de bergen daar omheen.

Door La Rozière en verder dan Les Mathieux

We dalen naar de nieuwe N20, waar we via een parallelweg langs lopen, totdat we er via een tunneltje onderdoor kunnen gaan.

De wit-rode bewegwijzering voert ons – in tegenstelling tot onze routegids – eerst naar het dorpje La Rozière.

Daarna is het nog maar een klein stukje naar het gehucht Les Mathieux. Voordat we dit plaatsje verlaten, komen we langs een nieuwe refugio-café-restaurant. Er staat een groot beeld van Sint Jacobus langs de weg. Een kleine jongen ziet ons vanuit de bedrijfsbus aankomen en roept ons van verre al de vraag toe of wij gereserveerd hebben voor de refugio. Op zich een goede vraag, maar om al om 9.45 uur aan arriverende pelgrims te vragen of ze gereserveerd hebben, is wel wat al teveel van het goede, omdat voor de doorsnee-pelgrim er na dit tijdstip normaal gesproken nog veel kilometers volgen, alvorens wordt neergestreken in de overnachtingsaccommodatie. De jongen vraagt ons ook of we komen koffiedrinken, en zijn vader – die ondertussen komt aanlopen – biedt ons aan om gebruik van de kraan te maken voor drinkwater. Wij zijn echter van plan om pas bij het volgende dorp koffie te gaan drinken, dus we bedanken vriendelijk voor alle aanbiedingen, en gaan verder

Labastide-Marnhac

Bij een gevaarlijk steil dalend rotspad staat een Jacobsschelp op een wegkruis. Geen overbodige luxe, want deze risicovolle afdaling moeten we nemen.

Na deze uitdagende afdaling gaan we via een tunneltje onder de D653 door, en daarna volgt een lang klimmend pad door een bos naar de top van het berggebied dat we nu betreden.

Het is 10.45 uur als we het dorp Labastide-Marnhac binnen lopen. Dit is onze beoogde koffiepauzeplek. Aan het eind van het dorp vinden we tegenover de Mairie het eerder al aangekondigde café-restaurant met winkel. Een Fransman nodigt ons uit om op het terras plaats te nemen, en binnen de kortste keren hebben we een grote kop koffie vóór ons staan. Een jong stel Franse pelgrims komt ook bij ons zitten, en in wisselend Frans en Engels ontstaat hier het gebruikelijke gesprek tussen pelgrims over je herkomst, je bestemming, je volgende overnachtingsplek en over je pelgrimservaringen.

Quercy Blanc

Een eindje voorbij Labastide-Marnhac zien we aan een routebord dat we zojuist de helft van onze dagtocht van vandaag hebben overschreden.

We lopen nu lange tijd over een wit pad tussen velden en door een natuurgebied. We lopen hier door de ‘Quercy Blanc’, het kalkwitte Quercy, het zuidelijke deel van het Franse departement Lot.

We passeren de boerenhoeve Fabre en het buurtschap Trigodina.

Lopend en fietsend pelgrimeren gaat samen

Daarna volgt zo’n anderhalf uur lopen over een heel mooi pad over de kam van een bergrug. Een prima pad met mooie uitzichten vanaf de bergkam over de valleien aan beide zijden en op de kalkrotsen op de achtergrond.

Vóór ons zien we een pelgrimerende vrouw met een fietsende man aan haar zijde. Omdat we sneller wandelen dan zij, halen we het stel op zeker moment in. Het blijkt een Duits echtpaar te zijn dat hun pelgrimage vanuit het Duitse Speyer is aangevangen en nu na enkele zomervakanties inmiddels tot hier is gekomen. Zij loopt de originele pelgrimsroute en hij zorgt voor alle transport. Ze overnachten – evenals wij – op campings onderweg, en hij zorgt ervoor dat de auto altijd aan het begin- en eindpunt van elke wandeldag komt. Als de auto op het eindpunt staat, fietst hij zijn pelgrimerende echtgenote tegemoet, en dan gaan ze samen – zij wandelend en hij fietsend - verder naar het eindpunt, waar de auto staat.

We lopen een half uurtje met zijn vieren verder, en daarna verhogen wij ons wandeltempo weer.

Merdanson

Als we deze twee Duitse pelgrims achter ons hebben gelaten, komen we op een prachtig vervolg van het bergkampad, dat af en toe mooi tussen twee bomenrijen ligt. Omdat de zon af en toe warm is, is het heerlijk om dan even in de schaduw van de bomen te lopen, terwijl het uitzicht naar de valleien links en rechts mooi blijft.

We nemen een lunchpauze bij een picknickplaats onderweg. Het Duitse echtpaar gaat ons daar dan voorbij en wij vervolgen onze weg even later. Nog een klein uurtje lopen is het tot aan ons eindpunt.

Over een mooi dalend veldpad lopen we naar de beek Merdanson. Bij het bruggetje over de Merdanson en de naastliggende voormalige wasplaats gaan we parallel langs de beek naar de plaats van onze bestemming.

Lascabanes

Via een ander bruggetje steken we de Merdanson over en dan wandelen we Lascabanes binnen. Dit is één van de meest schilderachtige dorpjes van de Via Podiensis. Veel oude huizen in de smalle straten zijn met bloemen versierd. In de zomermaanden wordt hier na de heilige mis in de kerk ook nog de traditionele voetwassing aan de aanwezige pelgrims aangeboden.

We lopen naar de kerk, waar ook de plaatselijke refugio is. Alle 18 bedden zijn al gereserveerd, zo blijkt uit een planbord in de ontvangstruimte van deze refugio. Binnen vragen we of men voor ons hier een taxi wil bestellen, die ons terug kan brengen naar onze camping in Cahors. De vrouw belt het nummer van Taxi David, dat wij gisteren van onze taxichauffeur kregen. Binnen maak ik nog even kennis met een Libanese pelgrim, die inmiddels enkele jaren in het Franse Lyon woont, en die ondertussen ook ‘verslaafd’ is geraakt aan het pelgrimeren. Een half uur later rijdt dezelfde taxichauffeur van gisteren weer voor en brengt hij ons terug naar onze camping in Cahors, waar we al om 15.00 uur arriveren.

Vandaag hebben we onze 23 kilometer dagpelgrimage afgelegd in 6 uren, tussen 8.00 uur en 14.00 uur. Dat is een mooie wandelsnelheid en we zijn dan ook al vroeg in de middag klaar met lopen.