Zondag 20 december 2009De Gemeentedienst op deze winterse zondagavond wordt verzorgd door de plaatselijke Werkgroep Stiens van de landelijke "Stichting Rusland Kinderhulp". Deze Stichting Rusland Kinderhulp (SRK) is opgericht in 1993. Haar hoofddoelstelling is hulp bieden aan kinderen in Wit-Rusland door onder andere groepen kinderen naar Nederland te halen en hun een gezondheidsverblijf van acht weken aan te bieden. Daarnaast worden ook hulpgoederen ingezameld w.o. kleding en schoolspullen en zijn allerlei hulpverleningsprojecten gestart in bijvoorbeeld de sectoren Zorg, Welzijn, Onderwijs en Landbouw.
De kerkdienst van vanavond vindt plaats in De Hege Stins te Stiens. Voorganger is dominee Jaap Overeem, pianist is Han Giesing en de uitgebreide audiovisuele ondersteuning wordt verricht door Diana Smidt. De plaatselijke SRK-werkgroep heeft gekozen voor een passend thema: Medeleven.
Voordat werkgroeplid Tilly Mulder informatie geeft over het werk van SRK en de eerste kaars wordt aangestoken voor de medische en sociale gevolgen van de kerncentraleramp in Tsjernobyl, zingen we een passend lied:
"Heel de wereld moet het weten dat God niet veranderd is.
En zijn liefde als een lichtstraal doordringt in de duisternis.
't Werk van God is niet te keren omdat hij erover waakt,
En zijn liefde als een lichtstraal doordringt in de duisternis.
't Werk van God is niet te keren omdat hij erover waakt,
en de Geest doorbreekt de grenzen die door mensen zijn gemaakt."
Dan wordt de tweede kaars aangestoken voor het werk van Stichting Rusland Kinderhulp en volgt een korte overdenking van dominee Overeem naar aanleiding van de Lucaslezing over de zwangere Elisabeth en Maria. Van deze aanstaande moeders - die ieder een kind ter wereld brengen - brengt onze voorganger ons in zijn toelichting dichtbij het werk van SRK, waarbij zijn boodschap is dat wat je voor een kind in deze wereld doet - hoe gering je aandeel soms ook lijkt - je een grote bijdrage levert aan het welzijn van dat kind, van zijn familie en van zijn toekomst en dat zelfs jouw kleine bijdrage al iets moois zichtbaar maakt van het komende Koninkrijk van God.
"Wie eenmaal is geboren, wie eenmaal mag bestaan.
"Wie eenmaal is geboren, wie eenmaal mag bestaan.
Mag zomaar niet verloren, mag niet verloren gaan.
Kinderen van gister zijn kinderen van morgen.
Kinderen van gister zijn kinderen van morgen.
Als mensen van vandaag voor mensenkind'ren zorgen"
Dat bijpassende lied zingen we voordat de derde kaars wordt aangestoken voor ouders die te maken hebben met de vaak zieke kinderen. Dan leest Ytsen de Boer een gedicht voor over dromen en vergezichten waarin hij benoemt dat wie in dromen durft geloven, zelf al verandering voelt. En dan mogen we een lied zingen dat het naderende Kersfeest betekenis geeft aan het werk van SRK, met de woorden:
Dat bijpassende lied zingen we voordat de derde kaars wordt aangestoken voor ouders die te maken hebben met de vaak zieke kinderen. Dan leest Ytsen de Boer een gedicht voor over dromen en vergezichten waarin hij benoemt dat wie in dromen durft geloven, zelf al verandering voelt. En dan mogen we een lied zingen dat het naderende Kersfeest betekenis geeft aan het werk van SRK, met de woorden:
"Uw kribbe blinkt in de nacht met een ongekende pracht.
Het geloof leeft in dat licht waarvoor al het duister zwicht."
Daarna verzorgen Durkje en ik aan de hand van een serie foto's een presentatie over een aantal bijzondere ervaringen van ons gezin, handelend over de jaren 1997 tot en met heden, waarin wij gastgezin mochten zijn voor Oxcana, een aanvankelijk tienjarige Wit-Russisch meisje, dat eerst acht weken in ons gezin is opgenomen en in de jaren daarop regelmatig vier weken zomervakantie bij ons thuis doorbracht. We laten foto's zien hoe wij de inmiddels 22-jarige Oxcana hebben mogen zien (op)groeien tot een werkende jonge vrouw, die vorig jaar in Wit-Rusland - in ons bijzijn - trouwde met Pasja (zie mijn weblogberichten van 27 t/m 30 augustus 2008) en inmiddels een dankbare en gelukkige moeder is van een in augustus van dit jaar geboren, gezonde dochter.
Durkje en ik sluiten onze presentatie af met een Russisch-orthodoxe doopfoto van Palina, met daarbij de woorden van Oxcana in haar recente brief van nog maar drie weken geleden, waarin ze ons in dankbaarheid als volgt schreef over de doop van hun pasgeboren dochter: "Ze is gedoopt. Nu leeft Palina onder de bescherming van God."
Dan heb je als vader en moeder toch alles gezegd wat je kunt zeggen?
Dan steekt Durkje de vierde kaars aan, als teken dat we ook op deze vierde zondag van Advent vooruit mogen zien, dat we mogen weten dat - ondanks al het donker van Tsjernobyl - het licht sterker is dan het donker.
Daarna danken we, zamelen we geld in voor SRK en zingen "Ga nu heen in vrede, ga en maak het waar". Na de zegen is er koffie en volop mogelijkheid om met elkaar te praten en afsluitend ook nog te kijken naar een film over het laatste bezoek dat een aantal Stienser werkgroepleden afgelopen september bracht aan mogelijke, nieuwe hulpverleningsprojecten in Wit-Rusland.
Daarna verzorgen Durkje en ik aan de hand van een serie foto's een presentatie over een aantal bijzondere ervaringen van ons gezin, handelend over de jaren 1997 tot en met heden, waarin wij gastgezin mochten zijn voor Oxcana, een aanvankelijk tienjarige Wit-Russisch meisje, dat eerst acht weken in ons gezin is opgenomen en in de jaren daarop regelmatig vier weken zomervakantie bij ons thuis doorbracht. We laten foto's zien hoe wij de inmiddels 22-jarige Oxcana hebben mogen zien (op)groeien tot een werkende jonge vrouw, die vorig jaar in Wit-Rusland - in ons bijzijn - trouwde met Pasja (zie mijn weblogberichten van 27 t/m 30 augustus 2008) en inmiddels een dankbare en gelukkige moeder is van een in augustus van dit jaar geboren, gezonde dochter.
Durkje en ik sluiten onze presentatie af met een Russisch-orthodoxe doopfoto van Palina, met daarbij de woorden van Oxcana in haar recente brief van nog maar drie weken geleden, waarin ze ons in dankbaarheid als volgt schreef over de doop van hun pasgeboren dochter: "Ze is gedoopt. Nu leeft Palina onder de bescherming van God."
Dan heb je als vader en moeder toch alles gezegd wat je kunt zeggen?
Dan steekt Durkje de vierde kaars aan, als teken dat we ook op deze vierde zondag van Advent vooruit mogen zien, dat we mogen weten dat - ondanks al het donker van Tsjernobyl - het licht sterker is dan het donker.
Daarna danken we, zamelen we geld in voor SRK en zingen "Ga nu heen in vrede, ga en maak het waar". Na de zegen is er koffie en volop mogelijkheid om met elkaar te praten en afsluitend ook nog te kijken naar een film over het laatste bezoek dat een aantal Stienser werkgroepleden afgelopen september bracht aan mogelijke, nieuwe hulpverleningsprojecten in Wit-Rusland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten