Pelgrimeren van Saint-Laurent-Nouan naar Saint-Claude-de-Diray

Donderdag 5 augustus 2021
 

Aankomst bij de dorpskerk van Saint-Dyé-sur-Loire

Pelgrimsroute van Parijs (F) naar Santiago de Compostela (S)
Via Turonensis van Parijs naar Saint-Jean-Pied-de-Port (GR655)
Van Saint-Laurent-Nouan naar Saint-Claude-de-Diray
Donderdag 5 augustus 2021 – 21,6 km.
Dag 13: 278,0 – 299,6 km.

Af en toe motregen en wind
De wekker wekt ons om 6:00 uur in onze caravan op Camping ‘l’Amitié’ in Nouan-sur-Loire. Na het ontbijt verlaten we de camping om 7:05 uur en rijden we met onze auto naar het dorpje Saint-Laurent-Nouan.
Hier begint om 7:20 uur onze etappe van vandaag lekker vroeg, op dezelfde plek waar we eergisteren de etappe beëindigden; nabij de Mairie van Saint-Laurent-Nouan.
Het is vanmorgen met 16 graden Celsius een beetje warmer dan de afgelopen ochtenden, en de lucht is halfbewolkt. De zon schijnt vandaag vooral rond het middaguur. Het dragen van een trui en jas is voor de ochtend nog comfortabel, maar tegen het middaguur kan die uit. Het blijft droog. De temperatuur loopt tijdens deze etappe op naar 21 graden Celsius. Prima wandelweer vandaag, en gelukkig weer eens een dag zonder enige neerslag tijdens het wandelen.

De kernenergiecentrale van Saint-Laurent-Nouan
Vanaf de parkeerplaats van het dorpsplein van Saint-Laurent-Nouan lopen we naar de Mairie, waar we de route van gisteren hervatten.
Door de noordelijke buitenwijk lopen we naar de dorpsrand. Ons valt op dat het dorp hier een lange rij van veel moderne voorzieningen heeft, waaronder scholen, kinderopvang, zwembad, mediatheek, sociaal-cultureel centrum en sportaccommodatie. Dat zouden hier best wel eens compensatievoorzieningen kunnen zijn wegens de aanwezigheid van een grote kerncentrale net buiten het dorp. Zo’n kerncentrale is ook een grote werkgever. Dat zien we aan het groot aantal auto’s dat ’s morgens vroeg de afslag van de D951 naar de kerncentrale neemt. Wellicht heeft deze kerncentrale het voorzieningenniveau in Saint-Laurent-Nouan fors hoger gebracht. Samen met ook het grote winkelcentrum aan de rand van de stad is Saint-Lauren-Nouan qua voorzieningen in elk geval een aantrekkelijke woonplaats geworden.
Durkje en ik lopen door het dorp recht op het heel grote electriciteitsverdeelstation af.
We moeten er omheen langs de D951, en kunnen al voorin het dorpje Port-Pichard weer in het verlengde van de oorspronkelijke route verder. Rechts van ons zien we de twee hoge torens van de kernenergiecentrale.
We lopen dan over een mooi veldpad op de rand van de Loirevallei, die hier zo’n vijftien meter steil dieper ligt. Vanaf deze hoogte zien we in de diepte ver van ons vandaan twee reeën grazen in de Loire-vallei. Ze hebben ons niet opgemerkt, of we zijn voor hen op veilige afstand, want we krijgen alle tijd om ze te fotograferen en te filmen.
Ook als we doorlopen, grazen ze ongestoord door.
Ter hoogte van het buurtschap Saint Andrault krijgen we van bovenaf mooi zicht op de Loire.
Rechts achter ons zien we dan de kernenergiecentrale op het grote eiland in de Loire.
We laten de kernenergiecentrale nu achter ons.

Naar het niveau van de Loire
Ook bij het buurtschap Le Cavereau lopen we nog hoog langs de Loire. Bewoners aan de Loire hebben oude scheepsankers omgebouwd tot standaards waaraan grote hanging baskets hangen met veel en kleurrijke bloemen. Verderop ligt een vissersbootje voor anker.
Iets verderop gaat het pad van de GR655 op een veel lager nivo voort. Het pad wordt nat, drassig en glibberig, en we moeten dan hier en daar langs en voorbij overhangende takken manoeuvreren. Op een gegeven moment zie je ook wel waarom het hier zo drassig is. We lopen namelijk op het nivo van het wateroppervlak van de Loire, dus in het meest drassige deel van de brede Loire-vallei.

Langs municipal camping l’Amitié van Nouan-sur-Loire
Verderop stijgt het pad weer, en dan lopen we door naar Nouan-sur-Loire. Daar komen aan waar de meest noordwestelijke punt van onze camping is. Het pelgrimspad loopt hier namelijk tussen de Loire en onze camping door.
Als we voorbij het archeologie-kampement van de jongeren zijn, komen we langs de pods van de camping, die vannacht alle bezet zijn geweest. En vlak daarna komen we langs de plek waar onze caravan op de camping staat.
Het is nog maar kwart voor negen, en zo vroeg in de ochtend is het nog stil op onze gemeentelijke camping (municipal).
 
Geen koffie in Muides-sur-Loire
We hebben besloten vanmorgen geen koffie te drinken op onze camping, maar om ons koffie-geluk te beproeven in Muides-sur-Loire, of desnoods in Saint-Dyé-sur-Loire. Als we parallel aan de Loire richting Muides-sur-Loire lopen, passeren we voor het eerst dit jaar weer eens een wijngaard. We checken de druivenstruiken en constateren dat er weinig druiven aan hangen. We moeten zelfs goed kijken om enkele druiventrossen te vinden, maar ze hangen er wel.
Als we nog een eindje verder lopen, krijgen we weer volledig zicht op de Loire, en dan zien we in de verte ook de rivierbrug over de Loire van Muides-sur-Loire. Het verkeer rijdt er heel langzaam vanwege de onderhoudswerkzaamheden die momenteel worden verricht om de betonnen rivierbrug weer op te kalefateren.
Vlak vóór de camping van Muides-sur-Loire (waar we in 2007 op doorreis al eens met Pieter een nacht hebben verbleven) gaan we onder de rivierbrug door, en dan klimmen we naar het niveau van het dorp. Het restaurant bij de brug is gesloten, dus daar kunnen we geen koffie drinken. Volgens ons lukt dat ook niet op de camping, en voor zover wij dat kunnen constateren gaat het ook in Muides-sur-Loire niet lukken om koffie te drinken. Er zit dus niets anders op dan op goed geluk door te lopen, naar het volgende dorp.

Gevallen en bevrijd
Nadat we een eind langs de bebouwing van Muides-sur-Loire hebben gelopen, komen we op een prachtig pad door een mooie bomensingel, met rechts de Loire en links akkers.
Tussen Muides-sur-Loire en het buurtschap Colliers komen we hoog op de Loire-oever langs de hoge tuinmuur van een château. Op de hoek van dat landgoed is een dikke boom omgevallen, en vallend op de tuinmuur, heeft die boom de tuinmuur op de hoek vernield. De boom is grotendeels in delen gezaagd en weggehaald, maar de brokstukken van de tuinmuur liggen er nog. We lopen er omheen en kunnen zo prima verder hoog langs de Loire.
In de buurt van het buurtschap Colliers zien we een stenen monument. Op een plaquette op het witgeschilderde monument staat te lezen dat op deze plek de eerste Amerikaanse soldaten arriveerden op 1 september 1944 om de lokale bevolking te bevrijden van de Duitse overheersing in de Tweede Wereldoorlog.

Exposities in de kerk van Saint-Dyé-sur-Loire
Ter hoogte van het grote manoir (château) Bel Air wandelen we langs de Loire de plaats Saint-Dyé-sur-Loire binnen.
Bij een appartement voor toeristen worden we met veel geblaf van twee erfhonden begroet.
Op de kade zijn enkele mannen en jonge jongens met vereende krachten bezig een kademuur te herstellen door nieuw beton in een bekisting te storten. 

Langs de karakteristieke panden met veel klimop wandelen we verder over de Loire-kade.
Ter hoogte van de dorpskerk laten we de Loire achter ons en wandelen we het dorpscentrum in.
Mooi is dat de kerkdeur open staat. We gaan naar binnen en kunnen direct al een kerkstempel in onze pelgrimspaspoorten krijgen.
De kerk is rijk versierd met eigentijdse grote schilderijen van bijbelse voorstellingen.
Die brengen veel kleur in deze kerk.
Voor de rest wordt de kerk qua kleur vooral gedomineerd door wit en grijs, met donkerbruin kerkmeubilair.
Vóórin de kerk ligt een grote glasplaat op de opengewerkte crypte. Daarin ligt zichtbaar de tombe van de heilige Dyé, waarnaar dit dorp is genoemd.
Aan beide zijden van de ingang is een permanente expositie ingericht over de eerste communie.
Daar zie je veel eerste communie-textielwaren (bijvoorbeeld witte jurkjes) en ook kadootjes die bij de eerste communie aan de kinderen werden gegeven.
In het voorportaal van de kerk is een tentoonstelling ingericht van schilderijen van een vanmorgen hier ook aanwezige kunstschilderes. Als ik de kerk uit wandel, komt een mevrouw van de kerk me vanaf het kerkplein tegemoet met direct als eerste vraag of ik al een kerkstempel in mijn pelgrimspaspoort heb gekregen. Ik bevestig dat de gastheer in het voorportaal daar al prima voor heeft gezorgd, hetgeen haar zichtbaar geruststelt.

Langs café, bakker en museum van het dorp
We verlaten de kerk en lopen verder door het dorp.
In de hoofdstraat vinden we een café waar we een kop koffie kunnen drinken. De caféhouder heeft niet iets lekkers in de aanbieding bij de koffie, dus we drinken er wel een lekkere kop koffie, maar als we weer buiten zijn, halen we bij de warme bakker nog iets lekkers dat we anders bij de koffie hadden gedronken. We verlaten de hoofdstraat en gaan door een steeg naar de poort van Maison de Loire, de oudheidskamer van Saint-Dyé-sur-Loire.
Als je door de kleine poort loopt, kom je op de binnenplaats van het plaatselijke streekmuseum. Daar is ook een doorgang naar een tweede binnenplaats.
Wij gaan ook door die poort, en zien in het poortgebouw een oude fiets-tandem tentoongesteld, met daarop zo’n oud rieten mandje waarin vroeger kinderen werden meegenomen op de fiets. In het mandje zit nu een pop.
Even later lopen we het dorp uit, en gaan dan over een veldpad tussen de akkers door.

Open veldroute langs Le Coteau Billard
Bij het buurtschap Le Moulin komen we al weer op een asfaltweg. Het volgende buurtschap waar we doorheen wandelen, is l’Ecuelle.
Daarna volgt weer een iets langer stuk door de velden. Een mooie route langs een bosrand, met rechts van ons de akkers met onder andere aardbeien en prei, waarop door de boeren en hun personeel wordt gewerkt. De zon schijnt inmiddels volop, en met een heerlijk verfrissend windje is het hier heerlijk wandelen in het open veld. Op een gegeven moment komen we langs enkele percelen volkstuin, dus dan wordt ons wel duidelijk dat we bijna het volgende dorp bereiken. Waar onze mooie veldroute langs Le Coteau Billard bij een doorgaande weg komt, zien we linksboven ons de dikke en hoge kerktoren van Montlivault al heel dichtbij.

Langs het château van Montlivault
In Montlivault vinden we een prachtig plekje op een betonnen bank in een nis van de dorpskerk, heerlijk in de aangename zonneschijn. Dit is voor ons bij uitstek geschikt als lunchpauzeplek.
Als we ons brood hebben gegeten en onze meegenomen melk hebben gedronken, kunnen we gevoed, gelaafd en uitgerust weer verder. In het dorp wandelen we langs de muur van het oude château. Vóór ons zien we een stenen boogbrug over de weg liggen, die van de hoge tuinmuur links de ruimte tot de andere tuinmuur rechts overspant. Dan blijkt dat de eigenaar van het château twee grondgebieden had; aan beide zijden van de weg gelegen. Met behulp van de stenen boogbrug konden de bewoners en de gasten van het château dan van het woongedeelte over de weg naar de overtuin wandelen, waar we een grote visvijver in de tuin zien.
Naast de tuinmuur dalen we af en dan komen we langs de dubbele openbare wasplaats, die voor de dorpelingen indertijd op de laagste plek tegen de tuinmuur van het château is gebouwd.
Door een heel smal steegje klimmen we weer naar de doorgaande weg, en daarover wandelen we vervolgens het dorp uit.

Naar Saint-Claude-de-Diray
Buiten Montlivault komen we op een smal asfaltweggetje langs en door een bosperceel. Tussen de bomen door kunnen we in de verte een groot château zien, dat hoog tegen de heuvelrug is gebouwd aan de overzijde van de Loire.
Als we het bosperceel uit komen, wandelen we langs een hoge tuinmuur. Links ligt een grote wijngaard, en vóór ons ook. Als we de bocht om gaan om de tuinmuur heen, zien we dat ook achter die tuinmuur een uitgestrekte wijngaard ligt. We lopen hier dus ineens door een wijngebied van de Loire-streek.

We zien in de verte ook al de stad Blois liggen aan de overzijde van de Loire, en links vóór ons zien we al de eerste gebouwen van Saint-Claude-de-Diray.
We passeren even later het plaatsnaambord van Saint-Claude-de-Diray – Nozieux.
Dit betekent dat we nu in elk geval in het buurtschap Nozieux zijn gearriveerd, dat deel uitmaakt van het dorp Saint-Claude-de-Diray. Door de twee volgende gehuchten La Mousseau en l’ Aubergeon wandelen we door totdat we in het dorpscentrum van Saint-Claude-de-Diray zijn gearriveerd. Naast de kerk en bij de Mairie staat onze huurauto, dus voor vandaag hebben we onze wandelbestemming al weer bereikt.

Heen en weer-verkeer
Nu kunnen we met de huurauto weer terugrijden naar Saint-Laurent-Nouan, om daar onze eigen auto af te halen, die we daar vanmorgen hebben achtergelaten. Met beide auto’s rijden we dan via de stad Blois naar Chouzy-sur-Cisse, want daar lopen we morgen naar toe. Hier laten we de huurauto achter. Tot slot rijden we met onze auto vanuit Chouzy-sur-Cisse weer terug naar onze camping in Nouan-sur-Loire, waar we om ongeveer 15:15 uur aankomen. Onderweg krijgen we te maken met lichte regen, dus we kunnen wel stellen dat wij – mede door onze vroege start - het mooiste weer-deel van de dag hebben benut voor deze etappe.