Pelgrimeren van Pont l’Evêque naar Choisy au Bac

Donderdag 15 juli 2021
 

Bij de abdijkerk-ruïne van Abbaye d'Ourscamp

Pelgrimsroute van Maaseik (B) naar Parijs (F)
Le Chemin Estelle van Saint-Quentin (F) naar Parijs
Van Pont l’Evêque naar Choisy au Bac
Donderdag 15 juli 2021 – 19,9 km.
Dag 17:  382,8 – 402,7 km

Weer en noodweer
De wekker wekt ons om 6:00 uur in onze caravan op Camping l’Abbatiale in Saint-Leu d’Esserent. Na het ontbijt verlaten we de camping om 7:10 uur met onze auto.
Met onze auto rijden we naar Pont ‘l Evêque, waar we vandaag onze pelgrimstocht richting Santiago de Compostela vervolgen bij de dorpsherberg van Pont l’Evêque, waar we gisteren onze voorgaande etappe beëindigden.
Het is vanmorgen al 18 graden Celsius en halfbewolkt. In de loop van de dag blijft dat laatste zo. Het is nog eens weer beter weer dan gisteren, want vandaag krijgen we onderweg wederom in het geheel geen regen, maar wel zonnige perioden. Bovendien loopt de temperatuur vandaag op tot 27 graden Celsius. De wind waait vandaag aangenaam, dus het is bijzonder geschikt wandelweer.
Het weer dat we tijdens de eerste wandeldagen hebben (gehad), staat overigens in schril contrast met het noodweer en de overstromingen waarmee het zuiden van Nederlands Limburg, en België en Duitsland in het rivierengebied momenteel te kampen hebben. We volgen het nieuws en zien hoe afschuwelijk de gevolgen van die huidige watersnood zijn: tientallen doden, tientallen vermisten, overstromingen, ernstige schade aan gebouwen, stroomuitval, evacuatie, en meer van dergelijke rampzalige gevolgen. Onze koning en koningin zijn vandaag in Limburg om slachtoffers van deze natuurramp te ontmoeten.

Langs Canal Lateral à l’Oise
Om 8:00 uur parkeren we onze auto op het parkeerplein tegenover de herberg van Pont l’Evêque. We lopen verder langs het dorpsplein.
Waar we Pont l’Evêque uit lopen, wandelen we Sempigny binnen.
Op het moment dat we bij Rue de Trois Ponts zijn, wordt de weg naar de beide bruggen ten zuiden van Pont l’Evêque afgesloten voor doorgaand verkeer. Wandelend kunnen we wel verder, en gelukkig ook wel over de eerste brug, over het Canal Lateral à l’Oise, het parallelkanaal van de rivier de Oise.
Aan de overzijde van het kanaal dalen we af naar het jaagpad langs het kanaal.
Op de plaats waar het Canal du Nord zich voegt bij het lateraalkanaal laten we Pont l’Evêque achter ons. Nu volgt een kilometers lang traject over dat jaagpad langs het parallelkanaal in zuidwestelijke richting.

Chiri-Ourscamp
Het eerste deel van de kanaalroute van vandaag eindigt in het plaatsje Chiri-Ourscamp.  Onze Chemin Estelle gaat hier het kanaal over. Toch steken wij dat kanaal nog niet direct over. We zien op de wandelkaart dat ongeveer een kilometer ten oosten van de kanaalbrug een abdij is; de Abbaye d’Ourscamp. Die ligt wel aan de GR655, maar niet aan de Chemin Estelle. We wandelen vandaag nog geen twintig kilometer, dus die ene kilometer heen naar de abdij en nog eens een kilometer weer terug naar onze route kunnen er nog wel bij. We besluiten een bezoek te brengen aan die abdij, dus we verlaten tijdelijk de doorgaande route en wandelen naar de abdij, die we in Ourscamp al zien achter de brug over de Oise.
Het is enkele minuten over negen uur, en nog heel stil op straat vóór de abdij.

Abbaye d’Ourscamp
Bij de ingang proberen we de receptie binnen te gaan, maar die is gesloten, alhoewel die om 9:00 uur open zou moeten gaan.
Daarom wandelen we het abdijterrein op. Niemand te zien, en alle deuren zijn dicht van het hoofdgebouw. Dan gaan we door de grote poort van de abdij. Als we vóór ons kijken, zien we in de verte de ruïne van wat vroeger één uiteinde is geweest van de omvangrijke abdijkerk.
Als we achterom kijken, zien we dat de toegangspoort vroeger waarschijnlijk het andere uiteinde van de immense abdijkerk is geweest.
De heggen en bomen tussen beide ruïne-uiteinden symboliseren waarschijnlijk de voormalige pilaren en muren van deze abdijkerk.

We lopen om de kerkruïne heen.
Vóór ons zien de kapel van de abdij.
Daar willen we graag naar binnen, om er onder andere een abdijstempel voor onze pelgrimspaspoorten te vragen. Van rechts komt een jonge non aanlopen. Ze gaat naar de kapeldeur en constateert dat de kapel (nog) is gesloten. We raken met haar in gesprek. Ze vertelt dat ze afkomstig is uit een klooster nabij Compiègne, en dat ze hier enkele dagen op zangcursus is met een groep cursisten. Voor contact met de paters van de abdij verwijst ze ons door naar het hoofdgebouw.
We lopen terug naar het hoofdgebouw, gaan er naar binnen en ontmoeten in de refter een internationaal samengestelde groep zangcursisten, die de tafels in de refter dekken. Zij weten ook niet waar de paters zijn; een Belgische cursist zoekt ze voor ons wel, maar vindt ze niet.
Daarom gaan we op goed geluk weer terug naar de receptie. Bij aankomst blijkt die nu wel open te zijn. We kopen er een wandelroutegids van de pelgrimstocht van Parijs naar Saint-Jean-Pied-de-Port en we krijgen beiden een abdijstempel in onze pelgrimspaspoorten. Twee missies geslaagd.

Het jaagpad van Pimprez naar Thourotte
We verlaten het abdijterrein en lopen de kilometer weer terug naar de doorgaande route van de Chemin Estelle.
Voorbij Ciry-Ourscamp lopen we parallel aan de spoorlijn naar het plaatsje Pimprez.
We hopen daar een kop koffie te kunnen drinken, maar dat wordt hem niet, want een passerende postbode vertelt ons dat er in Pimprez geen café is. Dan hoeven we niet verder te zoeken, want als er iemand is die weet of/dat hier een dorpscafé is, dan is het de postbode wel.
Door een smal onverhard steegje dalen we vanuit Pimprez af naar het Canal Lateral à l’Oise. Wederom volgt een kilometers lang traject over het jaagpad langs het parallelkanaal.
Af en toe komt ons een binnenvaartschip tegemoet, of ligt zo’n lang schip langs de wal van het kanaal.
Tijdens dit ongeveer zes kilometer lange jaagpadtraject passeren we ook het grote sluiscomplex van Bellerive. Juist op dat moment komt één van de binnenvaartschepen aanvaren, om de sluis van Bellerive in te varen om daar geschut te worden.
In de plaats Thourotte beëindigen we het lopen over het jaagpad langs het kanaal en steken we de kanaalbrug over ter hoogte van de plaatselijke sportvelden.

Montmacq
Vrij snel daarna gaan we ook over de rivierbrug van de Oise, en dan wandelen we direct het plaatsje Montmacq binnen.
Ook hier zoeken we een café, maar vinden die niet. Zelfs het vinden van een bankje om even op te lunchen lukt niet, ook niet bij het dorpsplein naast de kerk. Bij het oorlogsmonument liggen twee kransen, die er waarschijnlijk gisteren zijn gelegd op de nationale feestdag Quatorze Juillet.
Toch vinden we een lunchbankje, en wel in de abri bij de grote bushalte van Montmacq. We lunchen in die abri.

Le Plessis-Brion en Choisy au Bac
Na deze lunchpauze hebben we nog ongeveer vijf kilometers te gaan. We lopen door het hoge bermgras van de verkeersdrukke D66 van Montmacq naar Le Plessis-Brion.
Vóórin het dorp komen we langs het plaatselijke chateau, dat getuige de aanplakbiljetten vanaf gisteren weer geopend is voor publiek.
Vanuit dit dorp hoeven we gelukkig niet langs de drukke verkeersweg D66 verder te lopen, maar kunnen we eerst langs en daarna door het bos ten zuiden van Le Plessis-Brion lopen. In de Rue de Clairoix lopen we met een inwoonster van die straat een eindje mee tot aan haar huis. Ze is zojuist voor een boodschap naar de plaatselijke bakker geweest. De vriendelijke vrouw vraagt of we nog water voor onderweg nodig hebben, en of we wellicht nog van het toilet gebruik willen maken.
Bij haar woning nemen we afscheid en dan gaan we eerst over een pad tussen het bos en de visvijvers door, en verderop vinden we op de grens van bos en open veld het bospad waarmee we het bos in zuidelijke richting doorkruisen, tot in Choisy au Bac.

Een mooie grote slak kruist daar in stilte ons bospad.
Onderweg kruisen we in het bos nog de D130 en daarna wandelen we aan de achterzijde het dorp Choisy au Bac binnen.
Door de lange hoofdstraat gaat het dan alsmaar rechtdoor tot aan de hoek waar de warme bakker is. Daar kopen we een lekkere Boule Blanche en laten die voor ons gemak alvast in ‘tranches’ snijden.

Rode signalen in Nederland
Op het plein vóór het gemeentehuis arriveren we om ongeveer 13:00 uur direct daarna bij onze huurauto. Daarmee rijden we van Choisy au Bac naar Bethisy-Saint-Martin, waar we morgen naar toe willen lopen. Daar laten we dan ook de huurauto achter voor de komende nacht en wandeldag.
Op de terugweg van Bethisy-Saint-Martin naar onze camping in Saint-Leu-d’Esserent zien we op de smartphone het nieuws dat vanmiddag rond 14:00 uur het bericht is gepubliceerd dat de beroemde misdaadjournalist Peter R. de Vries is overleden aan zijn ernstige verwondingen als gevolg van de moordaanslag op hem van vorige week. Bovenal een groot verlies voor zijn familie en voor de anderen die hem van nabij hebben gekend, en schokkend dat deze ‘beschermheer’ van veel misdaadslachtoffers en –nabestaanden uiteindelijk is overleden aan het ernstige schietincident in Amsterdam, vlak na zijn aandeel in de tv-uitzending van RTL Boulevard. Dit schokkende nieuws komt voor velen nog eens boven op het leed dat velen lijden aan de watersnoodramp in Limburg.
Bovendien begint Nederland vandaag ook nog eens ‘rood’ te kleuren op de Europese Corona-kaart. Allesbehalve een opwekkende dag voor Nederlanders.