Pelgrimeren van Pey naar Spaubeek

Vrijdag 25 januari 2019

Uitzicht over het plateaulandschap tussen de Kollenberg en Windraak

De eerste 31 pelgrimsdagen
De eerste pelgrimstocht van Durkje en mij - van het Friese Sint-Jacobiparochie naar het Spaanse Santiago de Compostela - duurde 152 dagen, in de periode van 16 mei 2005 tot en met 21 oktober 2012. Daarna liepen we aansluitend nog vier dagen door naar het ultieme eindpunt van deze pelgrimage op Cabo Fisterra, op de West-Spaanse rotskust van de Atlantische Oceaan.
Van alle 156 pelgrimsdagen schreven we een verslag, dat in combinatie met de onderweg gemaakte foto's een bijzonder document is geworden van een al evenzo bijzondere pelgrimage. Vanaf dag 32 zijn alle dagverslagen in de loop van de jaren gepubliceerd op mijn (deze) weblog. De eerste 31 dagverslagen zijn hier nog niet gepubliceerd, omdat ik in die periode nog geen weblog bijhield.
Om toch het verslag van die hele pelgrimstocht op deze blog te kunnen lezen, ga ik met terugwerkende kracht nog de ontbrekende eerste 31 wandelverslagen op deze weblog plaatsen. Af en toe zal ik zo'n dagverslag hier publiceren. Vandaag ga ik daarmee verder, met het verslag van pelgrimsdag nummer 20, over het traject van Pey naar Spaubeek.

Van Sint-Jacobiparochie naar Santiago de Compostela
Pieterpad van Pey naar Spaubeek
Maandag 23 oktober 2006 – 28,5 km
Dag 20: 442,5 – 471 km

Volgende stap vanuit Pey
Vandaag staat het tweede traject van de drie opeenvolgende dagtochten op het programma, zijnde de 11e en een deel van de 12e étappe van het tweede deel van het Pieterpad; vandaag van Pey naar Spaubeek.
Het weer is vandaag behoorlijk wisselvallig: eerst droog, daarna af en toe flinke buien en tenslotte nog enkele zonnige perioden.
Om 7.50 uur arriveren we met de auto bij het NS-station van Echt, vanwaar we vandaag wandelend vertrekken.
We moeten vanaf dit station eerst langs de hoofdweg van Echt - via Schilberg - naar Pey lopen, naar het eindpunt van gisteren.
Dit zijn de 2 kilometers die we de vorige dag in omgekeerde richting liepen.
We starten ons pelgrimspad-traject dus weer bij de hoofdweg die door Pey loopt.

Nederland-Duitsland
Ten zuiden van Pey steken we de Vulensbeek over en gaan door de velden naar het buurtschap Slek.
Ons is hier om 8.15 uur nog geen kopje koffie gegund, want het plaatselijke café gaat pas om 10.30 uur open.
We doorkruisen Slek en wandelen dan langs een bosperceel, gaan over een bruggetje vlak bij de spoorlijn van Sittard naar Roermond en gaan dan langs een groot maïsveld, langs de akkers, naar het buurtschap Heide onder Susteren, waar we met een ruime bocht om het recreatiepark Hommelheide heen lopen.
Daarna volgt weer open veld, tot we arriveren in het IJzerenbosch.
Daar pauzeren we even aan de bosrand en komen vervolgens al vrij snel aan het eind van het eerste deel van deze étappe.
De eerste 8,5 kilometer hebben we nu gehad van ons dagtraject.
We passeren hier overigens wederom de Nederlands-Duitse landsgrens, om onze weg voor ruim 6 kilometer te vervolgens over Duits grondgebied.

Balancerend wandelen
Langs een omgeploegde akker wandelen we naar het bosperceel Lohgraben.
Een eind verder is de onverharde landweg waarover we lopen, één grote natte modderpoel, waar we nauwelijks met enig fatsoen doorheen kunnen lopen.
We proberen hier door de smalle berm de ergste stukken te omzeilen, maar hier is de berm kapot gereden door paarden, waardoor ook hier diepe waterkuiltjes het balancerend wandelen moeizaam maken.
Een eind verder kunnen we in de berm van de landbouwweg onze schoenen weer enigszins fatsoeneren, zodat we ook weer acceptabel toonbaar zijn binnen de bebouwde kom van de plaatsen die we vandaag nog passeren.
De landbouwweg leidt ons naar het Duitse dorpje Isenbruch, dat we ook al snel weer verlaten.

Grenspaal bij Millen
Voorbij Isenbruch steken we bij Isenbrucher Mühle de verkeersweg N297 over en passeren even verder bij een brugje de Rode Beek, die hier de grenslijn is tussen Nederland en Duitsland.
We lopen langs de grensbeek aan de Duitse zijde door het natuurgebied Krainbruch en komen dan vlak voor het Duitse dorpje Millen uit bij grenspaal 309.
Ter hoogte van de brug bij deze grenspaal eindigt het tweede deel van deze étappe.
Hier hebben we dan weer 5 kilometer afgelegd, totaal tot hier 13,5 kilometer.
Dan gaan we door de hoofdstraat van Millen.
Hier passeren we enkele grote, nieuwe woningen, waarbij ons opvalt dat de auto’s op de erven Nederlandse kentekenborden dragen en dat de brede voorgevels van de huizen op imposante wijze langs de wegzijde zijn gebouwd.
Kennelijk hebben Nederlanders hier kans gezien relatief goedkoop te bouwen en te wonen in deze Duitse grensstreek.
Ten zuiden van Millen steken we nogmaals de Roode Beek over, waarmee we weer terug zijn in Nederland.

Sittard
Vanaf hier gaat het verder door het open veld, totdat we tussen een bedrijventerrein en een recreatiegebied door de stad Sittard binnen wandelen.
Langs de laaggelegen oever van de Geleenbeek wandelen we door tot in het centrum van Sittard.
Dan steken we de Odasingel over op de plaats waar we de grote centrumkerk en de bemuurde stadsomwalling van Sittard aanschouwen.
De kerkklokken luiden ons om 11.00 uur verwelkomend binnen.
Door het kleine, oude stadscentrum komen we aan op de Markt van Sittard.
Daar nemen we plaats op een terras aan de Markt, waar we van een kop koffie genieten.
Tot op dit moment is het nog steeds droog gebleven, maar nu begint het dan toch te regenen.
We schuilen op het terras van een brasserie onder een grote parasol, evenals de andere terrasgasten.
Hier hebben we weer 4 kilometer achter de rug, waarmee de totaalstand voor vandaag inmiddels op 17,5 kilometer komt.

Sint Rosa van Lima
Omdat het regenen aanhoudt, besluiten we toch maar verder te gaan met de uitgevouwen paraplu in top, om zoveel mogelijk droog te blijven.
Vanuit het centrum nemen we een stijgende weg in de richting van de Sint Rosa-kapel.
We beklimmen hier de 90 meter hoge Kollenberg, waar langs de stijgende weg links zeven kapelletjes staan met afbeeldingen en teksten over het leven van Jezus.
Deze zogenoemde 'zeven voetvallen' zijn uniek in Limburg.
Ongeveer halverwege passeren we een kleine kapel aan de rechterhand.
Boven op de Kollenberg komen we aan bij de St. Rosa-kapel.
Rosa van Lima is de patroonheilige van Peru, Noord- en Zuid-Amerika en van de Filipijnen.
Rosa (eigenlijk heette ze Isabella) zou in 1671 Sittard van de zwarte pest hebben bevrijd en is de beschermheilige van de stad, waar deze kapel, een processie en een kermis inclusief festival naar haar zijn genoemd.

Water voor de pelgrim in Windraak
Voorbij deze kapel gaan we door het open plateaulandschap verder omhoog totdat we aan het eind van een holle weg op het hoogste punt komen, vanwaar we een schitterend uitzicht over de omgeving hebben.
Vervolgens dalen we door open veld, bos en open veld tot we voorbij de Paulusstichting arriveren bij de bebouwde kom van Windraak.
De Paulusstichting is een Zuid-Limburgse instelling voor verstandelijk gehandicapten.
Als we Windraak bereiken, zien we hoger gelegen achter ons de Paulusstichting nog liggen.
Dan gaan we het buurtschap Windraak binnen.
Bij de eerste woning van Windraak valt ons een watertappunt op dat speciaal voor wandelaars is aangebracht, om bijvoorbeeld de dorst te lessen of voor de verzorging van je voeten; de keus is aan de wandelaar.
Omdat het steeds weer even regent – en ook nu weer – besluiten we bij het benzinestation van Windraak een etenspauze te houden.
In de shop van dit station maken we van de gelegenheid gebruik om hier een lekkere kop warme chocolademelk te drinken bij onze meegenomen broodjes.

Wanenberg
Voorbij Windraak gaan we de Schelberg op en door het recreatiegebied Windraak.
Het pad stijgt en daalt voortdurend door het bos en langs de bosrand, waar we vanuit de weiden worden bekeken door de hier grazende koeien.
Zo langzamerhand breekt de zon weer door; het wordt zowaar nog schitterend mooi weer.
Vanuit Windraak gaat het steeds hoger in de richting van de Wanenberg.
Onderweg kunnen we tussen de bospercelen door genieten van de mooie vergezichten over de omgeving.
Aan de westzijde van de Wanenberg passeren we een heemtuin.
Ter hoogte van een grindgroeve komen we aan het eindpunt van dit 7 kilometer lange deel van onze dagroute.
Tot hier hebben we nu 24,5 kilometer gelopen.

Puth
Door een holle weg en langs een kapelletje komen we uiteindelijk aan in het dorpje Puth.
We gaan van noordwest tot zuidoost door Puth, om vervolgens buiten de bebouwde kom een langgerekt dalend wandel-/fietspad te nemen dat ons brengt bij het veel lager gelegen Huis Schinnen, ofwel kasteel Terborgh.

Spaubeek
Langs de verkeersweg en door het bos en over de Geleenbeek komen we uiteindelijk om 14.00 uur aan bij het NS-station van Spaubeek.
We hebben nu weer ongeveer 4 kilometer van het 2e deel van de 12e étappe gelopen.
Totaal hebben we vandaag dan ook 28,5 kilometer toegevoegd aan ons pelgrimspad.
We kopen hier de treinkaartjes uit de automaat en wachten tot de trein ons om 14.33 uur via een overstap in Sittard weer terug brengt in Echt.
Vandaag hebben we totaal 30,5 kilometer gewandeld, bij zeer wisselende weersomstandigheden.
Ondanks de regenbuien was het een prima wandeldag.
Het was de tweede van de serie van drie wandeldagen.
Vanuit Echt rijden we om 15.15 uur weer terug naar Posterholt.