Two Steps Forward

Zaterdag 15 september 2018 

Cover van 'Camino'

Schrijvend pelgrimsduo
Graeme Simsion en zijn vrouw Anne Buist - beiden schrijver - liepen samen de pelgrimstocht vanuit het Franse Cluny naar het Spaanse bedevaartsoord Santiago de Compostela. De enige pelgrim die zij onderweg op de 'Chemin de Cluny' (tot aan Le-Puy-en-Velay) ontmoetten, was een Belg, die dit schrijversechtpaar aanmoedigde om samen een liefdesverhaal te schrijven over twee pelgrims van middelbare leeftijd.
Graeme en Ann lieten zich daartoe inspireren door de mensen die zij tijdens hun eerste en hun tweede pelgrimstocht op de Camino ontmoetten, door mensen die hen gastvrij ontvingen, en door de mensen die de pelgrimsroute markeren en onderhouden. Het resultaat van dit schrijversproject is een boeiende roman geworden over vriendschap, familie, de liefde en over de grote uitdagingen van het leven.

• Wat maakt het leven de moeite waard? 
• En wat is het verschil tussen het leven dat je leeft en het leven dat je kiest?

De oorspronkelijk titel van deze roman is 'Two Steps Forward'. Voor de Nederlandstalige lezersmarkt is de roman vertaald door Mieke Trouw-Luyckx, en kreeg de roman als titel: 'Camino'. Op de cover van het boek staat - passend bij het verhaal en bij de realiteit van de Camino: Wie kom je tegen op weg naar Santiago?

Jezelf en de ander vinden
Hoofdpersonen van deze roman zijn de Amerikaanse kunstenares Zoë en de Engelse ontwerper Martin, die elkaar bij aanvang van het verhaal overigens niet kennen. Om een nieuwe start te maken in hun leven, gaan ze – alleen – de lange weg afleggen die vanuit het schilderachtige Cluny naar Santiago de Compostela in het noordwesten van Spanje leidt, over de beroemde 'Camino de Santiago', de pelgrimsroute van Sint Jakob. Ze kijken ernaar uit om in de voetsporen van de pelgrims te stappen die hun al eeuwen voorgingen op de Camino.
Er wordt door ervaringsdeskundigen vaak gezegd dat de Camino je verandert. De Camino zou je de kans geven om een nieuwe versie van jezelf te vinden. De pelgrimsroman gaan niet alleen over die vraag, maar ook over het vraagstuk of deze twee wel heel verschillende mensen elkaar op hun pelgrimage ook vinden.
Het 33e hoofdstuk - geschreven door Zoë - is in mijn ogen één van de mooist geschreven hoofdstukken van deze roman. Martin en Zoë wandelen samen wel de prachtige pelgrimsstad Conques binnen, maar samen weer verder trekken, zit er niet in.

Martin en Zoë zoeken wel, maar vinden (nog) niet
Martin, een 52-jarige Britse ingenieur-ontwerper, denkt onderweg veel aan zijn vechtscheiding, en ook het contact met zijn puberdochter houdt hem danig bezig. De 44-jarige Amerikaanse kunstenares Zoë rouwt om haar drie maanden eerder overleden echtgenoot. Beiden zijn in het Franse Cluny, waar ze ook beiden (maar niet samen) besluiten de 2.000 kilometer lange pelgrimstocht richting Santiago de Compostella te lopen.
Martin en Zoë ontmoeten elkaar, zien elkaar, maar vinden elkaar bepaald niet snel. Steeds weer ontstaat een confrontatie, gelegen in het feit dat ze onderweg eigenlijk eerst nog in het reine moeten zien te komen met zichzelf, met hun omgeving en met hun eigen verleden.
We lezen is wissellezing over hun beider dagelijkse wandeltochten, over het zoeken naar overnachtingsplaatsen, het overwinnen van lichamelijke ongemakken, over het contact met de natuur en met de andere pelgrims die allemaal een 'eigen rugzakje vol levenservaringen' met zich meedragen.

Wat kom je tegen op de weg naar Santiago?

• Het lot spreekt tot diegenen die bereid zijn te luisteren.
• Bepaalde mensen hebben alleen maar oog voor toevalligheden, en niet voor al je voorbereidingen en wat je daarmee doet.
• De meeste wandelaars willen geen religieuze tocht, maar willen een spirituele reis maken.
• Spanje is een autoroute van pelgrims.
• Als je nu niet vertrekt, wanneer dan wel? En als jij niet gaat, wie dan wel?
• De eerste les van de Chemin: accepteer wat je wordt aangeboden.
• De Chemin zal je veranderen.
• De Chemin is geen gewone wandeling.
• Eerste les van de Camino: iedereen doet de Camino op zijn eigen manier.
• Als mensen het zelf goed hebben, ontstaat er een doorsijpeleffect.
• Blijf openstaan voor alles wat je meemaakt. Go with the flow. Jij bepaalt het pad niet, maar dat doet de Camino.
• Het geeft veel voldoening om met goede spullen te werken.
• Ik voelde me goed: onafhankelijk en vrij.
• Ik had deze tocht gepland als een zakelijke onderneming, maar het drong tot me door dat het ook een gelegenheid was om over allerlei zaken na te denken.
• Als je eenmaal van het pad was afgeweken, was het moeilijk om de route weer terug te vinden.
• Het was een goed gevoel dat boven religie uitsteeg.
• Ik had troost gevonden in de eenvoud van mijn dagelijkse routine.
• De Camino speelde zich af op een andere golflengte dan de rest van het leven, maar iets in me genoot van het verschil en omarmde het als een vriend die ik lange tijd kwijt was geweest.
• Franse winkels hebben talloze redenen om gesloten te zijn.
• Wat je ook presteert, er is altijd wel iemand die je overtreft.
• Tot op zekere hoogte was de reis een herhaling van zetten.
• Sint Rochus is de patroonheilige van de pelgrims.
• Bij een beter uitzicht voelde ik mijn hart even opspringen.
• We krijgen allemaal tekenen te zien, maar we hebben er doorgaans geen oog voor of interpreteren ze verkeerd.
• Het pad is geen rechte lijn, maar met elke stap kom je dichter bij je doel.
• De Pyreneeën zagen eruit alsof ik ze kon aanraken.
• Ik heb geleerd dat er meer manieren zijn om iets aan te pakken. Er is geen goede of foute manier.
• Wat je zoekt, zul je op de weg naar Santiago vinden. Je moet het niet te snel opgeven.
• Iedereen met een lange relatie houdt rekening met zijn partner, en het aantal aanpassingen wordt steeds groter.
• Ik wilde erachter komen in welk opzicht ik weer mezelf moest worden.
• De Camino lopen is net als het leven: soms moet je bepaalde zaken - en mensen - achterlaten.
• De Camino doet fluisterend zijn magische werk.
• Ik begon me zowel nederig als sterk te voelen.
• Een belangrijke les die je leert als je ouder wordt, is dat je de meeste problemen aan jezelf te wijten hebt.
• Ik had gedacht dat de Camino me alles had geleerd wat ik moest leren, maar nu bleek dat me aan het einde van de reis nog een zware les wachtte.
• Op het laatst geloofde ik niet meer alleen in het lot met al zijn grillen, maar ook in de speciale kracht van de Camino. Die wreef je maar weer eens goed onder de neus dat je sommige dingen gewoon niet in je eentje voor elkaar krijgt.
• Er waren veel redenen geweest om de Camino niet te lopen, maar ik was er toch aan begonnen. Eén dag tegelijk.
• Ik had nog iets heel belangrijks geleerd: je moet weten wat je moet vasthouden of loslaten, maar ook wat je moet laten herleven.
• Ik had gevonden wat ik was kwijtgeraakt: het geloof in mezelf, en het lef om risico's te nemen voor dingen die ik belangrijk vond.