Memoriazondag in De Hege Stins van Stiens

Zondag 26 november 2017 

25 brandende kaarsen en 1 witte lelie op de gedenktafel in De Hege Stins

Afsluiting van het kerkelijk jaar
Op de zondag die voorafgaat aan de eerste Zondag van Advent sluiten we in de Protestantse Gemeente van Stiens het kerkelijk jaar af met de zogenoemde Memoriazondag.
Op deze laatste zondag van ons kerkelijk jaar gedenken we tijdens de ochtendkerkdienst met name alle gemeenteleden van onze kerkelijke gemeente, die in het afgelopen kerkelijk jaar zijn overleden.
Dit jaar worden tijdens de kerkdienst de namen genoemd van de 25 gemeenteleden, van wie we in het afgelopen jaar na hun overlijden afscheid hebben genomen.
Voorgangers van deze kerkdienst zijn onze gemeentepredikant dominee Jaap Overeem en de kerkelijk werkster Tine de Vries, die samen met lector Sytse Brouwer en de organist en koperblazer zorgen voor een waarde(n)volle herdenkingsviering.

25 kaarsen, 24 namen en van ook die ander
Eén van onze gemeenteleden heeft in de afgelopen dagen een indrukwekkend mooie viertafel gecreëerd op het podium van het liturgisch centrum van De Hege Stins, waarop als één van de 25 kaarsen ook de herinneringskaars voor zijn echtgenote staat te wachten om straks tijdens de dienst te worden ontstoken.
Tijdens de viering worden de genodigde en aanwezige familieleden van de overledenen uitgenodigd om naar voren te komen, om daar voor hun geliefde een kaars aan te steken, ter herinnering aan wie zij en wij hebben verloren aan de dood.
Hun 24 namen worden genoemd, met ook hun geboortedatum en dag van overlijden. Eén voor één worden zo alle 25 kaarsen ontstoken, vijfentwintig, want ook voor de namen die vanmorgen niet worden genoemd, van hen die in het afgelopen kerkelijk jaar ook zijn overleden, wordt die 25e kaars aangestoken door de ouderling van dienst. Voor ieder brandt dan nu het licht ter nagedachtenis.

Dit zijn de namen
Als alle kaarsen branden, worden alle kerkgangers uitgenodigd om ook naar voren te komen, om daar een waxinelicht te ontsteken voor hun geliefden, die in het afgelopen jaar of eerder ook zijn overleden. Dat dit in een belangrijke behoefte voorziet, blijkt wel uit het feit dat de overgrote meerderheid van alle kerkgangers in lange rijen naar voren komt om daar een licht te ontsteken voor wie zo node wordt gemist in hun midden. Dat er zoveel lichtjes worden ontstoken en op de viertafel worden gezet, ligt eigenlijk ook wel voor de hand, want ieder van ons heeft toch ooit al eens het grote verdriet en de pijn gevoeld van het afscheid moeten nemen van een geliefde, een echtgenoot, een ouder, zelfs een kind, of een ander familielid, vriend of goede kennis. Bij leven hoort ook sterven, en rouw is iets dat wij allen ooit eens hebben ervaren, en sommigen al veel te vaak en veel te vroeg.

Heer,

herinner U de namen van hen,

die gestorven zijn ...

Een geruststellende gedachte
Als die lange stoet langs de viertafel is gegaan en weer plaats heeft genomen in de kerkzaal, volgt een korte overdenking van dominee Overeem, over het blijven noemen en herinneren van al die namen van hen die ons ontvielen.
Daarin worden wij gerustgesteld met de gedachte dat ook al noemen wij al niet meer alle namen van hen die ons als familielid in de afgelopen jaren, decennia, eeuwen zijn ontvallen, juist ook die namen - hoe oud ook - nog steeds worden gekend door onze Vader in de hemel, voor wie geen van onze voorouders aan Zijn aandacht ontsnapt.
Dat aan afscheid nemen en rouwen tot op heden geen einde is gekomen, wordt ons maar al te duidelijk gemaakt, als wij ook nog de naam noemen van nog eens een gemeentelid, die pas in de afgelopen week is overleden en begraven. Wij worden er stil van, en zien dat dominee Overeem voor haar de witte lelie bij het warme kaarslicht legt op de indruk-wekkende viertafel voorin de kerkzaal.
Zij die ons voorgingen, en ook wij allen vandaag, en wie ooit later nog eens het licht zal zien, staat geschreven in de palm van Gods hand. Dat te weten is ons tot troost, vandaag en morgen, al de dagen van ons leven.