Pelgrimeren van Saint-Alban-sur-Limagnole naar Aumont-Aubrac

GR65 van Le Puy-en-Velay naar Montréal-du-Gers

Sentier vers Saint-Jacques-de-Compostelle; via Le Puy
Pelgrimeren van Saint-Alban-sur-Limagnole naar Aumont-Aubrac
Woensdag 17 juli 2013 – 15 km.
Dag 4: 77 – 92 km.

Mooi pad langs de heuvelhelling tussen Bigose en Aumont-Aubrac

Van de Mageride naar de Aubrac

Onze vierde dagtocht begint vandaag in Saint-Alban-sur-Limagnole. Durkje en ik gaan vandaag de vierde etappe van de Via Podiensis lopen; van Saint-Alban-sur-Limagnole naar Aumont-Aubrac, over een afstand van 15 kilometer. Het thema van deze etappe is volgens onze wandelgids: ‘Naar het bergland van de Aubrac’.

Tweede toevallige ontmoeting

Eerst rijden we vanaf de camping in Saugues naar het centrum van Saint-Alban-sur-Limagnole. Als we de auto met caravan willen parkeren bij het hotel waar we gisteren op het terras thee dronken, zien we het Spaans-Franse echtpaar naar buiten komen, dat we gisteren ontmoetten vlak voordat we hier in de taxi stapten. Omdat we gisteren geen tijd meer hadden om deze wetenschapper-expert van de Dode Zee-rollen te spreken, doen we dat nu direct na aankomst. Florentino Garcìa Martinez vertelt dat hij nu emeritus-hoogleraar is aan de Katholieke Universiteit van Leuven in België, en dat hij ook enkele jaren bij de theologische faculteit van de Rijksuniversiteit Groningen heeft gewerkt. Zijn echtgenote heeft 20 jaar geleden gepelgrimeeerd van Vezelay naar Santiago, de route die wij in de afgelopen jaren ook hebben gelopen. Omdat voor haar het lange afstandswandelen niet meer gaat, volgen ze in deze zomervakantie met hun auto een deel van de pelgrimsroute vanuit Le Puy en Velay, dus het tracé dat Durkje en ik nu lopen.

Grazières-Mages en Cabanes-Planes

We nemen afscheid van dit in België wonend echtpaar en gaan uiteen. Durkje en ik lopen nu naar het gehucht Grazières-Mages. Daar steken we eerst de Limagnole en daarna de D987 over, en dan volgt een langdurige beklimming van de berg die vóór ons ligt. Dit mooie bergpad gaat over dikke boomwortels in het bos, over de helling langs een prachtige vallei, en hier en daar door meer open terrein.

Na het eerste wandeluur lopen we het gehucht Cabanes-Planes binnen. Het is - zoals in zoveel van dergelijke gehuchten - ook hier stil op straat. Wel zien we een pronkende pauw in een ren naast een huis. We lopen het gehucht weer uit over de asfaltweg, tot aan het wegkruis Croix de L’Azuel.

Les Estrets

We gaan dan verder over een onverhard smal en stijgend pad. We passeren op de hoogvlakte een Franse vrouw, die in haar eentje de pelgrimstocht loopt. Na een steile afdaling door het bos en over een breed hellingpad lopen we het dorp Les Estrets binnen, dat in het dal van de rivier de Truère ligt. Nadat we de kerk hebben bezocht, zien we een informatiebord van de plaatselijke pelgrimsherberg, waarop ook staat dat de herberg de hele dag open is als café. We volgen de borden en komen via een zijweg van onze wandelroute - na even doorlopen - bij een keurige pelgrimsaccommodatie. De eigenaresse serveert ons een heerlijke kop koffie. Wij zitten buiten, terwijl binnen het zesjarige dochtertje rustig in een rolstoel een tekenfilm op de televisie volgt. Het meisje brak enkele weken geleden helaas haar been bij het trampolinespringen. Na onze koffiepauze mogen we door een achterdeur deze refugio verlaten, waardoor we via een korte steeg snel weer op de wandelroute komen.

Een elegante stier op ons pad

We verlaten Les Estrets, waar we de D806 oversteken. Aan de andere zijde steken we via de oude brug de rivier La Truyère over. Bij deze oversteek verlaten we de Margeride en komen we in de Aubrac. In het buurtschap Pont des Estrets gaan we linksaf, heuvelopwaarts. Op het smalle pad tussen de weilanden staat een grote rode stier me op te wachten. Aan beide zijden van het pad is prikkeldraad gespannen; tussen de struiken door, ter afscheiding van beide weilanden, dus de stier kan – denk ik – alleen maar vooruit in mijn richting of achteruit. Langzaam loop ik op de stier af en omdat hij rustig blijft (staan), loop ik rustig langs de stier. De stier draait zijn kop om te zien wat ik doe. Dan komt Durkje aanlopen. Ze blijft staan om te kijken wat de stier gaat doen en de stier blijft staan om te kijken wat Durkje gaat doen. Er gebeurt niets. Dan draait de stier zich rustig een kwartslag om en loopt tegen het struikgewas en het prikkeldraad aan. Als hij daar niet verder kan, springt de stier met een grote boog over het meterhoge prikkeldraad, draait zich in de wei om en ziet dat Durkje nu snel verder ons wandelpad omhoog loopt. Dat was alleszins een elegante oplossing van de stier, en wij kunnen door deze inschikkelijke stier ongeschonden verder.

Lichte regen na Bigose

Op de hoogvlakte verlaten we het pad, om bij een wegkruis linksaf naar het gehucht Bigose te lopen. Voorbij Bigose volgen we een schitterend heuvelpad met uitzicht op de weelderige vallei links van ons. In het voorbijgaan worden we hier en daar gadegeslagen door nieuwsgierige koeien in de aanliggende weilanden.

We begonnen vanmorgen bij een temperatuur van 14 graden Celsius en ondertussen is die temperatuur gestegen tot zo’n 20 graden Celsius. Het is licht bewolkt, dus af en toe hebben we even wat zonneschijn, maar meestal schuiven de wolken vóór de zon langs. Het is mooi wandelweer, maar op een gegeven moment wordt de wolkenlucht dreigender en krijgen we af en toe enige lichte regendruppels over ons heen, maar te weinig om er echt nat van te worden. De zon en de wind drogen nagenoeg direct de waterdruppeltjes die onze kleren opvangen. Het blijft dus prima wandelweer en we genieten regelmatig van de prachtige uitzichten die we hier en daar verkrijgen.

Aumont-Aubrac

Over mooie onverharde paden naderen we de stad Aumont-Aubrac. Bij het begin van de bebouwde kom van Aumont-Aubrac staat een stenen wegkruis met daarop een uitgehouwen Jacobskruis.

Boven de deur van de parochiekerk Saint Etiènne zien we de grote Jacobsschelp, die een pastoor indertijd heeft laten inmetselen in de kerkgevel, om daarmee de Jacobspelgrims bij en in de kerk welkom te heten.

Bij de VVV zien we dat het pelgrimspad nagenoeg langs de plaatselijke camping loopt, dus we besluiten om - na een theepauze in het stadscentrum - door te lopen naar de camping van Aumont-Aubrac.

Bij het campingburo is niemand te bekennen, dus we laten bij het naastgelegen gemeenschapscentrum een taxi komen, die ons naar Saint-Alban-sur-Limagnole rijdt. Op de terugweg met onze auto en caravan halen we op het bedrijventerrein bij een hypermarkt boodschappen voor twee dagen, en dan installeren we ons op de camping van Aumont-Aubrac.