Geen zwart, want de dood heeft niet het laatste woord

Woensdag 10 maart 2010

"Ik bid voor allen, ook voor hen die misschien ooit zullen geloven."
Dat is een uitspraak die aan de heilige Franciscus van Assisi wordt toegeschreven.

Bidden is praten met God.
Bidden kan overal.
Voor studenten, medewerkers, passerende pelgrims van het Jabikspaad Fryslân en ieder ander is er plaats voor gebed in het Stiltecentrum in het Ontmoetingscentrum van Stenden hogeschool te Leeuwarden.

Daar heeft Stenden-docente Jettie Holwerda wederom een mooie liturgische presentatie gecreëerd, geheel in het teken van de liturgische kleuren van het kerkelijk jaar: groen, paars, wit, rood en roze.
Eén kleur valt daar buiten. Dat is de kleur geel. Maar dat is wel de kleur die velen in het alledaagse leven doet denken aan Pasen. Kijk maar eens om je heen op folders, in winkels en in tijdschriften. Pasen en geel gaan samen, ze horen bijelkaar.

We zitten momenteeel in de Veertigdagentijd - de tijd vóór het Paasfeest - in de weken van vasten en lijden; daarom ook wel de Vastentijd of de Lijdenstijd genoemd.

Een andere liturgische kleur tref ik in deze liturgische schikking niet aan. Dat is de kleur zwart. Maar het ontbreken van de kleur zwart - die staat voor dood en rouw - hoeft ons niet te verbazen. Immers, Pasen laat ons zien dat ná èn dóór het lijden, het sterven en het opstaan uit de dood van Jezus Christus de dood niet het laatste woord heeft. Geen zwart dus in deze presentatie.